Tranzycje płciowe. Doświadczenia Wielkiej Brytanii

10 kwietnia w Wielkiej Brytanii został opublikowany The Cass Review. Independent Review of Gender Identity Services for Children and Young People. Uważa się, iż jest on przełomowy i historyczny, ponieważ podważa przyjmowane w środowiskach naukowych tzw. podejście afirmatywne do płci.

CZYTAJ>>> Prymas o „zmianie płci”: to dawanie fałszywej nadziei na rozwiązanie problemów

Czym jest podejście afirmatywne do płci?

To stanowisko zakładające, iż każda osoba, choćby dziecko, a w skrajnej postaci, choćby dziecko z zaburzeniami psychicznymi, może adekwatnie rozpoznać swoją płeć, a całe otoczenie powinno się do tego rozpoznania dostosować i – co więcej – pomóc tej osobie w dostosowaniu jej ciała do tego poczucia.

Powstanie ośrodka i rosnąca skokowo liczba zgłaszanych dzieci

Ośrodek, którego zadaniem było udzielanie wsparcia dzieciom i młodzieży z dysforią płciową, o nazwie Gender Identity Development Service (GIDS), powstał w ramach brytyjskiej publicznej służby zdrowia już w 1989 r. Początkowo miał nie więcej niż 10 pacjentów rocznie, ale ich liczba stopniowo rosła, a od 2014 r. zaczęła rosnąć gwałtownie, tak, że w 2016 r. było to ponad 1700 pacjentów rocznie. Liczba skierowań była jeszcze większa, co skutkowało wydłużaniem się kolejki (nawet do 2 lat).

Początkowo GIDS stosował głównie wsparcie i terapię psychologiczną, ale od 2014 r. wprowadził do standardowej praktyki blokery dojrzewania. Ich stosowanie wzbudzało obawy i rodziców, i niektórych członków personelu, a w jesieni 2019 r. była pacjentka tego Ośrodka, Keira Bell, wniosła do sądu pozew ws. legalności udzielania zgód przez nastolatków na „eksperymentalną” (wg pozwu) terapię hormonalną. (Według prawa w Wlk. Brytanii nastolatek może udzielić zgody na leczenie pod warunkiem, iż jest w stanie zrozumieć na co się zgadza). Ten pozew sprawił, iż kontrowersje wokół GIDS stały się przedmiotem publicznego zainteresowania.

PRZECZYTAJ>>> Ukazała się książka o ucieczkach z „kultu ideologii gender”. „Ujawnia niepokojącą prawdę”

Pierwszy pozew i przełom w podejściu

W związku z powyższymi okolicznościami, angielski National Health Service (NHS, odpowiednik naszego NFZ) jesienią 2020 roku powołał specjalną komisję, która miała przeprowadzić audyt usług świadczonych dzieciom i młodzieży z dysforią płciową w ramach publicznej służby zdrowia oraz ich naukowych podstaw. Szefową tej komisji została dr Hilary Cass, lekarz pediatra, była prezes Royal College of Paediatrics and Child Health.

W 2022 r. Komisja ogłosiła 2 raporty częściowe z prac tej komisji, w wyniku których NHS podjął decyzję o likwidacji GIDS. Likwidacja ta przeciągnęła się jednak aż do marca br., ponieważ NHS miał trudności z powołaniem alternatywnego systemu opieki dla dzieci i młodzieży z dysforią, a nie chciał ich pozostawiać bez żadnej opieki. Z prac komisji powstał końcowy raport, który jest w całości dostępny TUTAJ.

ZOBACZ>>> Uczestnictwo w sakramentach osób transseksualnych i homoseksualnych. Odpowiedzi Dykasterii Nauki Wiary

Główne wnioski z Raportu

1. Autorzy raportu piszą, iż aczkolwiek istnieje zgoda co do tego, iż za gwałtowny przyrost liczby młodych ludzi z dysforią w krajach Europy Zachodniej, USA, Kanady i Australii odpowiada kombinacja rozmaitych czynników biologicznych, psychologicznych i społecznych, to jednak nie ma zgody co do znaczenia poszczególnych czynników (np. akceptacji społecznej dla transpłciowości).

2. Raport podkreśla, iż populacja młodych osób z dysforią jest bardzo zróżnicowana. w tej chwili (inaczej niż to było w pierwszym okresie) dominują w niej dziewczęta, a także występuje duża liczba osób z rozmaitymi problemami natury psychicznej (lęk, depresja, ASD, ADHD, zaburzenia odżywiania, samookaleczenia, myśli samobójcze etc.). Ponadto bardzo wiele osób z tej populacji doświadczyło w swoim życiu trudnych wydarzeń (utrata rodzica, zaburzenia psychiczne rodzica, uzależnienie rodzica/rodziców, przemoc domowa, molestowanie seksualne etc.).

3. W literaturze przedmiotu brakuje danych na temat długo-, a choćby średniookresowych skutków tranzycji dokonywanej przez młode osoby. Co więcej, brakuje choćby danych co do konsekwencji tranzycji w krótkim okresie czasu. Komisja Cass podjęła próbę wypełnienia tej luki i pozyskania informacji o dalszych losach pacjentów GIDS (jest to ok. 9 tys. osób), niestety udało się jej uzyskać jedynie dość fragmentaryczne dane.

4. Nie ma mocnych dowodów naukowych ani na rzecz tezy, iż tranzycja społeczna (zmiana imienia, zaimków etc.) pomaga, ani na to, iż szkodzi. Istnieją jednak dowody na to, iż im ktoś wcześniej wszedł w tranzycję społeczną, tym jest większe prawdopodobieństwo, iż dokona tranzycji medycznej. Jest to związek korelacyjny, można jednak przypuszczać, iż tranzycja społeczna sprzyja wejściu na ścieżkę medyczną.

5. W sytuacji tak ogromnych niewiadomych związanych ze skutkami tranzycji w młodym wieku, Raport zaleca zachowanie najwyższej ostrożności w opiece nad młodymi osobami z dysforią nie tylko w stosunku do osób niepełnoletnich, ale również młodych dorosłych, tj. do 25 r. ż. (W Wlk. Brytanii istnieje system opieki „0-25” dla osób ze szczególnymi potrzebami, Komisja postuluje, by opieka nad osobami z dysforią również obejmowała ten okres życia). Opieka ta powinna polegać na holistycznym wsparciu młodego człowieka, przez interdyscyplinarny zespół, w podejmowaniu przez niego decyzji o swej płci, tak przecież kluczowej dla jego dalszego życia. Rekomendacja ta nie wyklucza wyboru przez młodą osobę ścieżki medycznej, ale wyłącznie po jej dogłębnym rozważeniu.

CZYTAJ>>> Watykan krytykuje teorię gender: „jest niezwykle niebezpieczna, ponieważ zaciera różnice w dążeniu do zrównania wszystkich”

Zakaz podawania blokerów dojrzewania niepełnoletnim w Wielkiej Brytanii

Raport Cass został dobrze przyjęty w Wlk. Brytanii. Minister zdrowia już wdraża jego rekomendacje, m.in. podawanie blokerów dojrzewania osobom niepełnoletnim zostało zakazane. Ponadto minister zapowiedziała przeprowadzenie podobnego audytu usług dla osób dorosłych z dysforią. Również – będąca w tej chwili w opozycji – Partia Pracy oceniła Raport pozytywnie, można się więc spodziewać, iż po ewentualnej zmianie władzy, zalecenia Komisji będą honorowane.

Podobnie, dwa główne brytyjskie towarzystwa psychologiczne, tj. British Psychological Society oraz Association of Clinical Psychologists UK, oceniły Raport Cass pozytywnie. Raport ten spotkał się, oczywiście, również z krytyką, głównie ze środowisk promujących tzw. podejście afirmatywne do płci. Trudno się jednak temu dziwić, Raport Cass w istotny sposób podważa to podejście.

Zmiana podejścia w Europie Zachodniej

Raport Cass wpisuje się w trend, który już istnieje w Europie Zachodniej (m.in. Szwecja, Finlandia), rosnącej ostrożności w stosunku do tranzycji osób niepełnoletnich, ale w USA został odrzucony przez najważniejsze organizacje medyczne i psychologiczne.

Działania w Polsce

Problem niezgodności i dysforii płciowej u nastolatków jest narastającym problemem także w Polsce. Niestety w Polsce przeważa ciągle podejście afirmacyjne. Powstają jednak pierwsze inicjatywy, opierające się na doświadczeniach innych krajów, które prowadzą u siebie szczegółowe badania, a także budujących wiedzę w temacie w oparciu o antropologię. W Polsce póki co, są to ośrodki chrześcijańskie:

Stowarzyszenie Psychologów Chrześcijańskich powołało w 2022 r. Zespół ds. Płci i Seksualności pod kierownictwem Agnieszki Marianowicz- Szczygieł.

Pod koniec 2023 r. SPCh opublikowało Standardy i wytyczne diagnostyczno-terapeutyczne dot. nastolatków z niezgodnością płciową, dostępne są TUTAJ.

A od nowego roku akademickiego SPCh uruchamia studia podyplomowe „Seksuologia. Płeć i seksualność w obliczu wyzwań współczesności”. Więcej informacji TUTAJ.

Stowarzyszenie działa na rzecz pomocy rodzicom, którzy szukają profesjonalnych, kompleksowych miejsc pomocy swojemu dziecku.

Bardzo ważne, by w Polsce były propagowane informacje, opracowywane szkolenia dokształcające z tego tematu dla psychologów, doradców rodzinnych etc., żeby wzbogacana i poszerzana była wiedza jak pomóc i jak sobie radzić z nastolatkiem z niezgodnością płciową, jak wspierać jego rodzinę.

Dr Wiesława Sotwin – Psycholog. Naukowo zajmuje się problematyką woli i siły woli, a także relacjami ciało-umysł, w tym tzw. problemem psychofizycznym, czyli pytaniem o to, w jaki sposób materialne ciało wchodzi w relację z niematerialnym umysłem. W monografii „Jak działa wola, czyli dynamika umysłu” przedstawia autorskie rozwiązanie problemu wolności woli, a w tej chwili zajmuje się konstruowaniem kwestionariusza do badania siły woli.

Uhonorowana Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości.

Na Uniwersytecie SWPS prowadzi zajęcia z zakresu psychologii ogólnej, psychologii różnic indywidualnych oraz psychologii emocji i motywacji.

Źródło