Św. Izajasz, Prorok Większy Starego Testamentu (6 lipca)

Za czasów Izajasza proroka rządzili królestwem judzkiem bezbożni królowie, którzy złem życiem lud gorszyli i zamiast P. Bogu cześć przynależną oddawać, kłaniali się bałwanom. Wielkie ztąd zepsucie obyczajów zapanowało w narodzie od P. Boga wybranym do spełnienia jego świętych obietnic o Zbawicielu świata. Co widząc Izajasz, mąż święty i mądry, wybrany od P. Boga na nauczyciela wiary w Boga prawdziwego i na proroka, karcił zdrożności i występki swego narodu, powoływał do pokuty i poprawy grzeszników i przepowiedział im kary boskie, jeżeli nie opuszczą swych nieprawości. Czytając te wspaniałe kazania i nauki sługi bożego nasz największy kaznodzieja X. Piotr Skarga, zastosował je w jednem kazaniu do narodu naszego, wołając na niego przed 300 laty z ambony w Krakowie: Bym był Izajaszem chodziłbym boso i na poły nagi wołając na was rozkoszniki i rozkosznice, przestępniki i przestępnice zakonu bożego: W taką was sromotę poda P. Bóg i będzie wam złość wasza jako mur porysowany wysoki, który gdy się nie spodziejecie upadnie.

Obok kar bożych, czekających naród wybrany za jego występki, przepowiadał Izajasz bardzo ważne rzeczy o przyszłym Mesyaszu i to tak wyraźnie, iż czytając dziś te proroctwa umieszczone w piśmie św. wydaje się, jakoby Izajasz nie przepowiadał przyszłych rzeczy, ale pisał historyą najważniejszych chwil z życia P. Jezusa. Przepowiada bowiem wyraźnie, iż P. Jezus narodzi się z Panny, iż Go poprzedzi Jan Chrzciciel, który będzie powoływał lud do pokuty, mówi z wszelkiemi szczegółami o męce P. Jezusa tak, iż się wydaje, iż to są opowiadania wyjęte z Ewangelii. Przepowiednie te ogłosił Izajasz 700 lat przed narodzeniem Zbawiciela. Ziściły one się wszystkie, bo Duch św. przez Izajasza przemawiał.

Izajasz gromił za bałwochwalstwo i występki nie tylko lud, ale i jego bezbożnych królów. Szedł na ich dwór, prawiąc im tam kazanie i do poprawy życia nakłaniając. Jeden z nich najgorszy, Manasses, nie mogąc znieść prawdy głoszonej mu przez świętego i nieustraszonego sługę bożego, kazał go ze złości przepiłować drewnianą piłą. A tak Izajasz stał się jednym z męczenników Starego Zakonu, który krew swą przelał dla chwały jedynego Boga.

Modląc się w litanii do Wszystkich Świętych do Boga i wołając: Święci Patryarchowie i Prorocy módlcie się za nami, pomyślmy o tem, iż w gronie tych Świętych pańskich jest także Izajasz ów wielki Prorok i pański kaznodzieja, którego pomocy wzywamy i przez którego wielką zasługę dla chwały bożej błagamy Pana Boga o łaski nam potrzebne.