Prawo (תּוֹרָה tôrâ)

…jeśli będziesz słuchał głosu Pana, Boga swego, przestrzegając jego poleceń i postanowień zapisanych w księdze tego Prawa; jeżeli wrócisz do Pana, Boga swego, z całego swego serca i z całej swej duszy. (Pwt 30,10)

כִּ֣י תִשְׁמַ֗ע בְּקוֹל֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֔יךָ לִשְׁמֹ֤ר מִצְוֹתָיו֙ וְחֻקֹּתָ֔יו הַכְּתוּבָ֕ה בְּסֵ֥פֶר הַתּוֹרָ֖ה הַזֶּ֑ה כִּ֤י תָשׁוּב֙ אֶל־יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֔יךָ בְּכָל־לְבָבְךָ֖ וּבְכָל־נַפְשֶֽׁךָ׃ פ

Si tamen audieris vocem Domini Dei tui et custodieris mandata eius et praecepta, quae in hac lege conscripta sunt, et revertaris ad Dominum Deum tuum in toto corde tuo et in tota anima tua.

ἐὰν εἰσακούσῃς τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου φυλάσσεσθαι καὶ ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ καὶ τὰς κρίσεις αὐτοῦ τὰς γεγραμμένας ἐν τῷ βιβλίῳ τοῦ νόμου τούτου, ἐὰν ἐπιστραφῇς ἐπὶ κύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου.

Prawo (תּוֹרָה tôrâ), pochodzi od rdzenia jrh, który znaczy rzucać, strzelać, wskazać, nauczyć, pouczyć, nasycić. Większość uczonych interpretuje znaczenie słowa תּוֹרָה (tôrâ) jako nauczanie, edukacja lub reguła. Słowo to w Starym Testamencie najczęściej pojawia się w Psalmach i w Księdze Powtórzonego Prawa. Zadanie nauczania i przekazywania Tory należało do królów, kapłanów, proroków i mędrców, ale podobnie jak na całym starożytnym wschodzie wychowanie według zasad Tory należało w pierwszym rzędzie do rodziców, a zwłaszcza do matki.

Dzisiejsze pierwsze czytanie cytuje fragment Pwt (30,10-14), zawierający wezwanie Mojżesza do słuchania „głosu Pana” i powrotu do Niego z całego serca. Słowo zawarte w „Księdze Tory” jest łatwe do wypełnienia, bo nie trzeba go szukać gdzieś daleko, ale jest bardzo blisko nas: w naszych ustach i w naszym sercu.

W Ewangelii Łukasza (10,25-37) Pan Jezus powołuje się na pouczenia Księgi Tory w zasadniczej kwestii: „co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?”. Następnie uczony w Prawie zadaje Jezusowi podchwytliwe pytanie: „a kto jest moim bliźnim?”, to znaczy kogo mam kochać jak siebie samego. I tutaj także okazuje się wielka mądrość Mistrza z Nazaretu, który odwraca pytanie i opowiadając przypowieść o „dobrym Samarytaninie” mówi kto staje się bliźnim dla potrzebującego. Często bliźnim staje się nie ten, kto powinien i od kogo można by tego oczekiwać, ale zupełnie obcy, ale wrażliwy człowiek, który potrafi jeszcze wzruszyć się naszym losem drugiego i zatroszczyć się o niego w potrzebie. Takim „bliźnim” staje się dla nas także pouczające Słowo Tory, które jak „Samarytanin”, jest blisko, aby nas poprowadzić i pomóc nam w potrzebie.

Hebrajskie Greckie słowo