Patrzałem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. (Dn 7,13)
ἐθεώρουν ἐν ὁράματι τῆς νυκτὸς καὶ ἰδοὺ μετὰ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ ὡς υἱὸς ἀνθρώπου ἐρχόμενος ἦν καὶ ἕως τοῦ παλαιοῦ τῶν ἡμερῶν ἔφθασεν καὶ ἐνώπιον αὐτοῦ προσηνέχθη.
Aspiciebam ergo in visione noctis: et ecce cum nubibus caeli quasi Filius hominis veniebat
Spektakularne pojawienie się Syna Człowieczego przed obliczem Boga, poprzedzone jest wyjściem z morza czterech bestii. Wizja Daniela jest przerażająca, bestie niszczą wszystko co spotykają na drodze. Na szczęście ich działanie jest ograniczone, ponieważ pojawia się Przedwieczny by rozpocząć sąd. Jedną bestię zabito, innym odebrano władzę. Wreszcie przybywa On – Syn Człowieczy na obłokach. Syn Człowieczy, któremu powierzono panowanie, chwałę, władzę. Jego Królowanie nie przeminie. Dla nas chrześcijan oczywistym jest, iż chodzi o Chrystusa, zresztą sam Jezus cytował ten fragment z Księgi Daniela.
Ludzie często zadają sobie pytanie, dlaczego na świecie jest tyle zła, wojen i cierpienia, dlaczego Bóg pozwala by działo się wiele tragedii? Trudno na to pytanie odpowiedzieć, możemy być jednak pewni, iż ostatecznie dobro zwycięży, a kto wytrwa do końca będzie zbawiony. Nie jesteśmy ludźmi pozbawionymi nadziei. Mamy Syna Człowieczego po naszej stronie, który oddał za nas życie i powróci w chwale. Niech myśl o tym, wśród zamętu tego świata, wypełnia nasze serca pokojem.
