Pojednanie (καταλλαγή katallagē)

Albowiem Bóg w Chrystusie z sobą samym pojednał świat, nie poczytując im ich upadków, a w nas umieścił to Słowo pojednania. (2Kor 5,19)

ὡς ὅτι θεὸς ἦν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ, μὴ λογιζόμενος αὐτοῖς τὰ παραπτώματα αὐτῶν καὶ θέμενος ἐν ἡμῖν τὸν λόγον τῆς καταλλαγῆς.

quoniam quidem Deus erat in Christo mundum reconcilians sibi, non reputans illis delicta ipsorum, et posuit in nobis verbum reconciliationis.

Bog łączy, a diabeł dzieli. Z człowiekiem zaś to bywa różnie. Jesteśmy po stronie Boga jeżeli nie liczymy ludziom grzechów, a raczej staramy się znajdywać w nich coś dobrego, coś co pozwala zachować przynajmniej nić jedności. Za dużo jest podziałów w rodzinie ludzkiej. Słowo jednania, o którym dziś mowa, wprost domaga się natychmiastowego użycia.