Prosić (παρακαλέω parakaleō)

Starszych więc, którzy są wśród was, proszę, ja również starszy, a przy tym świadek Chrystusowych cierpień oraz uczestnik tej chwały, która ma się objawić. (1P 5,1)

Πρεσβυτέρους τοὺς ἐν ὑμῖν παρακαλῶ ὁ συμπρεσβύτερος καὶ μάρτυς τῶν τοῦ Χριστοῦ παθημάτων, ὁ καὶ τῆς μελλούσης ἀποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός.

Seniores ergo, qui in vobis sunt, obsecro, consenior et testis Christi passionum: qui et eius, quæ in futuro revelanda est, gloriæ communicator.

Piotr prosi, wzywa, napomina i zachęca do troski o żywą wiarę i gorącą miłość w rodzinie wierzących. Zachęca, prosi i wzywa do wiary i miłości. Taka bowiem jest metoda samego Jezusa, najwyższego Pasterza, więc najlepsza.
W Bazylice św. Piotra na Watykanie, pod słynnym witrażem Ducha Świętego, znajduje się Katedra św. Piotra, czyli miejsce, z którego Piotr i każdy jego następca, w imieniu najwyższego Pasterza, prosi nas, abyśmy wierzyli i kochali. Wewnątrz tego tronu z brązu jest przechowywany stołek, na którym siedział św. Piotr, kiedy w Rzymie nauczał pierwszych chrześcijan. Z tego stołka również dzisiaj, w Roku Jubileuszowym 2025, prosi nas, byśmy pamiętali o wierze i miłości i w ich niezawodnej wartości pokładali nadzieję.

Greckie słowo παρακαλέω [parakaleō] oznacza przywołać /usilnie prosić /zachęcać /pocieszać. W kontekście biblijnym oznacza działanie, które ma na celu wsparcie, umocnienie lub zmotywowanie drugiej osoby. Słowo parakaleō pochodzi od przyimka παρά [para] tłumaczonego jako od /obok /przy i czasownika καλέω [kaleō] o znaczeniu wołać / zapraszać /dawać nazwę. Hebrajskim odpowiednikiem tego słowa jest שָׁאַל [šā’al].