W tym mieście głosili Ewangelię i pozyskali wielu uczniów, po czym wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii, umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, «bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego». (Dz 14,21-22)
ὐαγγελισάμενοί τε τὴν πόλιν ἐκείνην καὶ μαθητεύσαντες ἱκανοὺς ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Λύστραν καὶ εἰς Ἰκόνιον καὶ εἰς Ἀντιόχειαν, ἐπιστηρίζοντες τὰς ψυχὰς τῶν μαθητῶν, παρακαλοῦντες ἐμμένειν τῇ πίστει καὶ ὅτι διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ.
Cumque evangelizassent civitati illi et docuissent multos, reversi sunt Lystram et Iconium et Antiochiam, confirmantes animas discipulorum, exhortantes, ut permanerent in fide, et quoniam per multas tribulationes oportet nos intrare in regnum Dei.
Stałość i zakorzenienie w Bogu pozwalają znosić uciski, które nas spotykają (Mt 13,21). Jezus otwarcie mówi, iż na świecie będziemy doznawać ucisku, ale zachęca nas, byśmy się nie bali, ponieważ to On zwyciężył świat (J 16,33). Do królestwa Bożego wchodzimy, jak to ujął św. Paweł, “przez wiele ucisków”. Jak wielki jest to realizm! Obyśmy tylko tak zakorzenili się w Panu, aby znieść choćby najtrudniejsze życiowe doświadczenia, a także te, które spotykają nas na co dzień.
