PIĄTEK XII TYGODNIA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. Rozmyślanie. Głód i pragnienie sprawiedliwości. O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY

salveregina.pl 1 miesiąc temu
Zdjęcie: Współżycie z Bogiem


Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie.

GŁÓD I PRAGNIENIE SPRAWIEDLIWOŚCI.

OBECNOŚĆ BOŻA. — Daj mi, o Panie, głębokie i skuteczne pragnienie sprawiedliwości, abym mógł zbliżyć się do Ciebie, Sprawiedliwości Nieskończona.

Rozważanie.

1. „Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości” (Mat. 5, 6), powiedział Pan Jezus, a miał na myśli tę ogólną sprawiedliwość, jaka skłania człowieka do życia w doskonałej zgodzie z Wolą Bożą, tak, aby tej Świętej Woli pożądał jako jedynego i niezbędnego pokarmu dla swego życia duchowego. Można zastosować również te słowa do szczególnej cnoty sprawiedliwości, bez której nie może być nigdy zgody z Wolą Bożą, a zatem nie może być i prawdziwej Świętości. jeżeli pragniesz żyć w zjednoczeniu z Panem Bogiem, Nieskończoną Sprawiedliwością, powinieneś łaknąć i pragnąć sprawiedliwości we wszystkich swoich czynnościach, w całym obcowaniu swoim z bliźnim. Głód i pragnienie wskazują na te naglące potrzeby, jakich stłumić nie można: to sprawa życia lub śmierci. Jak pokarm i napój są koniecznie potrzebne do życia ciała, tak sprawiedliwość jest bezwzględnie potrzebna do życia cnotliwego a jej obowiązki są tak istotne, iż żadna przyczyna nie może nas od nich uwolnić. Gdyby akt miłości bliźniego nakładał na nas jakiś wielki trud albo wyrządzał nam znaczną szkodę, nie bylibyśmy obowiązani spełnić go, ale ten sam trud czy szkoda nie mogą nas uwolnić od spełnienia obowiązku sprawiedliwości względem drugich. Poważne przyczyny mogą niekiedy upoważnić nas do chwilowego zawieszenia tego obowiązku, pozostaje on jednak przez cały czas i choćbyśmy nie mogli go spełnić materialnie, powinniśmy wypełnić przynajmniej moralnie. A więc słusznie mówi się o głodzie i pragnieniu sprawiedliwości, nie w znaczeniu dochodzenia swoich praw, ale w znaczeniu rozwijania w sobie żywego pragnienia i tej naglącej potrzeby sprawiedliwości we wszystkich stosunkach z bliźnimi, aby nie czuć się zadowolonymi, dopóki nie spełnimy, aż do ostatniego, wszystkich obowiązków wypływających z tej cnoty.

2. Sprawiedliwość również, jak wszystkie inne cnoty, ma swoich zawziętych wrogów w naszych namiętnościach, a szczególnie w egoizmie. Egoizm, niedostatecznie umartwiony i pokonany, znajduje zawsze sposób, aby ukazać jako zbyt ciężkie niektóre obowiązki nałożone przez sprawiedliwość i wymyśleć pozory oraz furtki, by się od nich uwolnić. Niekiedy egoizm, oprócz przy- wiązania do własnych korzyści i praw, przybiera szczególny wyraz zazdrości i w tym wypadku jest również przyczyną niesprawiedliwości. Zazdrosny prawie bezwiednie jest skłonny umniejszać zasługi bliźnich, krytykować oraz uważać zawsze za błędny ich sposób postępowania, a w ten sposób przynosi uszczerbek ich sławie, do jakiej słusznie mają prawo u przełożonych, równych czy też niższych. To wszystko jest przeciwne nie tylko miłości ale także sprawiedliwości.

Drugim źródłem niesprawiedliwości jest partykularyzm, czyli wynoszenie jednej osoby szczególnie ze szkodą drugich, mających te same prawa. Nierzadko ten sposób postępowania pokrywa się pozorami miłości. Nie można mówić o miłości, jeżeli pragnąc sprzyjać, bronić, wspierać jakąś osobę lub być dla niej szczególnie hojnym, wykracza się przeciw sprawiedliwości względem drugich, a niekiedy może względem całego zgromadzenia. Dusza, która łaknie i pragnie sprawiedliwości, będzie pilnie czuwała nad sobą, aby nie zakorzenił się w jej postępowaniu podobny błąd, chociażby tylko w małym stopniu. Dopóki mamy ziemskie skłonności, a będziemy je mieć zawsze mamy powód do lęku o siebie samych i trzeba pilnie badać pobudki naszych czynności. Trzeba wielkiej miłości dla sprawiedliwości, dla prawdy, dla dobra wspólnego, wielkiej prawości, aby odkryć te wszystkie drobne choćby namiętności, które mogą nas sprowadzić, choć nieznacznie z drogi sprawiedliwości. Porównujmy naszą sprawiedliwość z nieskończoną sprawiedliwością Bożą a zawsze będziemy mieli coś do poprawienia, do udoskonalenia. „Błogosławiony, kto strzeże prawa i czyni sprawiedliwość na każdy czas”, śpiewa Psalmista, albowiem „ludzie prawego serca będą oglądać Oblicze Boże” (Ps 106/105/; 3; 10, 7). Pragnienie zjednoczenia się z Panem Bogiem, Sprawiedliwością Nieskończoną, niech nas pobudza do coraz doskonalszej praktyki tej cnoty.

Rozmowa.

„O Panie, pomnóż we mnie głód i pragnienie sprawiedliwości, abym wypełniał z miłością wszystkie powinności, wynikające ze sprawiedliwości i obowiązków względem Ciebie i bliźniego, a nie zaniedbywał żadnego, ale wszystkie wykonywał chętnie, choćby te, które są przykre dla natury. Ten głód pobudza mnie do coraz głębszego postępu w cnotach, do poczytywania za rzecz małą tego, co już osiągnąłem a za wielką to, czego mi brakuje. Ten głód i to pragnienie niech wzbudzą we mnie wielkie pożądanie Łaski Twojej, niech mnie nakłaniają gorąco do przyjmowania Świętych Sakramentów a szczególnie Sakramentu Ołtarza, abym się posilał Tobą, o Jezu Który jesteś moją Sprawiedliwością. O Jezu, Ty miałeś tak wielki głód sprawiedliwości, iż nie zwracałeś uwagi na głód ciała i będąc kiedyś zmęczonym i łaknącym ochłody, powiedziałeś do Swoich uczniów: ,Mój Pokarm jest, abym czynił Wolę Tego, Który Mnie posłał’. Tak bardzo jej pragnąłeś, iż z utęsknieniem pożądałeś pić z gorzkiego kielicha Męki Swojej i powiedziałeś: ,Mam być ochrzczony Chrztem i jestem uciśniony aż się spełni!’ O umiłowany mój Zbawicielu, rozpal we mnie ogień Twojej Miłości” (zob. Czcig. L. Da Ponte). Amen.

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 16
  2. uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Świętego Joachima: Nabożeństwo ku czci Św. Joachima, Ojca NMP.
  3. uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Świętego Rocha, Patrona od zarazy morowej: Nabożeństwo ku czci Św. Rocha, Patrona od zarazy morowej.

© salveregina.pl 2024

Idź do oryginalnego materiału