Albowiem oni sami opowiadają o nas, jakiego to przyjęcia doznaliśmy od was i jak nawróciliście się od bożków do Boga, by służyć Bogu żywemu i prawdziwemu. (1Tes 1,9)
αὐτοὶ γὰρ περὶ ⸀ἡμῶν ἀπαγγέλλουσιν ὁποίαν εἴσοδον ἔσχομεν πρὸς ὑμᾶς, καὶ πῶς ἐπεστρέψατε πρὸς τὸν θεὸν ἀπὸ τῶν εἰδώλων δουλεύειν θεῷ ζῶντι καὶ ἀληθινῷ
Ipsi enim de nobis adnuntiant qualem introitum habuerimus ad vos et quomodo conversi estis ad Deum a simulacris servire Deo vivo et vero.
Gdy zbadamy etymologię rzeczownika εἴσοδος eisodos, odkryjemy, iż opisuje on doświadczenie odwrotne do ἔξοδος eksodos. Oznacza wejście do wewnątrz. W tym wypadku św. Paweł pisze o przyjęciu przez wspólnotę Tesaloniczan tzn., iż wszedł do niej, gdyż odnalazł ludzi przemienionych przez dar wiary. Mógł tam wejść dlatego, iż był przyjęty z otwartością.
W wewnętrznym wymiarze “wejście” wskazuje na dyspozycję serca otwartego, gościnnego, szukającego wspólnoty. Taka wspólnota od wewnątrz jest ożywiana łaską obecności Boga. Połączona jest wspólnym uwielbianiem Boga żywego i prawdziwego.
Gdy zbadamy etymologię rzeczownika eisodos, odkryjemy, iż opisuje on doświadczenie odwrotne do eksodos. Oznacza wejście do wewnątrz. W tym wypadku święty Paweł pisze o przyjęciu przez wspólnotę Tesaloniczan, to znaczy, iż wszedł do niej, gdyż odnalazł ludzi przemienionych przez dar wiary. Mógł tam wejść dlatego, iż był przyjęty z otwartością. W wewnętrznym wymiarze “wejście” wskazuje na dyspozycję serca otwartego, gościnnego, szukającego wspólnoty. Taka wspólnota od wewnątrz jest ożywiana łaską obecności Boga. Połączona jest wspólnym uwielbianiem Boga żywego i prawdziwego.
Photo by Daan Stevens on Pexels.comGreckie słowo
