Prudnik

Zdjęcie: Kościół pw. św. Michała Archanioła w Prudniku

Poczet parafii św. Michała Archanioła

Prudnik to śląskie miasto średniej wielkości (obecnie ponad 21 tys. mieszkańców), położone na styku Gór Opawskich i Płaskowyżu Głubczyckiego, w tej chwili należy do województwa opolskiego.

Wielkie Zawierzenie Św. Michałowi Archaniołowi – ks. M. Szerszeń

W okazjonalnym użyciu pozostaje spolonizowana nazwa miasta Prądnik, która wskazuje na swoją etymologię (położenie miasta nad rzekami o porywistym nurcie, prądzie – rzeki te to Prudnik i Złoty Potok). W okresie wielowiekowej zależności niemieckiej miejscowość znana była pod nazwą Neustadt.

Założycielem Prudnika był magnat czeski Wok, który w połowie XIII wieku zbudował w okolicy kilka wiosek, a w zakolu rzeki wystawił obronny gotycki zamek. Jego syn uzyskał lokację miasta (ok. 1279). Jedyną pamiątką z tego okresu jest Wieża Woka, największa w tej chwili atrakcja turystyczna w okolicy.

Na przestrzeni wieków miasto było wielokrotnie niszczone pożarami i zawieruchami wojennymi. Co najmniej dwukrotnie (1373, 1625) szalała tu dżuma, dziesiątkując mieszkańców. Mimo to po każdym ciosie miasto odradzało się, w XIX wieku Prudnik był jednym z większych miast śląskich, określanym jako gród tkaczy i szewców.

Początki obecnej parafii św. Michała Archanioła w Prudniku sięgają roku 1279, kiedy to wybudowano drewniany kościółek (dokumenty z lat 1321 i 1331 wspominają o wezwaniu Najświętszej Maryi Panny, wezwanie św. Michała jest późniejsze). Dokument wizytacyjny z roku 1666 mówi o podwójnym wezwaniu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Michała Archanioła.

Kościół pw. św. Michała Archanioła w Prudniku (2018).
Fot. Sławomir Milejski – praca własna | Wikimedia Commons | CC BY 3.0

Świątynia w tej chwili istniejąca powstała w latach 1730-1738, wzniesiono ją w obowiązującym wówczas stylu barokowym. Mimo trudności (nagły pożar w roku 1735, głód, powódź, wojna) kościół odbudowano i w roku 1738 poświęcono pod wezwaniem św. Michała Archanioła.

Na przestrzeni kolejnych dekad powstawał obecny wystrój wewnętrzny kościoła, wybudowano także potężną wieżę z dzwonami. W roku 1860 świątynia otrzymała nowy dach z blachy oraz posadzkę (ponowny remont dachu miał miejsce w latach siedemdziesiątych XX wieku). Pod sam koniec XIX wieku w prezbiterium umieszczono witraże ze scenami ze Starego Testamentu. Podczas obydwu wojen światowych z kościelnej dzwonnicy konfiskowano dzwony, by przetopić je na armaty.

Świętego Michała podziwiać możemy w świątyni na ogromnym fresku, umieszczonym na sklepieniu w prezbiterium. Wizerunek wodza anielskiego znajduje się także w ołtarzu głównym, w scenie Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.

Po II wojnie światowej parafię przejęli dominikanie i przebywali tu do roku 1999. w tej chwili w parafii posługują księża diecezjalni (pierwszym proboszczem został ks. Stanisław Bogaczewicz).

Herbert Oleschko

Artykuł ukazał się w dwumiesięczniku „Któż jak Bóg” (5/2019)

Skałągi

Opole Półwieś