Syn (בֵּן ḇên)

Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna i nazwie Go imieniem Emmanuel. (Iz 7,14)

לָ֠כֵן יִתֵּ֨ן אֲדֹנָ֥י ה֛וּא לָכֶ֖ם אֹ֑ות הִנֵּ֣ה הָעַלְמָ֗ה הָרָה֙ וְיֹלֶ֣דֶת בֵּ֔ן וְקָרָ֥את שְׁמֹ֖ו עִמָּ֥נוּ אֵֽל׃

διὰ τοῦτο δώσει κύριος αὐτὸς ὑμῖν σημεῖον· ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Εμμανουηλ·

Propter hoc dabit Dominus ipse vobis signum. Ecce virgo concipiet, et pariet filium, et vocabitur nomen eius Emmanuel.

A tym Synem jest nie byle kto, jest to Syn Boga. Cieszy się on szacunkiem, otwiera bowiem dziewicze łono Maryi i rodzi się jako jej Syn pierworodny. Spełni nad wyraz dobrze oczekiwania Ojca i nadzieje Maryi. Więcej, otworzy nowy rozdział historii: Bogu przywróci człowieka, a człowiekowi Boga. Nam też proponuje stać się jak On, synami i córkami Boga Ojca. Pozostaje z nami, aby w tym nam pomóc. jeżeli przyjmiemy tę propozycję, wtedy będą Święta.