Pogadanki religijne dla dzieci na cały Rok Kościelny
1957
V NIEDZIELA PO TRZECH KRÓLACH.
Wyjątek z Ewangelii Św. Mateusza 13, 24-35
Treść: Kąkol w życie.
Cel pogadanki: Zrozumienie porównania kąkolu ze złem.
Na świecie są ludzie dobrzy i źli. Dobrzy to ci, co kochają Pana Boga, słuchają Jego Przykazań, służą Mu – źli to ci, co robią źle, co grzeszą.
Jednego dnia gdy do Pana Jezusa przyszło znów dużo, dużo ludzi, aby słuchać Jego Słów, opowiedział im Pan Jezus taką opowieść: „Jeden człowiek posiał dobre nasienie na roli swojej. A gdy ludzie spali przyszedł nieprzyjaciel jego, zasiał kąkolu między pszenicę i odszedł. A gdy urosła trawa i owoc uczyniła, wtedy pokazał się i kąkol. A przystąpiwszy słudzy gospodarscy rzekli Mu: Panie, czy nie posiał dobrego nasienia na roli swojej? Skąd tedy kąkol ma? I rzekł im: Nieprzyjazny człowiek to uczynił. A słudzy rzekli mu: Chcesz, iż pójdziemy i zbierzemy go? I rzekł: Nie, byście snać zbierając kąkol nie wykorzenili z nim razem i pszenicy. Dopuście obojgu róść aż do żniwa, a czasu żniwa rzekę żeńcom: Zbierzcie pierwej kąkol, a zwiążcie go w snopki ku spaleniu, a pszenicę zgromadźcie do gumma mojego”.
Taka opowieść o kąkolu opowiedział Pan Jezus ludziom. A gdy wysłuchali jej i rozeszli się, przystąpili do Pana Jezusa Jego uczniowie i prosili Go, żeby im wytłumaczył to opowiadanie. Co to jest ten kąkol, o którym mówił?
A Pan Jezus choć strudzony i spragniony odpoczynku, odpowiedział im od razu: Gospodarzem, który sieje dobre nasienie jest Sam Pan Bóg. Nasieniem jest ta nauka, te słowa, które uczę żyć dobrze. A rolą jest świat. Na roli dobre nasienie wyrasta to ludzie dobrzy. Ale nieprzyjaciel czyli szatan przychodzi i kusi ludzi do złego. Ci, którzy go słuchają, stają się jak kąkole, jak chwasty. Rośnie na polu obok siebie zboże i kąkol, tak i na świecie żyją obok siebie dobrzy i źli ludzie. Pan Bóg nie gubi złych, żeby dobrzy przy tym nie ucierpieli (nie zsyła na ludzi jakichś wielkich nieszczęść, gdzieby od razu wszyscy zginęli), tak jak gospodarz nie plewi kąkolu wcześniej, jak podczas żniw. Ale na końcu świata przyjdą Aniołowie i jak żeńcy na polu oddzielą kąkol od zboża, to znaczy złych ustawią osobno, a dobrych osobno. Dobrym otworzą bramy Nieba, gdzie na wieki będą żyć szczęśliwi i promieniujący jak gwiazdy – a tak jak się rzuca kąkol do pieca na spalenie, wrzucę złych do piekła.
Słuchali uczniowie uważnie tych słów Pana Jezusa i postanowili być pszenicę Bożą, a nie kąkolem. A my? Gdy postępujemy dobrze, modlimy się grzecznie, unikamy złego, wtedy nasze duszyczki rosną, jak pszeniczne łany….
A gdy postępujemy źle, jesteśmy nieposłuszni, źli, niegrzeczni, wtedy jesteśmy jak kąkole, takie brzydkie chwasty, co się na nic nie przydają, które najlepiej byłoby wyrzucić i spalić.
Będziemy więc unikać zawsze każdego złego, ażeby dusze nasze nie zarosły złem jak kąkolem, będziemy się starali być dobrzy dla drugich, grzeczni i posłuszni starszym, bo chcemy, żeby nas Pan Jezus kochał, chcemy być zawsze czystą pszeniczką Pana Jezusa.
