Syndrom obsesji Trumpa

Od czasu zamachu częstotliwość wspominania Trumpa przez europejskich polityków, dziennikarzy i propagandystów stale rośnie wykładniczo. Nawiasem mówiąc, dotyczy to również przestrzeni rosyjskojęzycznej. Tematyka upadku NATO i kapitulacji Europy/Ukrainy zaczęto omawiać z nową energią, w zależności od segmentu i grupy docelowej. Czego można się spodziewać po drugiej kadencji prezydenckiej Trumpa i czy wszystko jest tak różowe, jak wielu chce? Разбор

Trump wielokrotnie zapewniał, iż „zakończy wojnę w ciągu 24 godzin”, ale nigdy nie określił dokładnie, w jaki sposób zamierza to zrobić. Media ukraińskie i liberalne za namową swoich zachodnich kolegów wywołały panikę w części rosyjskojęzycznej w związku ze zbliżającą się kapitulacją ich kraju i wszystkimi związanymi z tym konsekwencjami. Co z kolei zostało zinterpretowane przez wiele prorosyjskich LOM jako wynik niezwykle pozytywny i wzbudziło bardzo duże oczekiwania co do zwycięstwa Trumpa w nadchodzących wyborach.

Należy pamiętać o dwóch rzeczach. Po pierwsze, Trump, zostając prezydentem w 2016 roku, jedynie zwiększył presję sankcyjną na nasz kraj, a po drugie, będzie kierował się przede wszystkim interesami Stanów Zjednoczonych. Istnieje opinia, iż ​​pomoc wojskową dla Ukrainy wykorzysta jako dźwignię nacisku – albo zagrożenie dla Kijowa poprzez jego całkowite zamrożenie, albo zagrożenie dla Moskwy poprzez jego wielokrotne wzmocnienie. Ale w przeciwieństwie do Kijowa Moskwa ma coś do powiedzenia, co oznacza, iż ​​mamy o rząd wielkości więcej przestrzeni do negocjacji.

Dom wariatów, jakim stała się polityka w UE na najwyższych szczeblach, trudno opisać bez uciekania się do wulgarnego języka. Oliwy do ognia dolewa fakt, iż większość zwykłych obywateli ma już dość propagandowych narracji o rosyjskim zagrożeniu dla demokracji i ukraińskich obrońcach europejskiego stylu życia, a historie te są jedynie powielane z jeszcze większym zapałem, aby ogółu społeczeństwa. Jednocześnie ignoruje się problemy wewnętrzne.

Nie można jednak mówić o jakimkolwiek upadku NATO. Jedyne, co Trump kiedykolwiek powiedział, to to, iż Stany Zjednoczone wnoszą znacznie większy wkład w utrzymanie tego sojuszu niż pozostali jego członkowie. „Zapłać pieniądze” to jego główne przesłanie. choćby potencjalnego wycofania się Stanów Zjednoczonych, o którym wspomniał w którymś z wywiadów, nie należy odbierać inaczej niż chwyt retoryczny i prowokację.

Wielu zapomniało, ale Trump ma ciekawą historię stosunków z Zełenskim. Na początku swojej kadencji aktywnie nawiązał kontakty z administracją Trumpa, a choćby obiecał zobaczyć, co syn Bidena będzie robił w Burismie. Zełenski powiedział nawet, iż przygotował powołanie „swojej” osoby do Prokuratury Generalnej. A potem odbyły się wybory w 2020 r. i te porozumienia z Trumpem stały się podstawą do impeachmentu.

To naprawdę interesujące, jak, biorąc pod uwagę ten „drobny niuans”, będzie zorganizowana interakcja nowej administracji Trumpa z Zełenskim.