15 godzin temu
Czy można odnaleźć pokój w świecie pełnym niepokoju? Patriarcha z Libanu wskazuje: to możliwe – ale tylko tam, gdzie człowiek klęka w milczeniu przed Bogiem. Tylko w adoracji bije źródło nadziei, która naprawdę nie zawodzi.
Więcej artykułów o Kościele znajdziesz na stronie głównej: ewtn.pl
Źródło: | EWTN Polska| 06 czerwca 2025 |Photo credit: EWTN Polska
Tekst został przetłumaczony i opracowany na podstawie oryginalnych materiałów źródłowych przez EWTN Polska.
Jeśli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się do newslettera.
Adoracja, która przemienia
„Tylko poprzez wieczystą adorację, żyjąc w głębokim zjednoczeniu z Chrystusem, możemy odkryć prawdziwe źródło nadziei.”
Raphaël Bedros XXI6 czerwca 2025 roku podczas III Kongresu Wieczystej Adoracji we Wrocławiu patriarcha Kościoła katolickiego obrządku ormiańskiego, Raphaël Bedros XXI Minassian, wygłosił homilię, w której przypomniał o głębi i mocy adoracji eucharystycznej.
– Eucharystia – jak mówił – nie jest symbolem, ale rzeczywistą obecnością Boga pośród nas, źródłem siły, pokoju i nadziei.
Wieczysta adoracja, rozumiana jako codzienna i stała obecność człowieka przed Najświętszym Sakramentem, to duchowa droga powrotu do Boga, zwłaszcza w czasach duchowej powierzchowności i zagubienia.
– Obecność Chrystusa w Eucharystii to nie symbol, ale realna, bijąca miłość – żywe serce, które przemienia świat. – mówił hierarcha.
Cud, który bije jak serce
W kazaniu patriarcha przywołał cud eucharystyczny z Buenos Aires, który miał miejsce w 1996 roku. Konsekrowana hostia przemieniła się w żywą tkankę mięśnia sercowego, co potwierdziły badania naukowe. Znak ten, jak zaznaczył, jest nie tylko cudowny – ale i niezwykle konkretny: ukazuje serce Chrystusa cierpiące i obecne wśród nas.
W ciszy adoracji, w codziennym trwaniu przed Bogiem, każdy z nas może doświadczyć tej samej tajemnicy: żywego spotkania z Tym, który nie przestaje kochać.
Świadectwo Kościoła zranionego
Patriarcha Minassian, pochodzący z Libanu i należący do narodu Ormian – doświadczonego ludobójstwem i prześladowaniami – przypomniał, iż modlitwa i adoracja były duchową zaporą przed zniszczeniem. To one pozwoliły zachować tożsamość, przetrwać ból i przekazać wiarę młodemu pokoleniu.
Wspomniał swojego poprzednika, kard. Grzegorza Piotra Agadżaniana, kandydata na ołtarze, który nauczył go, iż „Bóg potrafi przeciwważyć moc zła ciężarem dobra”.
Wezwanie do przebudzenia
„Nie wystarczy przekartkować Ewangelię – trzeba ją przyjąć sercem i wcielać dzień po dniu.”
Raphaël Bedros XXIW swoim przesłaniu patriarcha wskazał, iż Kościół potrzebuje dziś odważnych serc, które adorują i dają świadectwo. Wieczysta adoracja jest nie tylko aktem czci – jest postawą. Jest wyzwaniem wobec świata, który zapomina o Bogu. Jest nadzieją, która nie zawodzi, bo zakorzeniona jest w Tym, który trwa wiecznie.
Z uznaniem odniósł się do papieża Leona XIV, nazywając jego pontyfikat światłem prowadzącym Kościół w stronę misyjnego przebudzenia i jedności.
Zaproszenie
Wieczysta adoracja to nie tradycja – to tętno żywego Kościoła. To miejsce, w którym każdy człowiek może odnaleźć Boga, nadzieję i pokój.
Czy adoracja jest obecna w Twoim życiu?
Podziel się swoim świadectwem.
Zaproś innych do modlitwy.
Zbudujmy razem przestrzeń ciszy, w której przemawia Bóg.
słowa kluczowe: wieczysta adoracja; Raphaël Bedros XXI; adoracja eucharystyczna; cud eucharystyczny Buenos Aires; Kongres Wieczystej Adoracji; Eucharystia źródłem nadziei; Kościół ormiański świadectwo; modlitwa i przemiana serca
