Począć (הָרָה hârâ)

Mężczyzna zbliżył się do swej żony Ewy. A ona poczęła i urodziła Kaina, i rzekła: «Otrzymałam mężczyznę od Pana». (Rdz 4,1)

וְהָ֣אָדָ֔ם יָדַ֖ע אֶת־חַוָּ֣ה אִשְׁתֹּ֑ו וַתַּ֨הַר֙ וַתֵּ֣לֶד אֶת־קַ֔יִן וַתֹּ֕אמֶר קָנִ֥יתִי אִ֖ישׁ אֶת־יְהוָֽה׃

Adam vero cognovit Evam uxorem suam, quae concepit et peperit Cain dicens: “Acquisivi virum per Dominum”.

Αδαμ δὲ ἔγνω Ευαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν τὸν Καιν καὶ εἶπεν Ἐκτησάμην ἄνθρωπον διὰ τοῦ θεοῦ.

Dar ludzkiego życia można odczytać przez wcześniej zapisane słowo: “…będą jednym ciałem” (por. Rdz 2,24). “Począć” w naszej etymologi ma związek z początkiem, z czymś, co się zaczyna. Bardzo podobnie słyszy Maryja w Nazarecie: “Poczniesz i porodzisz syna…”. Każdy i każda z nas mieliśmy swój początek w tajemnicy ukrytej w łonie naszych matek. To był ten szczególny moment, w którym poza naszą świadomością, ale w nieogarnioną miłość Boga, wpisane zostało nasze istnienie i życie. W niej jest nasz początek, nasze poczęcie.