PONIEDZIAŁEK IX TYGODNIA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. Rozmyślanie. Przykazanie miłości. O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie.

PRZYKAZANIE MIŁOŚCI.

OBECNOŚĆ BOŻA. — O Panie, naucz mnie kochać Ci prawdziwie z całego serca, z całej duszy, ze wszystkich sił.

Rozważanie.

1. „Cnota leży w pośrodku”. To powiedzenie, słuszne odnośnie cnót naturalnych, nie ma zastosowania w cnotach teologicznych, które mając przedmiot nieskończony, tj. Pana Boga, nie mogą mieć żadnych granic. Miarą wierzenia, ufania Panu Bogu, jak i kochania Go jest nie stawiać żadnej granicy ani wierze, ani nadziei, ani miłości. Choćbyś nie wiem jak miłował Pana Boga, nie będziesz Go miłował za dużo, ani nie potrafisz umiłować Go tak, jak On jest tego godny. Z natury swojej więc, Przykazanie miłości nie dopuszcza żadnej granicy, dlatego nie możesz nigdy powiedzieć: będę miłował Pana Boga do pewnego stopnia i na tym koniec, albowiem w ten sposób zaniechałbyś dążenia do doskonałej miłości, która polega na tym, aby możliwie jak najbardziej zbliżyć się do miłowania Pana Boga w sposób odpowiedni Jego Nieskończonej Miłości. Dlatego jest koniecznym, abyś w praktyce miłości nie zatrzymywał się nigdy, ale zawsze wzrastał, używając wszystkich swoich sił. Ponieważ chodzi tutaj o miłowanie Pana Boga, Który jest Dobrem Najwyższym i Nieskończonym, Przykazanie miłości nosi cechę totalizmu: „Będziesz miłował Pana Boga twego z całego serca twego i z całej duszy twojej i ze wszystkiej myśli twojej i ze wszystkiej siły twojej” (Mk 12, 30). jeżeli ty, stworzenie tak bardzo ograniczone, nie zużywasz na miłość Pana Boga tego niewiele, co masz, i czym jesteś, jakże będziesz mógł dążyć prawdziwie do doskonałej miłości? jeżeli nie jesteś w możności miłować Pana Boga tyle, ile jest tego godzien, możesz jednak starać się miłować Go ze wszystkich sił twoich, a takiej właśnie doskonałej miłości żąda Pan Bóg od ciebie.

Zresztą choćby miłość ludzka z natury swojej jest totalna; im bardziej jakaś przyjaźń jest poufna i głęboka, tym bardziej wymaga oddania całego serca. A kiedy przyjaciel zaczyna robić zastrzeżenia i darzyć innych swoją miłością, przyjaźń traci swą siłę, stygnie a choćby może zgasnąć. Czuwaj więc, aby nie było oziębłości w twojej przyjaźni z Panem Bogiem, czuwaj, aby zachować jedynie dla Niego pierwsze uczucia swojego serca i użyć na kochanie Go wszystkich sił. Prawda, iż dopiero w Niebie będziesz mógł miłować tyle, ile możesz i w sposób taki, iż miłość twoja będzie dążyła do Niego zawsze aktualnie; tutaj na ziemi ta bezwzględna totalność i stałość miłości jest niemożliwa, jednak możesz za każdym razem, gdy się spostrzeżesz, kierować do Pana Boga swoje serce, uczucia, wolę i pragnienia.

2. Pan Jezus powiedział: „Kto więcej kocha ojca lub matkę niż mnie, nie jest mnie godzien” (Mat. 10, 37), a więc Przykazanie miłości żąda miłowania Pana Boga ponad wszystkie rzeczy. Jednak może być zrozumiane w podwójnym znaczeniu: miłować Pana Boga więcej niż jakiekolwiek stworzenie, czyli być gotowym do wszelkiego wyrzeczenia się raczej niż obrazić Go ciężko; to jest pierwszy stopień miłości nieodzownej, aby być przyjacielem Pana Boga posiadać Łaskę ten stopień wymagany jest od wszystkich. W głębszym znaczeniu jednak, kochać Pana Boga ponad wszystkie rzeczy, oznacza dać Mu pierwszeństwo przed wszystkim, więc nie tylko przed tym, co może stać się okazją grzechu ciężkiego lub powszedniego, ale jeszcze przed tym wszystkim, co nie zgadza się całkowicie z Jego Upodobaniem. Jest to stopień miłości doskonałej, do jakiej powinna dążyć każda dusza, pragnąca ścisłej przyjaźni z Panem Bogiem. Stopień ten wymaga całkowitego wyrzeczenia i czystości, czyli wolności choćby od cienia najmniejszego grzechu i przywiązania do stworzeń. Praktyka doskonałej miłości wymaga więc i wykonuje w nas dzieło całkowitego oczyszczenia: „Miłość opróżnia wolę ze wszystkich rzeczy. Zobowiązuje nas bowiem kochać Pana Boga ponad wszystkie rzeczy” (J. K.: Dr. II, 6, 4).

Musisz być przekonany, iż tutaj na ziemi praktyka miłości jest ściśle związana z praktyką wyrzeczenia i idzie z nią w parze. Owszem, im miłość jest gorętsza i doskonalsza, tym bardziej wymaga wyrzeczenia całkowitego, ale właśnie w ten sposób dusza dochodzi do miłowania Pana Boga ze wszystkich sił swoich. „Siła duszy, mówi Doktor Mistyczny, polega na jej władzach, namiętnościach i pożądaniach. Wszystkim tym zaś rządzi wola. Gdy więc wola (przez miłość) podnosi do Pana Boga te władze, namiętności i pożądania, a odrywa je od wszystkiego, co nie jest Panem Bogiem… dochodzi wtedy do miłowania Pana Boga ze wszystkiej siły swojej” (Dr. III, 16, 2). Oto wielkie zadanie wyrzeczenia odnośnie miłości: uwolnić siły duszy, aby mogły być wszystkie zużyte na miłowanie Pana Boga i służenie Mu. jeżeli chcesz naprawdę miłować Pana Boga z całego serca, bądź wielkodusznym w praktyce wyrzeczenia i oderwania. Jest ono praktyką miłości, albowiem przygotowuje duszę do miłości doskonałej.

Rozmowa.

O Panie Boże, nie wystarczyło Ci, abyś nam pozwolił się miłować, nie wezwałeś nas do tego zachętą, ale zobowiązałeś nas Przykazaniem. O Dobroci Nieskończona, aby nas nie wstrzymywała od miłowania Cię ani Wielkość Twoja, ani nędza nasza, ani żadna inna przyczyna, rozkazałeś nam to. O Dobry Boże, gdybyśmy mogli zrozumieć szczęście i zaszczyt, iż możemy Cię kochać, jak bardzo czulibyśmy się zobowiązani względem Ciebie, iż nie tylko nam pozwalasz ale i rozkazujesz Cię kochać! O Boże mój, nie wiem, co mam więcej miłować, czy Twoją Nieskończoną Piękność, którą Twa Boska Dobroć nakazuje mi kochać, czy też tę Dobroć, która mi rozkazuje miłować Twą Nieskończoną Piękność!

„O Piękności Boga mego, jak bardzo jesteś kochania godna, a pozwoliła mi cię kochać Twoja Niezmierzona Dobroć; o Dobroci, jak bardzo jesteś kochania godna, a do tego wzywa mnie Twoja Niezrównana Piękność!”

„O Panie, jak słodkie jest Przykazanie miłości; gdybyś je był dał potępionym, w jednej chwili byliby wolni od największego nieszczęścia, błogosławieni zaś są szczęśliwi tylko przez wypełnianie go. O Miłości Niebieska, jak jesteś drogą naszym duszom! O Dobroci Boska, bądź błogosławiona na wieki, iż tak troskliwie rozkazujesz nam kochać Cię, chociaż Twoja Miłość jest tak pożądana i potrzebna do naszego szczęścia, iż bez niej nie możemy być szczęśliwymi!”

„O Panie, w Niebie nie będziemy potrzebowali żadnego Przykazania, aby Cię miłować, serca bowiem nasze, pociągnięte i porwane widzeniem Twojej Najwyższej Dobroci i Piękności, znajdą się w słodkiej konieczności kochania Cię wiecznie. Tam będziemy posiadali serce całkowicie wolne od namiętności, duszę oswobodzoną z roztargnień, ducha wolnego od sprzeciwu, siły oswobodzone od walki i dlatego będziemy Cię kochać wieczną i nieprzerwaną miłością. ale w tym życiu śmiertelnym nie możemy osiągnąć tak doskonałej miłości, ponieważ nie mamy jesz cze serca, ani duszy, ani ducha, ani sił, jakie mają Błogosławieni. Jednak Ty pragniesz, abyśmy w tym życiu nie przestali czynić, co możemy, aby Cię kochać z całego serca i ze wszystkich sił, jakie mamy. A to tylko jest możliwe, ale bardzo łatwe, albowiem miłować Ciebie, o Boże, to rzecz najmilsza” (zob. Św. Franciszek Salezy). Amen.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 22
2. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa
3. uczczenia Świętej Patronki dnia dzisiejszego, Św. Marii Magdaleny: Nabożeństwo ku czci Św. Marii Magdaleny.

© salveregina.pl 2024