Światło (אוֹר ’ôr)

Boga można różnie nazwać czy określić. Już w Starym Testamencie mówiono o Nim: Pan, Bóg, Pan Zastępów, Najwyższy, Wszechmocny… Często do podmiotu (Pan) dodawano orzecznik (np. „zbawieniem moim”, „moim światłem”). W ten sposób autorzy biblijni ukazywali Boga jako obecnego w życiu człowieka. Bóg, który jest Wybawcą, Zbawieniem, Ojcem i Sędzią, jest bliski człowiekowi. „Pan moim światłem” – dlaczego? Ponieważ rozświetla nasze drogi, pokazuje, jak żyć i jak wybierać dobro. Oświeca nas, byśmy podejmowali dobre decyzje, które będą owocowały w tym życiu i w przyszłym. Bóg jest światłem, które nie zachodzi. W Jego świetle możemy zobaczyć siebie w całej prawdzie. Jezus powiedział o sobie: „Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światło życia” (J 8,12). Kroczenie za Jezusem daje nam poczucie bezpieczeństwa. On chce rozjaśnić wszystkie mroki naszego życia, bo Jemu zależy na nas.

שָׁלוֹם [’ôr]

Hebrajskie słowo אוֹר [’or] oznacza światło, jasność, ukazanie drogi i objawienie. W Biblii opisuje przede wszystkim Bożą obecność, która rozprasza ciemność, prowadzi człowieka ku dobru, objawia prawdę i daje życie. Słowo to pochodzi od rdzenia א־ו־ר [’-w-r] – idea promieniowania, rozświetlania i wydobywania z ukrycia. Greckim biblijnym odpowiednikiem jest φῶς [fōs] – światło, jasność, objawienie.