🔉Św. Bonawentura.

14 Lipca.

Św. Bonawentura.

Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.

Urodził się w Toskanii we Włoszech 1221 r., i na Chrzcie Świętym otrzymał imię Jan. Gdy miał lat cztery zachorował ciężko, a lekarz zwątpił o jego życiu. Wtedy rodzice udali się z prośbą o pomoc do Św. Franciszka. Ten modlił się gorąco. Pan Bóg wrócił dziecku zdrowie. Zawołał wówczas św. Franciszek: O buona ventura! tj. o dobre zdarzenie, gdyż przez ciebie zdziała Pan Bóg wiele dobrego. – Chował się Jan zdrowo, uczył dobrze, wystrzegał grzechu i pustoty. Śmiałym młodzieniaszkiem go zwano. Mając lat 17 wstąpił do Zakonu Św. Franciszka, gdzie dano mu przy obłóczynach imię Bonawentury. Ponieważ wielkie posiadał zdolności, wysłano go do Paryża, gdzie na wszechnicy wykładali Franciszkanie. Uczył się znakomicie, żył świątobliwie. Profesorzy mówili o nim, iż był bez grzechu. Po 7 latach uzyskał stopień doktora teologii, i został mianowany profesorem. Chociaż tak wysokie piastował stanowisko, pokornym był, i w klasztorze najniższe pełnił posługi; najchętniej zaś chorym usługiwał i pocieszał ich. W r. 1257 obrano go Generałem, tj. przełożonym wszystkich klasztorów Franciszkańskich na całym świecie. Przez lat 18 wysoki ten urząd sprawował, rządząc mądrze, łagodnie a stanowczo. Bardzo dbał o to, aby zakonnicy przestrzegali cnót zakonnych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Był wielkim czcicielem Najświętszej Panny Maryi. Zaprowadził we wszystkich kościołach zakonnych zwyczaj dzwonienia i odmawiania trzy razy dziennie „Pozdrowienia Anielskiego”. niedługo przyjął się ten zwyczaj w całym kościele. Napisał wiele ksiąg mądrych i głębokich, w których wyjaśniał Zasady naszej Wiary Świętej. Papież uznając jego wielkie zasługi ofiarował mu biskupstwo, ale z pokory przyjąć go nie chciał. Musiał jednak z posłuszeństwa przyjąć godność kardynała biskupa i zasiadać w radzie papieskiej. W r. 1274 zwołał Papież Sobór do Lugdunu, na którym chodziło o połączenie Kościoła łacińskiego z greckim. Przewodniczącym Soboru mianował Bonawenturę, który znakomicie nim kierował, i do zgody i pojednania doprowadził. W lipcu zachorował ciężko, i dnia 14 umarł w Lugdunie. Wielki żal ogarnął ojców Soboru, a Papież sam nabożeństwo żałobne zań odprawił. Papież Sykstus IV. policzył go w poczet Świętych 1482 r., a Papież Sykstus V. nadał mu tytuł Doktora Kościoła i Doktora Serafickiego. Protestanci w r. 1572 spalili jego relikwie dlatego, iż w pismach jego znajdywali potępienie swojej nauki błędnej.

Punkty do rozmyślania.

Chrystus Pan naucza nas, iż trzeba prosić Pana Boga, aby dał nam dobrych i świątobliwych kapłanów. Proście Pana żniwa, aby wysłał robotniki do Winnicy Swojej (Mat. 9). Mają to być pracownicy, którzy hodują w Winnicy Pańskiej niebiańskie latorośle, czyli pracują w kościele nad zbawieniem dusz ludzkich. O daj nam Panie Boże jak najwięcej kapłanów, którzy by przeciwdziałali skutecznie spustoszeniu w Winnicy Chrystusa Pana.

Modlitwa.

O Boże, Któryś Bł. Wyznawcę Twego, Św. Bonawenturę, niebiańską obdarzył mądrością i wielkim uczynił nauczycielem w Kościele, prosimy Cię, aby ten, któregośmy na ziemi za mistrza mieli, raczył być dla nas w Niebie życzliwym orędownikiem. Amen.

© salveregina.pl 2024