Rozmyślania na wszystkie dni całego roku
z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego
1935 r.
PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO
O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.
TOM I.
KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ
DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.
Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.
Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nieskończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kiedy obrazić.
Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.
Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.
Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.
W roztargnieniach mów:
Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bowiem jest to, co dotąd uczyniłem.
„Nie traćcież tedy ufania waszego, które ma wielką zapłatę” — (Żyd. 10, 35).
PRZYGOTOWANIE. — Miłosierdzie Boże jest jak źródło niewyczerpane; o ile kto z niego czerpie większym naczyniem ufności, o tyle też większe otrzymuje Łaski. jeżeli więc chcemy wzbogacić się na duchu, pokładajmy wielką ufność w Zasługach Pana Jezusa i Orędownictwie Najświętszej Panny Maryi. Często też ożywiajmy w sobie tę ufność, przypominając sobie, iż Pan Bóg jest Dobry i chce nam pomagać — jest potężny i może nam dopomóc — jest wierny w Swych Obietnicach, a przyrzekł nas wspierać. Nie idzie o to, byśmy czuli, iż ufność posiadamy; wystarczy, jeżeli jej pragniemy.
I. — Pan Jezus wielkie względem nas żywi Miłosierdzie, chce jednak ze względu na tym większe nasze dobro, abyśmy pragnęli z wielką ufnością dostąpić tego Miłosierdzia, pokładając ufność w Jego Zasługach i Obietnicach. Św. Paweł poleca nam, byśmy żywili w sobie tę ufność i powiada, iż ona u Pana Boga wyjednuje nam wielką nagrodę. Ma wielką zapłatę.
Pan Jezus objawił Św. Gertrudzie, iż nasza ufność tak wielki na Niego nacisk wywiera, iż musi wysłuchać, jeżeli Go o co prosimy. Toteż pisze Św. Bernard, iż Miłosierdzie Boże jest jak Źródło niewyczerpane; o ile kto czerpie z Niego większym naczyniem ufności, o tyle też większą obfitość Łask otrzymuje. Zgadza się to ze słowami Psalmisty: Niech będzie Miłosierdzie Twoje, Panie, nad nami, jako żeśmy nadzieję mieli w Tobie.
Pan Bóg oświadczył, iż jest obrońcą wszystkich w Nim ufających. Niech się radują, mówi Dawid, wszyscy, którzy swą ufność pokładają w Tobie, mój Boże, gdyż będą szczęśliwi przez całą wieczność i będziesz mieszkał w nich. Tenże Dawid powiada, iż ufającego Panu Miłosierdzie ogarnie tak, iż będzie bezpieczny wśród niebezpieczeństw, zagrażających jego zbawieniu.
Pismo Święte podaje różne, wielkie obietnice na rzecz tych, którzy ufają Panu Bogu! jeżeli nam się zdaje, iż już jesteśmy zgubieni z powodu grzechów popełnionych, oto natychmiastowe na to lekarstwo: śpieszmy z ufnością, jak mówi Apostoł, do Stóp Pana Jezusa, a tam znajdziemy przebaczenie: Przystąpmy tedy z ufnością do Tronu Łaski. Nie czekajmy, aż Pan Jezus ukaże się jako Sędzia na Tronie Sprawiedliwości; teraz śpieszmy do Niego, gdy zasiada na Tronie Łaski i pamiętajmy zawsze na słowa Św. Jana Chryzostoma: Zbawiciel nasz bardziej pragnie nam przebaczyć, niż my otrzymać przebaczenie.
II. — Kto z powodu swej słabości boi się, iż upadnie w dawne grzechy, niech ufa Panu Bogu, a nie upadnie. Jak Prorok zapewnia: Nie zgrzeszą wszyscy, mający w Nim nadzieję. Prorok Izajasz pisze, iż którzy mają nadzieję w Panu, odmienią siłę, chciał przez to powiedzieć, iż tacy otrzymają moc nową. — Nie chwiejmy się więc w ufności, jak mówi Apostoł, Pan Bóg bowiem przyobiecał opiekować się każdym, kto w Nim ufność pokłada. jeżeli więc coś, jak się nam zdaje, przewyższa nasze siły, mówmy: Wszystko mogę w Tym, Który mnie umacnia. Czyż zgubił się, kto w Panu Bogu położył nadzieję? Żaden nie był zawstydzony, który w Panu nadzieję miał.
Nie dążmy jednak do tego, byśmy czuli, iż ufność posiadamy; wystarczy, iż jej pragniemy. Kto pragnie ufać, ten ma ufność prawdziwą. Pan Bóg bowiem jest Dobry i chce nam pomagać, jest Potężny i chce nas wspierać, jest wierny w dotrzymywaniu Swych Obietnic, a i przyrzekł śpieszyć nam z Pomocą. Przejmijmy się przede wszystkim Obietnicą Pana Jezusa: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: jeżeli o co prosić będziecie Ojca w Imię Moje, da wam. Prośmy więc Pana Boga przez Zasługi Pana Jezusa; złóżmy też swą ufność w Orędownictwie Najświętszej Maryi Panny, a otrzymamy, czego pragniemy.
Modlitwa.
Ojcze Przedwieczny, wiem, iż jestem ze wszystkich najbiedniejszy; nic nie mogę i nic nie mam, czego bym z rąk Twoich nie otrzymał; mówię więc tylko do Ciebie: Panie, zlituj się nade mną! Co gorsza, do swego ubóstwa dołączyłem jeszcze i winę; za Łaski otrzymane odpłaciłem Ci zniewagami. Pomimo to jednak chcę ufać, iż w Swej Dobroci dwóch Łask mi udzielisz; najpierw, iż przebaczysz mi me grzechy, a następnie, iż udzielisz mi świętej wytrwałości wraz z Miłością Twoją, iż zawsze aż do śmierci będę wzywał Twej Pomocy. Proszę Cię o to wszystko i tego się spodziewam dla Zasług Pana Jezusa, Twego Syna, i Najświętszej Panny Maryi. O, wielka moja Orędowniczko, wspieraj mnie Swymi modlitwami! Amen.
(*) Wszyscy, którzy w niedzielę Pięćdziesiątnicy lub w dwa dni następne wyspowiadają się, przyjmą Komunię Świętą i nawiedzą Przenenajświętszy Sakrament, wystawiony publicznie, dostępują odpustu zupełnego.
