PONIEDZIAŁEK PO IV NIEDZIELI POZOSTAŁEJ PO TRZECH KRÓLACH, TJ. EPIFANII. Rozmyślanie. Pan Jezus i ludzie. (O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY)

salveregina.pl 3 tygodni temu

Zdjęcie: Współżycie z Bogiem

Zanurz się w rozważaniach na temat relacji Pana Jezusa z ludźmi. Odkryj, jak Jego Miłość, współczucie i Nauki kształtowały życie wielu i wciąż inspirują nas dzisiaj. Te refleksje pomogą Ci zbliżyć się do Pana Boga, zrozumieć Jego Miłość do nas i odnaleźć drogę do głębszej Wiary.

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie.

PAN JEZUS I LUDZIE.

OBECNOŚĆ BOŻA.

— O Jezu, naucz mnie miłować moich braci taką samą miłością, jaką Ty ich miłujesz.

Rozważanie.

1. Choć Przenajświętsza Dusza Pana Jezusa trwa w nieustannej i ścisłej łączności z Trójcą Przenajświętszą i pogrąża się w najgłębszej kontemplacji, nie są jednak obce Panu Jezusowi sprawy tego świata i nie jest obojętny na niedolę człowieka. Przeciwnie, przyszedł na ten świat po to, by zbawić ludzi i zaprowadzić ich do Boga Ojca. Pan Jezus jest nam bezgranicznie oddany i roztacza nad nami najtroskliwszą opiekę. Ta sama miłość, która Go z Ojcem łączy, przez Ojca wylewa się na ludzi, których Pan Jezus serdecznie miłuje. Pragnie On zbawić ich jako stworzenia Ojca i odtworzyć w nich obraz i podobieństwo Boże. Pan Jezus dał wzruszający wyraz swej życzliwości dla człowieka, porównując się do dobrego pasterza: „Jam jest Pasterz Dobry i znam Moje owce i one Mnie znają. Jako Mnie zna Ojciec, i ja znam Ojca a Duszę Moją kładę za owce Moje” (Jan 10, 14-15).

Pan Jezus porównuje swoje zjednoczenie z nami przez poznanie i miłość, do zjednoczenia z Ojcem Swoim. Oczywiście chodzi tu o zwyczajne podobieństwo, a jednak Pan Jezus chętnie o tym mówi. On widzi i zna Ojca w blasku Jego Chwały, ale widzi i zna każdego z nas w całej prawdzie naszej nędzy, naszych bólów i pragnień. Miłuje Ojca i całkowicie uświęca się Jego Chwale, ale równocześnie miłuje każdego człowieka i cały się uświęca dla naszego zbawienia. Więcej nawet, Pan Jezus bowiem widzi i miłuje nas jedynie w Ojcu i w odniesieniu do Ojca. Z tej przyczyny tak wielce nas umiłował i tyle dla nas uczynił. Nieskończona Jego Miłość do Ojca sprawiła, iż stał się Dobrym Pasterzem, Który Życie daje za Swoje owieczki.

2. Skupienie, pragnienie ścisłego zjednoczenia z Panem Bogiem, miłość i kontemplacja nie mogą oddalać nas od bliźnich, ani czynić obojętnymi na ich cierpienia i potrzeby ani też przeszkadzać w oddaniu się im z prawdziwą nadprzyrodzoną miłością, jak tego wymagają obowiązki naszego stanu. Żaden rodzaj życia, choćby życie najbardziej kontemplacyjne, nie zwalnia nas z obowiązku zajmowania się bliźnimi. jeżeli nasze możliwości w działalności zewnętrznej są ograniczone, musimy skupić swe siły na modlitwie i całopalnej ofierze, owianej duchem apostolskim.

Prawdziwa i głęboka Miłość Boża nie zamyka duszy w samej sobie, ale skłania ją zawsze, w ten czy inny sposób, do objęcia sercem wszystkich tych, którzy do Pana Boga należą, bo są Jego stworzeniami, Jego dziećmi i przedmiotem Jego Miłości.

Chociaż Pan Jezus był Bogiem, nie trzymał się z dala od ludzi, ale zbliżał się do nich do tego stopnia, iż chciał doświadczyć wszystkich ich potrzeb, a choćby pokus „prócz grzechu” (Żyd 4, 15). Chciał z ludźmi dzielić życie pełne trudu, znoju, ubóstwa i cierpienia. My również, o ile chcemy miłować skutecznie naszych braci musimy mieć serce wrażliwe na ich bóle, niedomagania, potrzeby materialne i duchowe, współczuć im, wspomagać, a choćby dzielić się z nimi tym, co posiadamy. Musimy ponosić ofiary, wyrzec się siebie, swych wygód i swego dobrobytu. Dokonamy tego tylko pod warunkiem, iż miłość nasza dla bliźniego będzie podobna do Miłości Pana Jezusa, to znaczy wypływać będzie z naszej miłości do Boga. Tylko ten, kto kocha z miłości ku Panu Bogu, może zdobyć się na silną, wytrwałą i niezmienną miłość bliźniego.

Rozmowa.

„O Jezu, któreż serce nie wzruszy się wobec Twej troskliwej i serdecznej Miłości względem nas, biednych stworzeń? Ty, który cieszysz się nieustannym oglądaniem Trójcy Przenajświętszej, nie pragnąłeś tej szczęśliwości i chwały wyłącznie dla siebie, ale chciałeś, byśmy w niej i my uczestniczyli. I oto ukazujesz mi, jak dzielisz z nami nasze biedne, ludzkie życie, jego nędzę i bóle, by stawszy się do nas podobnym w cierpieniu, uczynić nas podobnymi do Ciebie w Chwale.

Ludzie nie zrozumieli Cię i nie pokochali — przybili Cię do krzyża. Ty jednak nie przestajesz ich miłować, bo miłujesz bezinteresownie, jedynie dla Chwały Trójcy Przenajświętszej. O Jezu, Który z Miłości ku Ojcu tak nas umiłowałeś, iż Życie Swe złożyłeś w Ofierze, spraw, żebym z miłości ku Tobie i dla Chwały Twojej kochał moich braci i umiał się dla nich wielkodusznie poświęcać”.

„O Jezu mój, jakże wielka jest ta Miłość Twoja, którą miłujesz synów ludzkich. Bo to jest największa przysługa, jaką Ci może oddać dusza, gdy dla miłości bliźnich i ich zbawienia, Ciebie opuści. W istocie jednak nie opuszcza Cię, oddając się tym posługom, przeciwnie, pełniej Cię wówczas posiada. Mniej bowiem sobie dogadza i mniej słodyczy Twoich używa, ale za to cieszy się wielką radością, iż Tobie przynosi pociechę. Widzi także, iż rozkosze tej ziemi i te nawet, które zdają się pochodzić z Daru Twego, niepewne są, póki żyjemy w tym śmiertelnym ciele, jeżeli z nimi nie idzie w parze miłość bliźniego. Kto bliźniego nie miłuje, nie miłuje Ciebie, Panie mój, Który tak wielką Ofiarą Krwi Swojej okazałeś tę zbytnią Miłość, jaką umiłowałeś synów Adamowych” (T. J.: W. 2, 2).

O Jezu, spraw, abym za Twoim Przykładem żył w nieustannym zjednoczeniu z Bogiem, a równocześnie w łączności z moimi bliźnimi. Daj mi osiągnąć równowagę między życiem ciągłego skupienia w Bogu, życiem modlitwy i kontemplacji, a życiem oddanym bez reszty na usługi bliźniego. Amen.

Zachęcamy do:

podjęcia ratunku Dusz Czyśćcowych w miesiącu Listopadzie im poświęconym: Listopad – miesiąc dusz czyśćcowych dzień 4
Myśli i nauki o Sądzie Ostatecznym. Dzień 4. Potrzeba i pewność Sądu Ostatecznego. Cz. 3
Modlitwy na cmentarzu za dusze zmarłych.
Modlitwy za dusze zmarłych krewnych i przyjaciół.

Poznaj także żywot Św. Karola Boromeusza, Biskupa i Wyznawcy napisanego przez: