Upominać (νουθετέω noutheteō)

Dlatego czuwajcie, pamiętając, iż przez trzy lata w dzień i w nocy nie przestawałem ze łzami upominać każdego z was
(Dz 20,31)

διὸ γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον.


Upominanie może się nam kojarzyć z jakąś formą karcenia. Jednak język grecki ukazuje już w samej konstrukcji słowa νουθετέω, celowość podjętego działania. Składa się ono bowiem z dwóch wyrazów: νοῦς (umysł) oraz τίθημι (wkładać/umieszczać). Zatem święty Paweł podkreśla, iż to, co mówił, nie jest rzeczywistością, którą można lekceważyć, ale niezwykle istotną. Dzięki Duchowi Świętemu i dostępnej nam Biblii, my także możemy pozwalać Bogu, by w naszych umysłach umieszczał swoje słowa. One mają nas doprowadzić do Słowa, które zbawia.