8 godzin temu
Talmud babiloński naucza, iż wyjawiając Imię Pan Bóg chciał powiedzieć, iż nie ogranicza swej aktywności jedynie do pojedynczej interwencji (wyjście z niewoli egipskiej). Powtórzenie słowa ehje wskazuje na Jego stałą i aktywną obecność w historii – pisze w komentarzu na niedzielę 9 marca ks. dr Piotr Kot z Centrum Heschela KUL.
Jak podkreśla ks. Piotr Kot, śpiewany w tę niedzielę „Psalm 91 w gronie komentatorów Biblii określany jest jako modlitwa recytowana przez pielgrzymów wchodzących na dziedziniec świątyni jerozolimskiej. Świątynia to dla człowieka miejsce ucieczki i schronienia przed tym wszystkim, co zagraża jego życiu. Ocalenie jest obiecane każdemu, kto «zna Imię Boga»”.
Czasownik hebrajski „poznać” (yada) określa intymną relację między osobami, z której rodzi się życie. Imię Boga, jak przypomina ks. Kot, „Jestem, który jestem” („ehje aszer ehje”) „wyraża tajemnicę Boga, który jest, był i będzie. Dopóki Bóg «jest», dopóty w świecie stworzonym trwa życie. Bóg bowiem wszystko podtrzymuje w istnieniu”.
Objawienie Imienia Bożego Mojżeszowi było przygotowaniem do wyprowadzenia Żydów z niewoli egipskiej. „W «poznaniu Imienia» nie chodziło jedynie o wypowiadanie czterech liter (w judaizmie nie wypowiada się świętego tetragramu JHWH), ale o szczególny rodzaj «widzenia», o dostrzeżenie, iż Bóg jest stale zaangażowany w życie człowieka – On po prostu JEST” – wskazuje ks. Piotr Kot.
Obecność Boga jest wyjątkowa, a „poznanie Imienia Boga uwalnia człowieka od lęku w obliczu monstrualnych posągów pogańskich bóstw. Kamień można skruszyć. Drewno spłonie w ogniu”. Ks. Kot podsumowuje: „Tymczasem Bóg JHWH «jest» – nie ma początku i nie ma końca. Majmonides, żydowski filozof z XII wieku, mawiał: «Bóg jest prawdziwym istnieniem». Skoro tak, to nie ma lepszego schronienia od zamieszkania «w cieniu Najwyższego»”.
Centrum Heschela KUL
