Starożytny (עַתִּיק ʿatîq)

Patrzyłem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. (Dn 7,13)

חָזֵה הֲוֵית בְּחֶזְוֵי לֵילְיָא וַאֲרוּ עִם־עֲנָנֵי שְׁמַיָּא כְּבַראֱנָשׁ אָתֵה הֲוָה וְעַד־עַתִּיק יוֹמַיָּא מְטָה וּקְדָמוֹהִי הַקְרְבוּהִי׃

Aspiciebam ergo in visione noctis, et ecce cum nubibus caeli quasi filius hominis veniebat, et usque ad antiquum dierum pervenit: et in conspectu eius obtulerunt eum.

ἐθεώρουν ἐν ὁράματι τῆς νυκτὸς καὶ ἰδοὺ μετὰ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ ὡς υἱὸς ἀνθρώπου ἐρχόμενος ἦνκαὶ ἕως τοῦ παλαιοῦ τῶν ἡμερῶν ἔφθασεν καὶ ἐνώπιον αὐτοῦ προσηνέχθη.

Dzisiejszy opis Pana doskonale koresponduje z Koh 1,4: Pokolenie przychodzi i pokolenie odchodzi, a ziemia trwa po wszystkie czasy. Każde zło i okupacja kiedyś się kończą, bo tylko Jeden jest Odwieczny, a dosłownie עַתִּ֤יק יוֹמַיָּא (ʿatîq jomajja) [Starożytny Dni].

Greckie słowo εὐλογέω [eulogeō] oznacza wysławiać /chwalić/ sławić/ błogosławić. W kontekście biblijnym odnosi się do udzielania błogosławieństwa, czyli wypowiadania słów dobra, łaski i życia, jako uwielbienia Boga, jak i przekazywania Jego łaski ludziom. Hebrajskimm odpowiednikiem tego słowa jest בָּרַךְ [barak].