TRIDUUM SACRUM. WIELKI CZWARTEK (CHLEB POWSZEDNI)

Rozmyślanie.

POWINNIŚMY MIŁOWAĆ SIĘ NAWZAJEM,

I. ponieważ Chrystus Pan nas umiłował,

II. tak jak Chrystus Pan nas umiłował.

„Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jakom Ja was umiłował” — (Jan 13, 34).

I. — Chrystus Pan wszelkimi sposobami wpaja nam Swą Mi­łość: Nauką, Przykładem, Ofiarą. Dąży do tego, abyśmy miłością po prostu żyli. Mamy nie tylko doświadczać i przeżywać miłość w sobie, ale także ją na bliźnich roz­lewać. Przedstaw sobie, jakby Pan Jezus mówił do ciebie, co przy Ostatniej Wieczerzy powiedział do wszystkich Uczniów Swoich: „Wiecie co wam uczyniłem?” (Jan 15, 12). Oto dałem ci z czystej Miłości w tym Najświętszym Sa­kramencie Moje Ciało i Krew, a teraz idę, aby Życie Moje ofiarować za ciebie. Ale co dla ciebie uczyniłem, to także uczyniłem dla wszystkich twoich współbraci; a jak tobie rozkazałem miłować wszystkich, tak rozka­zuję także wszystkim innym, aby cię szczerą miłością otaczali — powinno to skłaniać również ciebie, abyś wszystkich prawdziwie miłował. Czy miałbyś odwagę kogoś z tych nienawidzić, których ja tak bardzo umiło­wałem? Nazywasz Mnie swoim Mistrzem i Panem i słusz­nie, gdyż jestem Nim. Więc jeżeli Ja wydałem to Przyka­zanie dla ciebie i wszystkich ludzi, to jest to na pewno więcej niż rzeczą słuszną, aby było ono jak najdosko­nalej zachowane, — wszak ja Pan wasz i Mistrz to rozkazuję. Choćby Moje Przykazanie Miłości w niektórych okolicznościach wydawało się zbyt ciężkie dla twojej natury, wiedz, iż nie żąda jednak ono rzeczy niemożli­wej, ale tylko doskonałej; dosyć ci już pokazałem, jak można i trzeba miłować choćby największych wrogów. Wiarołomne zamiary Judasza, Mojego zdrajcy, nie były mi nieznane, a jednak go cierpiałem, miłowałem, nogi mu umywałem i pocałunkiem obdarzyłem. Zachowuj więc to Moje Nowe Przykazanie i rozważaj na Mój Przykład, Który ci dałem, abyś tak czynił, jak Ja uczyniłem!

II.— Rozważmy dalej, iż w tym Przykazaniu podał nam Chrystus Pan także sposób, jak mamy miłować się nawzajem, podając siebie samego za wzór: „Jak Ja was umiłowa­łem”. Miłość Pana Jezusa ku nam nie była tylko miłością na­turalną, nie opierała się tylko na słowach i łatwych uczynkach usługi, ale była to Miłość ofiarna, posunięta się aż do Ofiary z własnego Życia. On miłował nas bez względu na osobę, jedynie i tylko ze względu na Chwałę Swego Ojca Niebieskiego. Gdy zdarzyła się sposobność, wyświadczał także cielesne usługi i Dobrodziejstwa, ale one zawsze zmierzały tylko do wiecznego szczęścia dusz tych, których miłował. Nie próbował uszczęśliwiać Dobrodziejstwami tylko doczesnymi, ale tym, co było po­żyteczne ich zbawieniu. Była to więc Miłość na wskroś nadprzyrodzona. Miłował nas także bez chciwości, gdyż niczego nie mógł spodziewać się od nas, prócz niewdzięcz­ności, jak również miłował nas miłością stałą, aż do końca. Dlatego mówi u Proroka: „Miłością wieczną umiłowa­łem cię” (Jer 31, 3), Jego Miłość była więc bezintere­sowna i wytrwała. Według jego wzoru winna się kształ­tować i nasza miłość; mamy miłować bliźniego z powodu Pana Boga, dla wiecznego szczęścia jego, czynnie, ofiarnie, bez oglądania się na własną korzyść, ze stałością. Usiłuj więc to Nowe Przykazanie, które nam Pan dał jako Nowe Prawo Łaski, wypełniać doskonale i tak okazywać się prawdziwym uczniem Chrystusa Pana. — Przecież do Przy­kazania dodał te słowa: „Po tym poznają wszyscy, żeście uczniami Moimi, jeżeli miłość mieć będziecie jedni ku drugim” (Jan 13, 35).

Modlitwa.

O Najmilszy Jezu, nie potrzebuję wiele myśleć, ani uczyć się, ani wyszukiwać sposobu, jak odwdzięczyć się za Twoją Nieskończoną Miłość i jak spełnić Twoje Przykazanie. Przy­kładem Swoim ująłeś całkowicie moje serce. Tak łatwą i dostępną mi rzecz jak miłość bliźniego uczyniłeś warunkiem mojej z Tobą przyjaźni, która jest dla mnie najwięk­szym zaszczytem na ziemi. Daj mi, abym z wszelką moż­liwą mi doskonałością praktykował to Nowe Przykazanie Miłości, bym z całego serca i ponad wszystko kochał Ciebie, a bliźniego mego, z powodu Ciebie i w tej Miłości wytrwał aż do końca. Amen.