Rozesłanie Apostołów (15 lipca)

Pan Jezus nauczając na ziemi zgromadził około siebie wielu uczniów, którzy towarzyszyli P. Jezusowi w jego pielgrzymce po ziemi żydowskiej i nauk jego słuchali. Z tych uczniów wybrał 12, ludzi prostych i z nizkiego stanu, z rzemiosła i zatrudnienia rybaków i celników, i nazwał ich Apostołami, tj. posłami, gdyż ich postanowił posłać na cały świat, aby opowiadali jego naukę i powoływali ludzi do królestwa bożego. Imiona ich są następujące: Szymon, którego Chrystus Pan nazwał Piotrem, Andrzej jego brat, rodzeni bracia Jakób i Jan, Filip, Bartłomiej, Mateusz, Jakób syn Alfeusza, Szymon, którego zwano Zelotem, Juda syn Jakubowy i Judasz Iszkariot. Na wezwanie P. Jezusa opuścili oni swoje rzemiosło, swój urząd, swoje mienie i choćby rodzinę i poszli za Jezusem. P. Jezus polecił im przepowiadać królestwo boże i dał im moc czynienia cudów na utwierdzenie prawdziwości nauki boskiej. Jeszcze za życia P. Jezusa na ziemi rozchodzili się oni po ziemi żydowskiej, opowiadając ludowi wszystko to, co od Zbawiciela słyszeli. Krótko zaś przed swojem wniebowstąpieniem dał im Zbawiciel ważniejsze jeszcze polecenie, bo im rozkazał iść w świat szeroki i daleki nauczać wszystkie narody. Tak on bowiem się do nich odezwał: Dana mi jest wszystka władza na niebie i na ziemi. Idąc tedy nauczajcie wszystkie narody: chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha świętego. Nauczając je chować wszystko, com wam przykazał.

Po wniebowstąpieniu pańskiem wybrali Apostołowie z uczniów Chrystusowych jednego tj. Macieja na Apostoła w miejsce Judasza, który po zdradzie P. Jezusa wykluczony z ich grona ze zgryzoty sumienia się powiesił. Odebrawszy w 9 dni potem Ducha św., którego Zbawiciel im zesłać przyobiecał, zaczęli ogłaszać jego naukę najprzód Żydom, przepowiadając im z nieustraszoną odwagą, iż ten, którego ukrzyżowali, zmartwychwstał i do nieba wstąpił, i iż tylko od niego można otrzymać odpuszczenie grzechów. Naukę tę potwierdzali wielu cudami, które tysiące pociągły do uwierzenia w Pana Jezusa. Ale Żydzi zaślepieni i zatwardziali, nie chcieli słuchać nauk apostolskich, i Apostołów wszystkich wtrącili do więzienia. Atoli P. Bóg zesłał anioła, który ich z więzienia uwolnił, i Apostołowie znów zaczęli nauczać, udzielać sakramenta śś. i odprawiać nabożeństwa. Ustawicznie na każdym kroku śledzeni i prześladowani od Żydów, wytrwali w swej pracy apostolskiej wśród tego niewdzięcznego narodu 12 lat. W tym czasie odbyli wspólną naradę kościelną, która się nazywa pierwszym soborem powszechnym, na którym radzili nad dobrem założonego przez siebie Kościoła Chrystusa Pana. Następnie spełniając rozkaz Zbawiciela dany im przed jego wniebowstąpieniem rozeszli się w świat nauczać wiary Chrystusowej wszystkie narody. Pamiątkę tej ważnej i uroczystej chwili w dziejach naszego Kościoła św. święci Kościół święty właśnie w dniu dzisiejszym.

Jedni z Apostołów poszli na Południe, drudzy na Północ, inni na Wschód i Zachód, głosząc ludom pogańskim ewangelią św. i spełniło się na nich proroctwo przed 10 wiekami wypowiedziane przez króla Dawida w tych słowach: Jako nie ma cząstki ziemi, któraby nie widziała słońca w jego dziennym obrocie, tak nie ma ludu, któryby nie usłyszał ich głosu. Wszędzie dokąd zaszli, zaszli z krzyżem i posiali ziarno nauki boskiej, które zeszło i wydało owoc stokrotny. Wszystkich ich wprawdzie oprócz św. Jana, który umarł spokojnie w Efezie, poganie pomordowali, ale ich nauki boskiej ze świata nie mogli zgładzić, bo co jest z Boga tego zepsować nie można. Ta nauka pozostała na świecie i przemieniła pogan w chrześcian i oświecać będzie wszystkie narody aż do skończenia świata, i wskazywać im drogę do szczęścia wiecznego. I do naszego narodu, który przed 1000 laty był pogańskim, doszedł głos Apostołów. Nie przyszli oni wprawdzie sami do nas, ale przyszli ich następcy, biskupi i kapłani, i przynieśli nam naukę apostolską,- zaszczepiali w sercach naszych praojców. Dziękujmy więc dziś P. Bogu za tę łaskę, iż jesteśmy chrześcianami i dziećmi rzymskokatolickiego Kościoła, który Chrystus Pan założył i polecił Apostołom swym i ich następcom rozszerzać po całym świecie. A z wdzięczności P. Bogu za tę łaskę stawajmy się w życiu godnymi imienia chrześcianina, katolika.