Krzyż Chrystusa wziąłeś na ramię, męczenniku Grzegorzu, i zdobyłeś niezniszczalną koronę chwały, módl się, prosimy, o pokój dla świata i o zbawienie dusz naszych.
Szóstego grudnia w 1942 roku o godzinie 16:45 w obozie koncentracyjnym Auschwitz zginął święty Grzegorz Peradze – gruziński mnich, który swoją drugą ojczyznę odnalazł w Polsce. Święty Grzegorz był człowiekiem nieprzeciętnym. Wykształcenie zdobył na najlepszych europejskich uniwersytetach, w których także kontynuował pracę naukową. Był wybitnym teologiem, zajmującym się patrystyką, ale także duchowym opiekunem diaspory gruzińskiej w Paryżu, a następnie w Polsce. Od 1933 roku swoje życie związał z Polskim Autokefalicznym Kościołem Prawosławnym i z naszą ojczyzną. Wykładał w Studium Teologii Prawosławnej Uniwersytetu Warszawskiego, opiekował się młodymi studentami teologii, dzieląc się z nimi swoją wiedzą i inspirując teologicznie młode umysły. Był jednym z wielu wspaniałych wykładowców, kapłanów i działaczy cerkiewnych dwudziestolecia międzywojennego, wraz z którymi tworzył elity intelektualne Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Po rozpoczęciu II wojny światowej nie opuścił Polski i bliskich mu ludzi. W 1942 roku został bezzasadnie aresztowany, przebywał początkowo w warszawskim Pawiaku, a następnie w Auschwitz, gdzie zginął, oddając życie za drugiego człowieka.
Temu, tak bliskiemu nam, świętemu poświęcona jest punkt duszpasterski na warszawskiej Ochocie, w której wszystkie nabożeństwa realizowane są w języku polskim. Co roku, piątego i szóstego grudnia mają miejsce uroczystości poświęcone pamięci świętego Grzegorza. W bieżącym roku świątecznym nabożeństwom w kaplicy św. Grzegorza Peradze, z błogosławieństwa Jego Eminencji metropolity Sawy, przewodniczył biskup siemiatycki Warsonofiusz. Na całonocne czuwanie oraz świąteczną św. Liturgię przybyli duchowni z Dekanatu Warszawskiego oraz warszawscy wierni z różnych parafii. Podczas nabożeństw śpiewał chór parafialny pod dyrekcją Anny Czerewackiej, a do polskojęzycznej modlitwy dołączyli także goście z Gruzji oraz stali gruzińscy wierni tutejszej kaplicy, którzy w tym miejscu odnaleźli swoje miejsce modlitwy i spotkań. Podczas św. Liturgii kazanie wygłosił ihumen Pantelejmon (Karczewski), który przypominając życie św. Grzegorza, przedstawił jak pięknie w życiu człowieka wiara i nauka mogą się dopełniać, wzbogacając zarazem.
Po całonocnym czuwaniu i św. Liturgii z duszpasterskim słowem zwrócił się do wiernych biskup Warsonofiusz, który wyraźnie podkreślał misyjną rolę języka polskiego i kaplicy św. Grzegorza Peradze w głoszeniu światu piękna tradycji prawosławnej. Zwrócił uwagę także na to, iż „do głoszenia piękna tej tradycji, należy zdobyć umiejętność akcentowania chwały Bożej, a nie własnej, co pięknie zrealizował św. Grzegorz Peradze. Zaświadczył o prawdzie całym swoim życiem, nie dbał o zaszczyty, o chwałę własną, ale wybrał spotkanie ze śmiercią, poprzez którą stał się świadkiem Królestwa Pana Jezusa, zwyciężając to, co ziemskie, i zdobywając to, co niebiańskie”. Dziękując ks. Henrykowi Paprockiemu i całej wspólnocie za wysiłek duszpasterski, biskup Warsonofiusz życzył wszystkim Bożego błogosławieństwa i wytrwałości w dawaniu świadectwa o wierze prawosławnej.
Święty męczenniku Grzegorzu módl się za nami do Boga!
protodiakon Łukasz Leonkiewicz
zdjęcia: archiwum kaplicy
