🔉Św. Dominik.

4 Sierpnia.

Św. Dominik.

Uwaga!

— Grób w Bolonii, najpierw w kościele Św. Mikołaja, od r. 1267 w kościele swego imienia.

Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.

Hiszpania była ojczyzną Św. Dominika. Urodził się 1170 r. w Calaruego (czyt. Kalaruego). Matka jego miała sen, iż urodziła psa, który trzymał w pysku pochodnie, a od jej płomieni, zajął się świat cały. Matka chrzestna znowu widziała we śnie gwiazdę na czole Dominika, która oświecała świat. Obydwa sny spełniły się; Dominik świat cały oświecił nauką i zapalił miłością Chrystusa Pana. Wychowany pobożnie oddany był na naukę do Walencji. Nauki pilnował, zabaw unikał, czystość serca zachował, dla ubogich miłosiernym był, oddając im to, co od rodziców otrzymał. – Po skończeniu nauk biskup Dydak przyjął go do stanu duchownego, a widząc jego cnoty, kanonikiem uczynił. Jadąc w poselstwie do Francji wziął ze sobą Dominika, i wspólnie z nim w Tuluzie pracował nad nawróceniem Albigensów. Gdy biskup Dydak wrócił do swej diecezji i tam niedługo umarł, został Dominik w Tuluzie, i przybrawszy sobie gorliwych kapłanów urządzał misje, nawracał heretyków, a Katolików utwierdzał w Wierze i pobożności. – Napisał regule Zakonu Kaznodziejskiego dla swych towarzyszy i prosił Papieża Innocentego III, aby im żyć według niej dozwolił. Papież namyślał się, aliści w nocy dziwny miał sen. Widział, iż bazylika Lateraneńska chyliła się ku upadkowi, a przybieżali z pomocą Dominik i Franciszek i podparli ją. Wówczas Innocenty dał upoważnienie Dominikowi, aby według swej Reguły założył klasztor w Tuluzie. Wnet kaznodziejski Zakon wzrósł w liczbę i posiadał liczne klasztory w rozmaitych krajach. Żył Św. Dominik w przyjaźni ze Św. Franciszkiem i wspólnie z nim pracował nad zbawieniem dusz. Braciom swym polecił, aby tę przyjaźń zawsze zachowywali z Franciszkanami. Choć był generałem Zakonu, uważał się za ostatniego między braćmi, i posługi wszelkie w klasztorze spełniał. Zawsze chodził boso, mięsa nigdy nie jadał, tylko jedną jarzynę, a najpodlejszą szatę nosił. Objawiła mu się Najświętsza Panna Marya i dała mu Różaniec, aby nim nawracał grzesznych, a dobrych zapalał do miłości Pana Boga. Różańcem i kazaniami wstrząsnęli Dominikanie świat cały i do poprawy życia pobudzili. Umarł Św. Dominik w Bolonii 1221 r., i tam spoczywa jego ciało wsławione licznymi cudami. Papież Grzegorz IX zaliczył go w poczet Świętych.

Punkty do rozmyślania.

Kiedy to zapominaliśmy o Panu Bogu i obowiązkach naszych? Wtenczas kiedy powodziło się nam dobrze. Sądziliśmy, iż się obejdziemy bez Pana Boga. Otóż Pan Bóg przyjemności światowe zaprawia piołunem cierpień, drogę rozkoszy narzuca cierniem, krnąbrność ciała przygniata chorobą. Dusza dotknięta cierpieniem poczyna wchodzić w siebie, odrywać się od ziemi, a wznosić ku Panu Bogu. Szczęście odwodziło ją od Pana Boga, nieszczęście do Pana Boga ją prowadzi.

Modlitwa.

Boże, Któryś zasługami i nauką Błogosławionego Dominika, Wyznawcy Twego, Kościół Twój uświetnić raczył, spraw za jego przyczyną, aby nam nigdy nie brakło pomocy doczesnych, i abyśmy duchownym wsparciem zawsze wspomagani byli. Amen.

© salveregina.pl 2024