Św. Waldetruda, wdowa i założycielka klasztoru.

9 kwietnia

Żywot Św. Waldetrudy, wdowy i założycielki klasztoru.

Waldetruda (co znaczy: umiłowana), była córką hrabiego Walberta i Św. Bertili i przez nich zaślubioną z Madelganem, hrabią w Hennegau (Belgia). Synowie jej, Landrikus i Deutelinus, jakoteź córki, Adeltruda i Madelberta, są również Świętymi. Waldetruda była wzorową małżonką i matką; ale pragnęła życia samotnego. Przedstawiła to mężowi, i ten przyzwolił na to. Sam założył klasztor dla Benedyktynów, wstąpił do niego, otrzymał imię Wincenty i umarł jako Święty 14. lipca 674. Pobożna żona pozostała jeszcze 2 lata w świecie, aż wszystko uporządkowała i wiele dobrego wyświadczyła ubogim i więźniom. Tymczasem dopadły ją lęki, iż to wyrzeczenie się świata nie będzie Panu Bogu miłym, iż będzie krzywdą dla ludzi itd.; ale Anioł okazał się jej i dodał jej pociechy i męstwa: by nie lękała się oszczerców, gdyż zarzewie, przez nich wzniecone, gwałtownie zgaśnie. Tak więc w r. 656, w klasztorze Benedyktynek, przez się w Mons założonym, przyjęła welon zakonny. Pan Bóg dał jej dar cudów, osobliwie uzdrawiała chore dzieci, a jałmużny dla ubogich rozmnażały się w jej rękach. Umarła jako wdowa, zakonnica i założycielka klasztoru 9. kwietnia 696.

Nauka.

Św. Gaugerich, Biskup z Cambrai, ukazał się św. Waldetrudzie, podał jej kielich i zachęcił ją, by mężnie postępowała w doskonałości. Zwierzyła się z tym kilku osobom. ale te rozpowiedziały wszędzie o tym rzekomym objawieniu, i nazwały ją szalbierką, obłudną, oszustką, która tylko udaje świętą, by tym pokryć swoją złość. — Duszo chrześcijańska, o ile ci Pan Bóg daje jaką Łaskę nadzwyczajną, nie mów o tym nikomu. Osobliwie nikomu nie trzeba mówić niczego ze Spowiedzi; gdyż to dotyczy tylko Pana Boga, spowiednika i penitenta — i nikogo więcej.

Modlitwa.

Obchodząc pamiątkę św. Waldetrudy, miłosierdzia Twego wzywamy, Panie, byś za jej usilną przyczyną od wszelkich przewinień nas oswobodził i — grzechów. Amen.

Skarbiec Świętych Pańskich 1910r.