Św. BERNARD
Patryarcha zakonu Cystersów i Doktor Kościoła.
(20 Sierpnia).
Św. Bernard, cud i prawdziwa ozdoba 12 wieku, urodził się z rodziców szlachetnych i pobożnych w miasteczku Fontana przy Dijon w Burgundyi r. 1091.
Przez swe talenta i pilność wielkie postępy w naukach czynił, daleko większe w cnotach. Aby zaś wszelkich pokus tego świata łatwiej i pewniej uniknąć, postanowił rozbrat z nim uczynić i wstąpić do zakonu, do czego mu nowo-załoźony klasztor Cystersów upragnioną dał okazyę. Swoim przykładem, tylu szlachetnych młodzieńców do wstąpienia w to duchowne towarzystwo nakłonił, iż św. Opat Stefan zmuszony był na kilka klasztorów
ich porozdzielać. Jego błoga i niezmordowana działalność i gorliwość ograniczała się nie tylko w obrębie murów klasztornych, ale daleko na zewnątrz
sięgnęła, tak iż wszystkie ówczesne
stosunki i sprawy opanowała. Francya,
Włochy i Niemcy widziały św. Bernarda jako missyonarza, spowiednika
i kaznodzieję wojny krzyżowej; był
on doradcą papieżów, sędzią pokoju
pomiędzy książętami, wyrocznią swego czasu. Wzywany bywał do najważniejszych spraw kraju i kościoła św.
jakie się podówczas odgrywały. Od
najostrzejszej i nieustannej pokuty i od
niezliczonych prac, jakie dla zbawienia
dusz podejmował, wycieńczony na siłach, umarł pełen zasług wśród swych
braci zakonnych spokojnie w Panu,
w Klarewalli 1153 r., a w 63-cim roku życia swego.
MODLITWA.
Św. Bernardzie, któryś pałał od pierwszej młodości gorącą miłością Jezusa i Maryi, uproś nam one pełne mądrości Bożej zasady, któremiś się w całem Twojem życiu kierował. Naucz nas brzydzić się obłudą tego świata, walczyć mężnie z namiętnościami ciała i pokusami czarta, abyśmy kiedyś razem z Tobą cieszyć się i najsłodszego Jezusa i Maryę po wszystkie wieki wychwalać mogli. Amen.
KRAKÓW. Druk Wł. L. Anczyca i Sp., pod zarz. J. Gadowskiego. NAKŁAD OO. CYSTERSÓW w SZCZYRZYCU. 1891.
