ŚW. WOJCIECH, BISKUP I MĘCZENNIK. Rozmyślanie. (CHLEB POWSZEDNI)

Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959

Rozmyślanie.

Św. Wojciech oddał swe życie Chrystusowi Panu przez:

I. apostolstwo,

II. męczeństwo.

„Kapłani, którzy dobrze rządzą, na podwójną cześć zasługują, zwłaszcza ci, którzy pracują w słowie i nauczaniu” — (1 Tym. 5, 17).

I. — Skoro tylko Polska przyjęła Chrzest Święty, obyczaj chrześcijański zwolna zastępował zwyczaje pogańskie. Nie było to łatwe, tym bardziej, iż przywiązanie do bogów dawnych było jeszcze wielkie, a obawa przed nimi powstrzymywała przed całkowitym poddaniem się Ewangelii. Dlatego trzeba było pracować, aż wreszcie ludy politycznie zjednoczone przez Piastów staną się w pełni chrześcijańskie, czyli Chrystusowe. Wiele w tym dziele dopomógł Św. Wojciech. Uchodząc z Czech przed prześladowaniem przeszedł przez Polskę od jej granic południowych aż do morza. I wszędzie, gdziekolwiek się zatrzymał, głosił Słowo Boże i uczył życia zbożnego.

Św. Wojciech przyniósł ze sobą wyższe, światlejsze rozumienie Wiary Świętej. Był przecież sam bardzo uczony i zaprzyjaźniony z największymi ludźmi swego czasu. Świętemu Wojciechowi przypisuje się autorstwo słynnej pieśni: „Bogurodzica”, która stała się potem hymnem narodowym i pieśnią bojową. Jakżeż to charakterystyczne dla naszej historii! Pierwsze słowa naszego narodu były skierowane do Matki Niebieskiej.

Dzieje Polski rozpoczęły prośbą do Matki Najświętszej o „Jej Syna Gospodzina”. Jest w tej pieśni niezwykle dojrzałe zrozumienie roli Matki Najświętszej w Dziele Odkupienia.

Już w drugim pokoleniu naród nasz nie tylko znał Prawdy Wiary, ale wnikał w ich wewnętrzną treść. Św. Wojciech był niestrudzonym apostołem i wielkodusznym wyznawcą przyjmując śmierć męczeńską podczas swej wyprawy misyjnej do pogańskich jeszcze Prus.

II. — Szczytem poświęcenia się Św. Wojciecha dla Chrystusa Pana było męczeństwo. Pragnienie większej Chwały Bożej nie pozwoliło Św. Wojciechowi zażywać wygody na dworze Bolesława Chrobrego. Chciał dusze zdobywać dla Chrystusa Pana i dlatego to wyprawił się nawracać Prusy. Jedynym celem wyprawy było pozyskać lud dotychczas jeszcze pogański dla Wiary Świętej. Św. Wojciech w chwili kiedy rozpoczynał swą pracę misyjną wyraźnie przedstawił swój zamiar: „Jestem z pochodzenia Słowianinem, imieniem Wojciech, podług stanu mnichem, ze stanowiska niegdyś biskupem, z posłannictwa teraz apostołem. Powodem naszej podróży jest wasze zbawienie” (Św. Bruno). Nie powstrzymały te słowa oszczepów pogańskich. Święty Wojciech padł przebity na ziemię. Krew jego rozlała się obficie. I to uczyniło ziemię polską tak urodzajną, iż stała się w pełni Katolicką, a potem matką Świętych. Chrześcijaństwo utwierdza się coraz bardziej w dziedzinach Piastów. Powstaje samodzielna hierarchia kościelna. Wszystko to w zadziwiający sposób rozwija się i tworzy życie prawdziwie Boże.

Naród nasz ma wiele do zawdzięczenia Św. Wojciechowi. Dzięki temu, iż głosił on wśród plemion polskich Ewangelię, przyczynił się do lepszego poznania Wiary, a przez swą śmierć męczeńską dał przykład bohaterskiej wierności dla Pana Boga. Polska została wprowadzona przez Św. Wojciecha do rzędu narodów, które znały i umiłowały ponad wszystko Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Modlitwa.

Jezu Chryste, Dobry nasz Pasterzu, spraw, aby w Kościele Twoim nie ustała gorliwość pasterzy. Prosimy Cię również, aby przykład życia apostolskiego i śmierci męczeńskiej Św. Wojciecha był nam pobudką do czynienia zawsze tego, co lepsze, świętsze i milsze Bogu. Amen.

© salveregina.pl 2024