🔉Św. Zuzanna.

11 Sierpnia.

Św. Zuzanna.

Uwaga!

— Grób Św. Zuzanny w Rzymie w kościele pod jej wezwaniem.

Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.

Ojcem jej był kapłan pogański Gabiniusz, rodzony brat Kajusza, Papieża. Obydwaj ze znakomitego pochodzili rodu i krewnymi byli cesarza Dioklecjana, zjadliwego wroga Chrześcijan. Kajusz nawrócił swego brata Gabiniusza ten wyćwiczony w naukach pogańskich, pisał uczone rozprawy, w których wykazywał wyższość Religii Chrześcijańskiej nad pogańską. Córkę swoją Zuzannę wychował w Religii Chrystusa, a Papież Kajusz, stryj, utwierdzał ją w niej, i do cnót i gorliwości zapalał. Ziarno padło na dobrą rolę, Zuzanna jaśniała mądrością i cnotami anielskimi. Cesarz Dioklecjan ulubieńca miał Maksymiana, którego przybrał za syna, i uczynił współrządcą. Chciał on Zuzannę wydać za niego i węzłami pokrewieństwa przywiązać go więcej ku sobie, zwłaszcza, iż piękność dziewicy wielkie na Maksymianie zrobiła wrażenie. Ale Zuzanna odrzuciła rękę współrządcy cesarza, mówiąc, iż niebiańskiego obrała sobie oblubieńca, któremu ślubowała czystość i oddała serce. Radził jej ojciec, aby nie narażała się na gniew cesarza, poślubiła Maksymiana, a w skrytości Chrześcijanką pozostała. Oburzyła się na to szlachetna dziewica. Dowiedziawszy się Dioklecjan o uporze Zuzanny, wziął ją do pałacu swego i oddał żonie Serenie pod opiekę. Serena była w skrytości Chrześcijanką, modliła się razem z Zuzanną utwierdzała ją w dobrem postanowieniu. Mężowi zaś powiedziała, iż nie może zmuszać jej do małżeństwa z poganinem, bo jest Chrześcijanką. Oburzył się cesarz, iż u siebie trzymał Chrześcijankę, wypędził Zuzannę z pałacu, i dał nad nią moc kapłanowi pogańskiemu Macedoniuszowi, aby ją przemocą nawrócił do państwowej religii. Używał Macedoniusz namowy, ale poznał wkrótce, iż Zuzanna biegłą jest w naukach, i pobijała jego rozumowania. Kazał ją więc bić, szarpać gwoździami i morzyć głodem. Gdy stałości jej złamać nie mógł rozmaitymi torturami, doniósł o tym cesarzowi, a ten kazał ją po kryjomu ściąć, aby nie wywoływać rozruchów w mieście.

Punkty do rozmyślania.

O Chrystusie Panu czytamy u Proroka Izajasza, iż ofiarowan jest, iż Sam chciał, a nie otworzył ust Swoich. Jako na zabicie wiedzion będzie, a jako baranek przed strzygącym Go zamilknie, a nie otworzy ust Swoich.

Podobnie i Św. Zuzanna cierpiała w cichości za swą Wiarę, za swe przekonania, za wierność dochowaną Niebieskiemu Oblubieńcowi. Mogła się bronić, mogła ucieczką omylić prześladowców, ale nie chciała. Wolała drogę szlachetną umartwienia i ofiary.

O takich bohaterkach, mówi Pismo Święte, iż sława ich u Boga znajoma jest i u ludzi. Niepokalanego bojowania zapłata na wieki koronowana tryumfuje.

Modlitwa.

Niezwyciężona Męczennico, Święta Zuzanno! Nie brakło ci siły z Nieba na oparcie się tyranowi i na wytrzymanie rozlicznych męczarni, dla ocalenia Wiary Chrystusowej. Uproś nam u Boga, abyśmy naśladując cię, nadzieję naszą pokładali w Bogu, i zasłużyli sobie na Jego pomoc w nieszczęściu, w utrapieniach i rozmaitych uciskach. Amen.

© salveregina.pl 2024