25 Lipca.
Św. Jakub, Apostoł (starszy).
Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.
Idąc nad morzem Galilejskim zobaczył Chrystus Pan rybaka Zebedeusza, jak siedząc w łodzi z synami swymi Jakubem i Janem naprawiał sieci. Wezwał Jakuba i Jana, aby szli za Nim. A oni porzuciwszy ojca i sieci, bez namysłu zaraz poszli za Chrystusem Panem, i słuchali Jego Nauki. Tego Jakuba nazywamy starszym dlatego, iż pierwej powołanym był przez Pana Jezusa, aniżeli Jakub, syn Alfeusza „mniejszym” dla odróżnienia zwany. Chrystus Pan widząc dobre i wierne serce Jakuba, wielkie miał doń zaufanie, i wyróżniał go zaraz po Św. Piotrze. Wziął go ze Sobą, gdy wskrzesił córkę arcybożnika Jaira; zaprowadził go na górę Tabor razem z Piotrem i Janem, przemienił się przed nimi i okazał im Chwałę jaką otacza go Ojciec Przedwieczny. Widzieli wówczas obok Chrystusa Pana Mojżesza i Eliasza, i usłyszeli głos z Nieba: „Tenci jest Mój Syn Miły, w Którym upodobałem Sobie”. Jakuba z Piotrem i Janem wziął Chrystus Pan na górę Oliwną, gdy gotował się na Mękę i Śmierć. Gdy w Samarii zmęczonego drogą Chrystusa Pana nie chciano przyjąć w miasteczku na nocleg, Jakub oburzony na tę nieludzkość, prosił Pana Jezusa, aby ogniem z Nieba spalił złych ludzi. Rzekł mu na to Chrystus Pan: Jam nie przyszedł tracić ludzi, ale ożywiać. Kiedy Zbawiciel pytał go, czy może pić kielich, który On pić będzie? Odpowiedział ochotnie, iż chce pić kielich Chrystusa Pana, tj. chce go naśladować w cierpieniu i udręczeniu. Rzekł mu wtedy Pan Jezus: „Kielich Mój pić będziesz” tj. cierpieć będziesz i poniesiesz śmierć dla Imienia Mego. I tak się stało. Po Zielonych Świątkach pojechał Jakub do Hiszpanii głosić Ewangelię Chrystusa Pana. Nawrócił nieco pogan, a nie znajdując podatnego jeszcze gruntu pod zasiew Słowa Bożego, wrócił do Jerozolimy. Tu wielu zyskał zwolenników Chrystusowi Panu. Oskarżyli go żydzi przed Herodem Agrypą, który kazał go uwięzić i ściąć w 44 r. po nar. Chrystusa. Ciało jego przewieziono do Hiszpanii, i złożono w katedrze w Composteli, gdzie wielkiej czci zażywa. Hiszpanie obrali Św. Jakuba (San Jago) Patronem swego kraju i narodu. Po Jerozolimie i Rzymie, Compostela należy do największych miejsc odpustowych, dokąd pielgrzymują Chrześcijanie.
Punkty do rozmyślania.
„Ora et labora” – Módl się i pracuj. Oto hasło doskonałego życia, jakie prowadził Chrystus Pan, Który w dzień ludzi uczył, leczył i dobrze im czynił (Dz. Ap. 10), a noce spędzał na modlitwie (Łuk. 6).
Za wzorem Chrystusa Pana szli Apostołowie, którzy odprawiali Msze Święte, i trwali na modlitwie, a potem opowiadali Ewangelię, leczyli chorych, i nawiedzali kościoły utwierdzając w Wierze braci.
Św. Jakub porzucił ojca i sieci, i poszedł za mistrzem. Podobnie i ty porzuć sprawy światowe i idź za głosem Łaski Bożej, która cię wzywa do porzucenia grzesznych stosunków, choćby najmilszych; do porzucenia zysków choćby największych, a do zajęcia sprawą zbawienia duszy swej.
Modlitwa.
Racz być, Panie, Uświęcicielem i Obrońcą ludu Twego, aby wspomożony modlitwą Świętego Apostoła Twego Jakuba, cnotliwym życiem Tobie się podobał, i czystym umysłem gorliwie Ci służył. Amen.
© salveregina.pl 2024
