V TYDZIEŃ PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. PIĄTEK. Rozmyślanie. Duch Święty i Eucharystia. O. BERNARDYN GOEBEL

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Rozmyślanie.

DUCH ŚWIĘTY I EUCHARYSTIA.

W pierwszych wiekach Eucharystia była przechowywana w srebrnej gołębicy, która zwisała nad środkiem ołtarza. W kościele greckim zwyczaj ten istnieje do dziś. Ta srebrna gołębica jest symbolem Ducha Świętego i wskazuje na bliski związek Ducha Świętego z Eucharystią.

1. Duch Święty daje nam Eucharystię.

Według podania o Św. Gralu, w każdy Wielki Piątek przybywa na zamek bielutka gołębica i do kielicha Św. Grala składa Hostię najświętszą; z tego kielicha rycerze Św. Grala czerpią wieczną młodość i siłę. Podanie to podkreśla, iż Duchowi Świętemu zawdzięczamy ostatecznie Eucharystię.

Mówi nam to Nauka Kościoła Świętego. Eucharystia jest w pewnym znaczeniu powtórzeniem Tajemnicy Wcielenia. Św. Ambroży pisze: „W rękach kapłana Słowo przyjmuje Ciało, jak kiedyś w Łonie Maryi”. Tajemnica Bożego Narodzenia dokonała się pod przemożnym Tchnieniem Ducha Świętego: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i Moc Najwyższego Cię zacieni” (Łuk. 1, 35). Cud Przeistoczenia dokonuje się również pod Tchnieniem Ducha Świętego.

Eucharystia jest Sakramentalnym uwiecznieniem Ofiary Chrystusa Pana na Krzyżu, o której Apostoł pisze: „Przez Ducha Świętego, Samego Siebie bez skazy ofiarował Bogu” (Hebr 9, 14). Żar Boskiej Miłości Ducha Świętego strawił tę Ofiarę „Bogu na wonność wdzięczności” (Ef 5, 2). Ten Sam Płomień Miłości trawi na naszych Ołtarzach tę Samą „Hostię czystą, świętą, nieskalaną”.

Potwierdza to Liturgia Kościoła Świętego. Liturgia święceń kapłańskich jest pod Znakiem Ducha Świętego. W uroczystym Veni Creator Spiritus śpiewanym podczas namaszczania rąk kapłańskich prosimy, by zstąpił na przyszłych piastunów Eucharystii. „Przyjmij Ducha Świętego” mówi wyraźnie biskup w czasie dwukrotnego nakładania rąk. Święcenia kapłańskie dają przede wszystkim władzę konsekrowania i składania Ofiary, Która jest naczelną funkcją kapłana. A więc Duch Święty przez kapłana, którego wyświęca, zapewnia Eucharystii istnienie. Bez kapłana nie ma Eucharystii. Bez Ducha Świętego nie ma kapłana.

W czasie Mszy Świętej kapłan modli się, by Duch Święty przemienił Dary. Przygotowawszy chleb i wino na Ołtarzu, podnosi oczy ku Niebu i modli się: „Przyjdź, Dawco Świętości, Wszechmocny, Wiekuisty Boże i pobłogosław tę Ofiarę przygotowaną dla Chwały Świętego Imienia Twego”. To „pobłogosławienie” oznacza Przeistoczenie. W Liturgii greckiej ta sama modlitwa ma wyraźniejsze brzmienie: „Uczyń ten chleb najdroższym Ciałem Twego Chrystusa, a to, co jest w kielichu, najdroższą Krwią Twego Chrystusa: przeistaczając je przez Twego Ducha Świętego. Amen. Amen. Amen”.

— Zastosowanie. Duch Święty daje nam Eucharystię i ma prawo do naszej wdzięczności. Uważamy oczywiście ten Sakrament za największy Dar Miłości Pana Jezusowej, za Dar Ojcowskiej Miłości Boga Ojca, Który ukazał w nim całą tkliwość Swego Serca. Nie zapominajmy jednak, iż Duch Święty jest osobową Miłością Ojca i Syna, jest niejako gorącym Tchnieniem Ich Miłości. Dlatego modli się Kościół Święty: „O jak Słodki jest Twój Duch, Panie! By okazać dzieciom Swą Łaskawość, obdarzasz ich Słodkim Chlebem z Nieba” (Brewiarz). Czyśmy już kiedyś podziękowali Duchowi Świętemu za „niezmierzony Dar Jego Boskiej Szczodrości”, jak się wyraża Św. Tomasz (Opusc. 57)? Uczyńmy to dziś jeszcze!

— Postanowienie. Podziękujmy serdecznie Duchowi Świętemu za Eucharystię.

2. Duch Święty otwiera nam dostęp do Eucharystii.

Czy nigdy jeszcze nas to nie uderzyło, iż w Swej mowie pożegnalnej, w której ciśnie Mu się na usta wszystko, co może Apostołów pocieszyć i podnieść na duchu, nie wspomina Pan Jezus ani słowem o Eucharystii? Naszym zdaniem nic by się lepiej do tego nie nadawało! Dopiero co złożył na zawsze Eucharystię w ich ręce. Byli przygnębieni z powodu zbliżającego się rozstania (J 16, 6). Przecież Eucharystia wynagradzała im widomą Obecność Pana Jezusa wśród nich. Spełniało się w Niej Jego przyrzeczenie: „Nie zostawię was sierotami” (J 14, 18). A oto zamiast o Eucharystii, Pan Jezus ciągle mówi o Duchu Świętym, Którego im przyśle od Ojca (J 16, 7). On nauczy Apostołów wszelkiej Prawdy, bo weźmie od Niego, a im oznajmi (J 16, 13-14). Dlaczego tak? — Duch Boży będzie musiał najpierw usunąć niedojrzałość duchową Apostołów; ich wiarę i miłość, tak bardzo jeszcze zewnętrzną, ludzką, będzie musiał gruntownie odnowić. Dopiero wtedy Eucharystia będzie mogła zastąpić im widomą Obecność Chrystusa Pana i dać pełnię pociechy. W świetle i w ogniu Ducha Zielonych Świąt otworzyły się Apostołom oczy — zrozumieli Boską Wielkość Eucharystii. I od razu stała się ona ośrodkiem życia religijnego pierwszej społeczności Chrześcijańskiej. „Trwali w uczestnictwie łamania chleba i modlitwach” (Dz 2, 46).

I teraz dzieje się podobnie. Potrzeba Światła i Tchnienia Ducha Świętego, aby zrozumieć wielkość i wartość życiową Eucharystii. Bez tego Światła będzie ona w życiu Chrześcijanina, a choćby kapłana, martwym, nie owocującym kapitałem.

Pewnie dlatego eucharystyczna pobożność Św. Franciszka łączyła się z gorącym nabożeństwem do Ducha Świętego.

— Zastosowanie. Może właśnie brak wpływu Ducha Świętego jest przyczyną naszych niedociągnięć w odprawianiu Mszy Świętych lub uczestniczeniu w niej, w przyjmowaniu Komunii Świętej. Może dlatego Obecność Pana Jezusa wśród nas jest tak mało dla nas owocna?

Trzeba nasze życie eucharystyczne bardziej poddać zbawiennemu działaniu Ducha Świętego. Kościół Święty każe kapłanowi przygotowującemu się do Mszy Świętej odmawiać siedem modlitw do Ducha Świętego. Nie opuszczajmy ich nigdy! Przed każdą Mszą Świętą i Komunią Świętą prośmy Ducha Świętego, by raczył przygotować naszą duszę, jak kiedyś przygotował Duszę Matki Bożej na Jej Pierwszą Komunię Świętą w chwili Zwiastowania.

— Postanowienie. Przed Mszą Świętą i Komunią Świętą módlmy się do Ducha Świętego, by oświecił nas i rozgrzał Swą Łaską.

Modlitwa.

Dzięki Ci, Duchu Święty, za największy Dar Twej Miłości, za Eucharystię Świętą, widzialny dowód Miłości do nas Ojca i Syna. A Ciebie, Ojcze, prosimy: „Niech Pocieszyciel, Który od Ciebie pochodzi, oświeci nasze umysły i da im poznać wszelką Prawdę, jak to Twój Syn przyobiecał” (Przyg. do Mszy Św.). Amen.

Zachęcamy do uczczenia Najświętszego Serca Pana Jezusa w miesiącu czerwcu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo czerwcowe – dzień 28

© salveregina.pl 2024