Serce Jezusa

Rozmaite tematy

_{Dodano: 15.06.2025}

SERCE JEZUSA – OTWARTE ŹRÓDŁO PULSUJĄCE MIŁOŚCIĄ

Ilu z nas jeszcze pamięta o tym, iż miesiąc czerwiec jest poświęcony Najświętszemu Sercu Jezusa? A jeżeli choćby pamiętamy, jakie ma to dla nas znaczenie? Czy wywiera wpływ na nasze życie duchowe i naszą codzienność?

Warto zadać sobie te pytania i może w któryś z czerwcowych wieczorów, otulonych zapachem czeremchy, jaśminu, wczesnej maciejki, wczytać się w litanię do Najśw. Serca Jezusa, zagłębić się w nią umysłem i sercem, przekroczyć zasłonę słów, by sięgnąć głębiej – w sens poszczególnych wezwań niosących w sobie rytm bijącego miłością Serca Jezusa.

Dziś chciałabym się zatrzymać na czterech wezwaniach tejże litanii:

Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata

Łatwo odnaleźć echo tego „odwiecznego” pragnienia, oczekiwania na objawienie się Mesjasza i Jego miłości w pismach Starego Testamentu. By wspomnieć chociażby proroctwo Zachariasza będące odpowiedzią na tę tęsknotę: „Na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalem wyleję ducha łaski przebłagania. Będą patrzeć na tego, którego przebili i boleć będą nad nim (…) W owym dniu wytryśnie źródło, dostępne dla domu Dawida i dla mieszkańców Jeruzalem, na obmycie grzechu i zmazy” (Za 12,10; 13.1).

Papież Franciszek sięgnął po szereg starotestamentalnych cytatów, pisząc iż „Przebity bok Jezusa jest siedzibą Jego miłości, tej miłości, którą Bóg wyznał ludowi w tak różnorakich słowach: Ponieważ drogi jesteś w moich oczach, nabrałeś wartości i Ja cię miłuję (Iz 43,4). Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała. Ja nie zapomnę o tobie. Oto wyryłem cię na obu dłoniach (Iz 49,15-16). Bo góry mogą się poruszyć i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi ciebie i nie zachwieje się moje przymierze pokoju (Iz 54,10). Ukochałem cię odwieczną miłością, dlatego też podtrzymywałem dla ciebie łaskawość (Jer 31,3). Pan, twój Bóg jest pośród ciebie, Mocarz, który zbawia, uniesie się weselem nad tobą, odnowi cię swoją miłością, wzniesie okrzyk euforii (Sof 3,17)”.

To w przebitym Sercu Jezusa skupiają się wszystkie wyrazy miłości zawarte w słowach Pisma świętego, realizują się wszystkie obietnice. Wraz z Jego Krwią wylewa się na świat w sposób widzialny i trwały miłość Boga.

Serce Jezusa, włócznią przebite i dla nieprawości naszych starte

Serce rozdarte, przebite, zranione, serce, którego dosięgnęła nie tylko włócznia żołnierza, ale wszelkie nasze nieprawości, nie zamknęło się w bólu, nie odwróciło się od człowieka, ale stało się bramą. Jak mówi św. Augustyn: „Chrystus jest bramą. Dla ciebie została otwarta ta brama, kiedy Jego bok przebiła włócznia. Pamiętaj, co z niego wyszło i wybierz, którędy wejść”. Przez ranę Jezusowego ciała uwidacznia się rana Jego Serca, tajemnica Jego miłości, która się nie cofa, nie odwraca od człowieka, ale go przygarnia, leczy i zbawia. „Wodo z boku Chrystusowego, obmyj mnie. Męko Chrystusowa, wzmocnij mnie. W Ranach Twoich ukryj mnie, nie daj mi z Tobą rozłączyć się…” brzmią słowa znanej modlitwy Ignacego Loyoli, które wielu z nas czyni swoimi.

Serce Jezusa, hojne dla wszystkich, którzy Cię wzywają

Orygenes zapisał: „Chrystus, przybity do krzyża, sprawia, iż wytryskują źródła Nowego Testamentu (…). Gdyby On nie został przebity i gdyby nie wypłynęła z Jego boku woda i krew, my wszyscy cierpielibyśmy pragnienie Słowa Bożego”. Z przebitego boku Chrystusa rodzi się Kościół, który przechowuje i strzeże dla nas skarby Bożego Słowa i Bożej Miłości. A św. Ambroży zachęca chrześcijan z czwartego wieku: „Pij Chrystusa, gdyż jest skałą, z której wytrysnęła woda; pij Chrystusa, bo jest źródłem życia; pij Chrystusa, bo jest pokojem; pij Chrystusa, gdyż strumienie wody żywej popłyną z Jego wnętrza”. Tysiąc lat później Hubert z Casale przynagla wierzących: „Wejdź do tej ziemi obiecanej, którą jest Serce Jezusa, raz tam dotarłszy, nie wychodź więcej”. Tak, nie wychodź z tego Miłosiernego Serca – hojnego dla wszystkich, którzy Je wzywają – i z perspektywy tego bezpiecznego miejsca patrz na wszystko wokół…

Bardzo świadomie przytoczyłam w powyższym rozważaniu słowa wielu świętych i Ojców Kościoła, by zwrócić uwagę, iż nabożeństwo do Serca Jezusa nie bierze swego początku jedynie z pobożności XVII wieku, gdy powstała odmawiana przez nas litania, ale sięga początków chrześcijaństwa, które trafnie odczytało wydarzenie przebicia Serca Jezusa na krzyżu, jego znaczenie, symbolikę i konsekwencje jako trwały dostęp do nieustannie otwartego źródła pulsującego miłością Boga.

Na koniec przytoczę jeszcze słowa współczesnego nam świętego, Jana Pawła II, który podczas pielgrzymki do Polski w 1999 roku powiedział: „Serce Jezusa jest symbolem Jego uczucia w stosunku do całej ludzkości, zwłaszcza wobec ludzi załamujących się pod ciężarem krzyża. Jest nieustannym wołaniem do wszystkich:

„Uwierzcie, iż Bóg jest Miłością! Uwierzcie na dobre i złe!”

s. Elżbieta