Św. Rainer, pustelnik (17 czerwca)

Rainer (czysty), z dostojnego rodu pochodzący, urodził się w Pizie we Włoszech w r. 1119. Mimo iż odebrał staranne wychowanie, żył jednak lekkomyślnie, trawiąc czas na tańcach i płochych rozrywkach. Ulegając namowom kuzynki swej, poszedł raz do Spowiedzi do pewnego świątobliwego zakonnika. Pierwszy raz wyspowiadał się nieszczerze, ale dręczony wyrzutami sumienia, odprawił potem szczerą Spowiedź generalną, opłakiwał poprzednie grzechy i pokutował gorliwie. Przybywszy raz w podróży handlowej do Jerozolimy, zwiedził wszystkie święte miejsca i nie szczędził modlitw i umartwień. Raz zobaczył piękną kiesę, wysadzaną perłami i brylantami, a napełnioną smołą i siarką. Kiesa ta zapaliła się, a śmierdzący ogień nie dał się niczem ugasić. Naraz ujrzał Święty w ręku swem naczynie z wodą (patrz rycinę!), wylał parę kropel na ogień, który zagasł natychmiast. Modląc się o objaśnienie tego widzenia, usłyszał głos z Nieba: „Kiesa to — ciało twe, a ogień smoły i siarki to — pożądliwość twa, którą ugasić możesz tylko łzami pokuty." Odtąd umartwiał się Święty jeszcze surowiej. Jadł potrawy bez przyprawy żadnej, pił tylko wodę; przekłuł sobie język cierniem, by tern mniej nim grzeszyć. Po powrocie do Pizy, zamknął się w klasztorze, gdzie dokonał świątobliwego żywota dnia 17. czerwca 1170. Bóg wsławił go licznymi cudami za życia i po śmierci.

N a u k a: Bacz pilnie na to, byś zawsze godnie i przykładnie przystępował do św. Sakramentu Pokuty. Zważ, co mówi o Spowiedzi św. Augustyn: „Spowiedź zamyka usta piekłu, otwiera podwoje raju, daje sprawiedliwym żywot wieczny i grzeszników wprowadza do przybytku chwały."