🔉Św. Maksymilian.

12 Października.

Św. Maksymilian.

— Relikwie Świętego znajdują się w kościele Św. Maksymiliana w Celje, które są uważane za miejsce jego spoczynku. Relikwie Św. Maksymiliana z Celei są w tej chwili przechowywane w kilku miejscach:

1. Katedra Św. Stefana w Wiedniu – część relikwii znajduje się w tej katedrze, która jest jednym z najważniejszych kościołów w Austrii.
2. Katedra Św. Stefana w Pasawie – tutaj również przechowywane są relikwie świętego, które trafiły tam przed 985 rokiem.
3. Altötting – miasto w Bawarii, gdzie relikwie były przechowywane od 878 roku, zanim trafiły do Pasawy.

Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.

Maksymilian rodem był z Cilli, miasta położonego w Styrii, w kraju słowiańskim, który od XIII wieku zwolna Niemcy germanizują. Rodzice jego byli Chrześcijanami pragnęli więc syna wychować także po chrześcijańsku. Ówczesne szkoły rzymskie wychowywały młodzież w duchu pogańskim; szkoda więc było do nich posyłać Maksymiliana. Oddali go więc na wychowanie uczonemu kapłanowi, który obok świeckich nauk zaprawiał chłopca do cnoty i pobożności. Maksymilian wielkie robił postępy w naukach, a jeszcze większe w cnocie. Nad wiek swój był statecznym, unikał młodzieńczych rozrywek, a wolny czas od nauk modlitwie poświęcał. Nagle smutną otrzymał wiadomość, iż rodzice jego pomarli, a on jako jedynak panem został rozległego majątku. Miał wtenczas lat dziewiętnaście. I cóż warte bogactwo, pomyślał sobie Maksymilian, skoro niespodziewanie przychodzi śmierć, niby złodziej, i odrywa go od przyjemności światowych. Bogacz chciałby jak najdłużej żyć, więc boi się śmierci; ubogi chciałby jak najprędzej umrzeć, aby połączyć się z Chrystusem Panem. Pod wpływem tych myśli udarował Maksymilian wolnością wszystkich niewolników, dobra swoje sprzedał, a pieniądze rozdał ubogim. Sam udał się następnie do Rzymu i tu poświęcił się stanowi duchownemu. Umartwione życie Maksymiliana, i gorliwość o zbawienie dusz, zwróciły uwagę Papieża Sykstusa II. Przygarnął on ku sobie młodego kapłana, a ponieważ pragnął poświęcić się pracy misjonarskiej, udzielił mu święceń biskupich, i wysłał go do północnego Bałkanu i do Panonii (dzisiejsze Węgry), aby tam koczowniczym ludom słowiańskim opowiadał Ewangelię. Przez lat 20 pracował Maksymilian w tamtych stronach, wreszcie sterany pracą wrócił do rodzinnej Styrii. Tutaj namiestnik cesarski srodze prześladował Chrześcijan, i namawiał do porzucenia Chrystusa Pana. Św. Maksymilian zachęcał wiernych do wytrwałości. Dowiedział się o tym namiestnik, pojmał biskupa, a gdy ofiar bożkom uczynić nie chciał, kazał go ściąć 12 października 283 r. Relikwie jego spoczywają w Pasawie.

Punkty do rozmyślania.

Pisze Św. Jan, iż „tak Bóg umiłował świat, iż Syna Swego wydał zań na śmierć krzyżową”. – Św. Maksymilian tak znów umiłował Chrystusa Pana, iż życie swe złożył za Niego.

W czyim sercu jest miłość Chrystusa Pana, ten posiada wszystkie inne cnoty. Cnota miłości jest tak doskonałą, iż bez niej inne cnoty kilka ważą.

Apostoł Paweł Święty tak naucza: Gdybym mówił językami ludzkimi i anielskimi… i chociażbym miał proroctwa i wiedział wszystkie tajemnice i wielka naukę, i miałbym wszelką wiarę, a miłości bym nie miał, nicem nie jest (1 Kor. 13).

Modlitwa.

Prosimy Cię, Wszechmogący Boże, abyś pomnożył w nas Wiarę, którą opowiadali Apostołowie i poparli ją licznymi cudami; którą zatwierdzili Męczennicy krwią swoją; którą wreszcie tylu świątobliwych przodków naszych wyznawało i według Jej Zasad poczciwie żyło. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

© salveregina.pl 2024