🔉ŚRODA XIV TYGODNIA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. ROZMYŚLANIE. O wieczności piekła.

salveregina.pl 1 miesiąc temu

Zdjęcie: Przenajświętszego sakramentu ,zbawienie dusz,Maryja,dusze oziębłe,zbliżamy się do śmierci ,Jezus,okazje do grzechu,o nabożeństwie,grzech niewdzięczności,doskonałość,łaski bożej,zmartwychwstanie ciał,g

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM II.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nieskończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kiedy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bowiem jest to, co dotąd uczyniłem.

„I pójdą ci na mękę wieczną” — (Mat. 25, 46).

PRZYGOTOWANIE. — Wieczność piekła to nie możliwość tylko, ale Prawda Wiary, stwierdzona przez Pana Boga na tylu kartach Pisma Świętego. Powiada ono, iż biedni grzesznicy, raz wtrąceni do piekielnej przepaści, będą tam ponosić katusze przez wszystkie wieki. Gdyby kto za jednodniową przyjemność chciał cierpieć przez lat trzydzieści w więzieniu, uważalibyśmy go za szaleńca. ale o ileż większym byłoby nasze szaleństwo, gdybyśmy za chwile nędznej przyjemności sami się skazywali na wiekuisty ogień? Na karę utraty Najwyższego Dobra, jakim jest Pan Bóg?

I. — Gdyby piekło nie było wieczne, nie byłoby piekłem. Kara, która nie trwa długo, nie jest wielką karą. Temu choremu przecinają wrzód, inny również poddaje się jakiejś operacji, — ból wielki, ponieważ jednak niebawem mija, nie jest nieznośny. Jakaż by jednak była męka, gdyby ta operacja trwała tydzień, miesiąc cały. jeżeli cierpienie trwa bardzo długo, choćby było lekkie, np. ból oczu, zębów, staje się nieznośne. ale po cóż mówić o bólu? choćby przedstawień teatralnych, muzyki, gdyby trwały zbyt długo, z powodu znudzenia znieść by nie można. Cóż dopiero mówić o piekle, gdzie potępiony nie będzie zawsze słuchał tej samej sztuki teatralnej lub muzyki, gdzie nie będzie doznawał chwilowego bólu, spowodowanego przez operację, ale będzie ponosił wszelkie katusze? A jak długo? Przez całą wieczność. „Będą męczeni we dnie i w nocy na wieki wieków” (Objaw. 20, 10).

Wieczność piekła nie jest jakimś mniemaniem, ale jest Prawdą Wiary, ogłoszoną przez Pana Boga. W samym tylko 9-tym rozdziale Ewangelii Św. Marka, Pan Jezus trzy razy powtarza, iż robak, który toczy sumienie potępieńca, nigdy nie umiera. Pięć razy zaś mówi, iż ogień, który go pożera, nie gaśnie, a na koniec Pan Jezus dodaje: „Każdy ogniem będzie posolon” (Mk 9, 48). Jak sól chroni rzeczy od zepsucia, tak i ogień piekielny w tymże czasie, gdy dręczy potępieńców, działa jako sól, zachowując ich życie. Biedni potępieńcy!

Jakżeż byłby szalony, kto za jednodniową przyjemność chciałby skazać się na przebywanie w głębokim lochu przez lat trzydzieści. Gdyby piekło trwało sto lat, co mówię, sto? Gdyby nie trwało dłużej nad dwa lub trzy lata, byłoby wielkim szaleństwem dla chwili nędznej przyjemności skazywać się na dwa lub trzy lata takiej katuszy. Lecz tu nie idzie o trzydzieści, sto, tysiąc, sto tysięcy lat. Tu idzie o wieczność, tu idzie o nieustanne ponoszenie tychże samych katuszy, które nigdy się nie skończą i nigdy się nie zmniejszą.

II. — Mieli więc słuszność Święci, iż za ziemskiego swego życia, pozostając w niebezpieczeństwie potępienia, płakali i drżeli z bojaźni. Bł. Izajasz, choć wiódł pokutne życie na pustyni, mówił z płaczem: O, ja nieszczęśliwy! Jeszcze od ognia piekielnego nie jestem zabezpieczony! Jeżeli więc Święci drżeli o swe zbawienie, czyż my grzeszni o nie się lękać nie będziemy?

Modlitwa.

Mój Boże, gdybyś mnie był wtrącił do piekła, jak na to tyle razy zasłużyłem, a potem z Miłosierdzia uwolnił mnie z niego, jakżeż byłbym Ci wdzięczny za to! A cóż uczynię, skoro okazałeś mi jeszcze większe Miłosierdzie, bo do piekła mnie nie wtrąciłeś? Czyż ponownie będę Cię obrażał i pobudzał do Gniewu, byś mnie wtrącił do tego więzienia, przeznaczonego dla tych, którzy buntują się przeciw Tobie i w którym tylu goreje, którzy mniej ode mnie popełnili grzechów? Mój Odkupicielu, w przeszłości zamiast korzystać z czasu, jakiego mi udzieliłeś do opłakiwania mych grzechów, używałem go, by tym więcej Cię obrażać. Dziękuję Ci za Twą Dobroć Nieskończoną, która tak długo mnie znosiła. Gdyby nie była Nieskończoną, czyżby znosić mnie mogła? Dziękuję Ci więc, iż z taką cierpliwością aż dotąd na mnie czekałeś; dziękuję Ci za światło, jakiego mi teraz użyczasz; ono mi daje poznać me szaleństwo i przykrość, jaką ci wyrządziłem, obrażając Cię tylu grzechami. Mój Jezu, brzydzę się nimi, żałuję za nie z całego serca; przebacz mi dla Zasług Twej Męki i wspieraj mnie Swą Łaską, bym Cię już więcej nie obrażał. Słusznie mogę się obawiać, iż mnie opuścisz, jeżeli jeszcze popełnię grzech śmiertelny. Mój Panie, staw mi tę bojaźń przed oczy, gdy szatan będzie mnie kusił, bym ponownie Cię obraził. Mój Boże, kocham Cię, nie chcę Cię już więcej utracić; wesprzyj mnie Swą Łaską. I Ty mnie wspieraj, Najświętsza Dziewico, i spraw, abym w pokusach zawsze do Ciebie się uciekał, bym już Boga nie utracił. Maryo, Tyś Nadzieją moją. Amen. (II, 123)

Zachęcamy do:

uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 28
uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Św. Augustyna, Biskupa i Doktora Kościoła: Nabożeństwo ku czci Św. Augustyna, Biskupa i Doktora Kościoła.

Idź do oryginalnego materiału