Uwalniać (נתר nātar)

…daje prawo uciśnionym i daje chleb głodnym. Pan uwalnia jeńców (Ps 146,7)

עֹשֶׂ֤ה מִשְׁפָּ֨ט ׀ לָעֲשׁוּקִ֗ים נֹתֵ֣ן לֶ֭חֶם לָרְעֵבִ֑ים יְ֝הוָ֗ה מַתִּ֥יר אֲסוּרִֽים

ποιοῦντα κρίμα τοῖς ἀδικουμένοις, διδόντα τροφὴν τοῖς πεινῶσιν· κύριος λύει πεπεδημένους,

Qui custodit veritatem in sæculum, facit iudicium iniuriam patientibus: dat escam esurientibus. Dominus solvit compeditos:

Uwalniać (נתר nātar) w języku hebrajskim, w podstawowej koniugacji qal, czasownik ten znaczy „wyskoczy”, ale w hifil znaczy „rozwiązać” i „uwolnić”.

W dzisiejszej liturgii słowo to występuje w Psalmie responsoryjnym (Ps 146), który bardzo dobrze streszcza sens innych czytań, poprzez listę czasowników mówiących o działaniu Boga w świecie. Jednym z nich jest stwierdzenie Psalmisty o tym, iż „Pan uwalnia jeńców” (w.7). Dosłownie werset ten brzmi: „Pan uwalniający (מַתִּיר mattîr) jeńców”. Jak widać Psalmista używa imiesłowu hifil czasownika נתר (nātar), co może wskazywać na czynność stałą i trwającą w czasie, ale też pełnić funkcję rzeczownika.

Takie uwalniające działanie Boga, którego Izrael doświadczył podczas Wyjścia, widzimy zarówno w tekście Izajasza (Iz 35), gdzie Bóg przemienia rzeczywistość: pustynia staje się ogrodem, jak też w Ewangelii Mateusza (Mt 11,2-11), w której Pan Jezus słowami Izajasza opowiada o swoim mesjańskim działaniu: „niewidomi widzą, chromi chodzą…”. Na jakiego Boga czekam w Adwencie?

Czekam na Boga, który „dochowuje wierności, wymierza sprawiedliwość uciśnionym, który karmi, uwalnia (נתר nātar), przywraca wzrok, podnosi, kocha, strzeże, ochrania, kieruje. Czekam na Boga, który jest moim wyzwolicielem.