7 Sierpnia.
Św. Kajetan.
Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.
Stosownie do potrzeb czasu wzbudza Pan Bóg mężów, którzy przeciw zgubnym prądom skutecznie walczą. Takim mężem opatrznościowym był Św. Kajetan, urodzony 1480 roku w Wincencji. Pomimo, iż z zamożnej pochodził rodziny, od młodości skromnym był, a choć wielkie robił postępy w naukach nigdy się z nich nie wynosił. Udał się do Rzymu, obrał sobie stan kapłański i cnotami swymi zwrócił na siebie uwagę Papieża Juliana II., który go mianował protonotariuszem apostolskim. – Wysoka godność uczyniła go jeszcze pokorniejszym i gorliwszym o Chwałę Bożą. Czasy były smutne, świat tonął w zbytku i rozkoszy. Św. Kajetan widział w tym jedyne lekarstwo, aby kapłani na wzór Apostołów ubóstwem swym zachęcali naród do umiarkowania i wstrzemięźliwości, a kazaniami misyjnymi do poprawy obyczajów. Połączył się z biskupem teatyskim Piotrem Karaffą, i wspólnie założyli Zgromadzenie Księży Świeckich, zwane Teatynami, które w r. 1525 zatwierdził Papież Klemens VII. – Niektórzy robili zarzut, iż Zakon nie ma zapewnionych dochodów, ale Św. Kajetan ufał słowom Chrystusa Pana, iż skoro się troszczy o lilię i ptaki niebieskie, nie zapomni o zakonnikach. Przebiegali oni wsie i miasta, nawołując lud do pokuty i do porzucenia zbytków. W r. 1527 kiedy wojska Karola V. ograbiły i spaliły Rzym, Teatyni pielęgnowali rannych, starali się o chleb dla głodnych. Prześladowani, bici przez żołnierzy, zostali uwięzieni, w końcu z miasta wypędzeni, aby nie ratowali ludu. Poszli do Wenecji, i tu znów błogą rozwinęli działalność. W czasie zarazy 1530 r. opiekowali się chorymi, których wszyscy opuścili. Nowinki luterskie przedostały się do Włoch i szerzyły spustoszenie wśród wiernych. Św. Kajetan walczył przeciw nim nie znużenie. Urządzał dysputy, zbijał błędy heretyków, i zbałamuconych do kościoła nawracał. Neapol i inne miasta Włoch prosiły Św. Kajetana, aby im przysłał swych braci, którzy tak dzielnie i skutecznie pracowali w duchu apostolskim. Liczne prace stargały zdrowie Św. Kajetana. choćby w chorobie sypiał na desce, a gdy lekarz miękkie zalecił mu posłanie, położył się na ziemi posypanej popiołem. Zmarł 7 sierpnia 1547. Papież Klemens X. policzył go w poczet Świętych 1671 r.
Punkty do rozmyślania.
Opatrzność Boża dostarcza człowiekowi środków, i prowadzi go do celu przeznaczonego. Dosięga od końca mocnie, i rozrządza wszystko wdzięcznie, według słów Proroka.
Ufając Opatrzności nie starał się Św. Kajetan o zbieranie zasobów, o zabezpieczenie przyszłości klasztorom, i nigdy się nie zawiódł w swej nadziei. Mógł więc śmiało zawołać z Dawidem: Pan mną rządzi, i na niczym schodzić mi nie będzie. A choćbym też chodził w pośród cienia śmierci, nie będę się bał złego, boś Ty jest ze mną (Psalm 23/22/).
Jeżeli Pan Bóg opiekuje się nami i prowadzi nas. – wtedy któż przeciw nam? choćby piekielne potęgi nam nie zaszkodzą.
Modlitwa.
Boże, Który dałeś Św. Kajetanowi, Wyznawcy Twemu Łaskę naśladowania życia apostolskiego, spraw za jego przyczyną abyśmy za przykładem jego, Tobie zawsze ufając, dóbr niebieskich tylko pożądali. Amen.
© salveregina.pl 2024
