Pokorni wzmogą swą radość w Panu, i najubożsi rozweselą się w Świętym Izraela (Iz 29,19)
וְיָסְפ֧וּ עֲנָוִ֛ים בַּֽיהוָ֖ה שִׂמְחָ֑ה וְאֶבְיוֹנֵ֣י אָדָ֔ם בִּקְדֹ֥ושׁ יִשְׂרָאֵ֖ל יָגִֽילוּ׃
Et addent mites in Domino laetitiam et pauperes homines in Sancto Israhel exultabunt.
καὶ ἀγαλλιάσονται πτωχοὶ διὰ κύριον ἐν εὐφροσύνῃ, καὶ οἱ ἀπηλπισμένοι τῶν ἀνθρώπων ἐμπλησθήσονται εὐφροσύνης.
Prawdziwa euforia jest w Panu,
W historia Izraela bogata jest w różne doświadczenia, upadków i grzechów i powrotów do Pana, wędrówek, niewoli i wyzwolenia, nadziei i oczekiwania na ratunek ze strony Boga – Świętego Izraela. Wśród kruchości życia i oczekiwania na nowe, lepsze jutro towarzyszyła im nadzieja, iż Tym, który zwycięży, będzie Bóg, iż po smutku nastanie radość. Wiedzieli, iż źródłem euforii jest Bóg, iż Jego przyjście napełni ich serca prawdziwą radością.
Obyśmy my, tak jak Izraelici umieli dostrzec, iż prawdziwym źródłem euforii jest Pan. Adwent jest szczególnym czasem oczekiwania Jego przyjścia i królowania. Kiedy przyjdzie w swej chwale nasza euforia będzie pełna. Prawda jest jednak taka, iż mamy coś więcej niż Izraelici, już możemy się cieszyć Jego obecnością w naszym życiu. Pewność, Syn Boży stał się człowiekiem, iż nas kocha, iż chce dla nas szczęścia i zbawienia, iż jest obecny Kościele, w sakramentach, iż możemy być z Nim w stałej komunii powinna napełnić nasze serce radością, której nikt nam nie odbierze.
