PIĄTEK VIII TYGODNIA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. Rozmyślanie. Miłość. O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie.

MIŁOŚĆ.

OBECNOŚĆ BOŻA. — O Panie, spraw, abym przez miłość mógł prawdziwie uczestniczyć w Twoim Życiu Miłości.

Rozważanie.

1. Wiara łączy człowieka z Panem Bogiem przez poznanie. a zatem odnosi się przede wszystkim do rozumu; nadzieja łączy go przez przekonanie posiadania Pana Boga kiedyś w życiu uszczęśliwiającym, a zatem odnosi się głównie do naszego pragnienia szczęśliwości; ale dopiero miłość całą istotę ludzką zanurza w Panu Bogu. Wiara mówi ci, kto jest Pan Bóg, odsłania ci Tajemnicę Jego Życia wewnętrznego, w którym powołanym jesteś uczestniczyć; nadzieja mówi ci, iż Ten Pan Bóg pragnie być twoim Dobrem przez całą wieczność, zaś miłość pozwala ci Go dosięgnąć bezpośrednio swą siłą jednoczącą, sobie tylko adekwatną. Miłość, poucza Św. Tomasz z Akwinu, sprawia, iż człowiek dąży do Pana Boga, jednocząc swe uczucia z Panem Bogiem, tak, iż człowiek żyje już nie sobie, ale Panu Bogu” (IIa Iae, qu. 17, a. 6, ad 3).

Czymże jest więc ta miłość, która ma moc jednoczyć nas z Panem Bogiem, sprawiać, iż żyjemy w ścisłej z Nim łączności, tak, iż „kto trwa w miłości, w Bogu mieszka i Bóg mieszka w nim” (1 Jan 4, 16)? Jest ona stworzonym uczestnictwem w Miłości Nieskończonej, jaką Pan Bóg miłuje Samego Siebie, czyli w Miłości, jaką Ojciec miłuje Syna, a Syn miłuje Ojca, zaś Jeden i Drugi miłują się w Duchu Świętym. Przez Miłość jesteś powołany do wejścia w ten krąg Miłości Wiecznej, jaka jednoczy między Sobą Trzy Osoby Trójcy Przenajświętszej. Już Wiara, czyniąc cię uczestnikiem poznania, jakie Pan Bóg ma w Sobie Samym, wprowadza cię we współżycie z Panem Bogiem, ale Miłość pozwala ci wniknąć w nie jeszcze głębiej, wciągając cię w ten ruch Miłości niezrównanej przyjaźni, jaka istnieje na Łonie Trójcy Przenajświętszej. Miłość rzuca cię w sam środek wewnętrznego Życia Pana Boga, czyni cię zdolnym do uczestniczenia w Nieskończonej Miłości Trzech Osób Boskich. Przez nią razem z Ojcem miłujesz Syna, razem z Synem miłujesz Ojca, i miłujesz Ojca i Syna w Miłości Ducha Świętego.

2. Również przez nadzieję miłujesz Pana Boga, ale miłujesz Go nade wszystko jako swoje Dobro, jako Źródło swojej szczęśliwości, miłujesz Go dla tej pomocy, jakiej oczekujesz od Niego. Miłość natomiast czyni cię zdolnym kochać Pana Boga dla Niego Samego, albowiem On jest Dobrocią, Pięknością, Mądrością Nieskończoną, jednym słowem, ponieważ jest Panem Bogiem. Miłość, towarzysząca nadziei, choć jest bardzo cenna, pozostało niedoskonała dlatego właśnie, iż jest miłością pożądania, którą miłujemy Pana Boga dla dobrodziejstw, jakie od Niego otrzymujemy. Miłość natomiast doskonała, to czysta miłość upodobania, życzliwości, czyli miłość, która sobie podoba w Nieskończonym Dobru Pana Boga i pragnie tego dobra nie dla odpłaty, ale dla Niego, dla Jego Szczęścia, dla Jego Chwały. Taka Miłość podnosi twoją miłość niedoskonałą tak wysoko, iż czyni ją zdolną miłować Pana Boga istotnie, jak On Sam Siebie miłuje, chociaż nie z tą samą mocą. Pan Bóg miłuje Siebie Nieskończenie w Nieskończonym Dobru Syna i Nieskończenie Go pożąda; Syn ze Swej strony rozkoszuje się Nieskończonym Dobrem Ojca i Nieskończenie Go pragnie, i podobnie też Ojciec i Syn odnośnie Ducha Świętego i nawzajem. Między Trzema Boskimi Osobami panuje więc Miłość Przyjaźni Najczystszej. Każda Osoba rozkoszuje się Dobrem i Szczęśliwością Drugiej i Każda pragnie Chwały Drugiej. Miłość doskonała czyni cię zdolnym do kochania Pana Boga tą Miłością Przyjaźni, czyli do miłowania Go przede wszystkim dla Niego, dla Jego Chwały i Szczęśliwości. Prawda, iż ty, biedne stworzenie niczego nie możesz dodać do Szczęśliwości i Chwały wewnętrznej Pana Boga, Jednak miłość ku Niemu skłania cię, abyś Mu się starał podobać ze wszystkich sił, sprawiać Mu przyjemność i jeżeli można powiedzieć, radość, iż widzi, jak w pełni odpowiadasz na Jego Miłość. Ona to pobudza cię do oddania Mu całego swego życia i to bez zastrzeżeń; do szukania przede wszystkim Jego Woli, Jego Spraw, Chwały, z pominięciem swojej woli i spraw osobistych. Teraz lepiej rozumiesz zdanie Św. Tomasza z Akwinu: „Miłość jednoczy uczucie człowieka z Panem Bogiem, tak, iż żyje on już nie dla siebie, ale dla Pana Boga”.

Rozmowa.

O duszo moja, rozważaj tę wielką rozkosz miłości, jaką ma Ojciec, poznając Syna Swego, a Syn poznając Ojca i Żar Święty, z jakim Duch Święty z Ojcem i z Synem się jednoczy! Żadna z Trzech Osób nie może się odłączyć od tej Miłości i od tego poznania, bo wszystkie Trzy jedną są Istnością. Wzajemnie Siebie poznają, wzajemnie miłują, wzajemną i wspólną cieszą się rozkoszą. Na cóż tu potrzebna miłość moja, dlaczego jej żądasz ode mnie, Boże mój? Co na niej zyskasz?

„O Miłości, na cały świat chciałabym wołać to słowo! Miłość bowiem tylko godna jest i może dać mi odwagę, by mówić z oblubienicą z Pieśni nad Pieśniami: Miłuję Ciebie, Umiłowany! Miłość tylko pozwala mi, bym wyobrażała sobie, iż miłość moja jest potrzebna Tobie, Boże mój. Oblubieńcze mój i moje Dobro Najwyższe”.

„Miłość jednak nie ma być czczym wytworem wyobraźni, ale powinna się okazać w uczynkach… O Jezu, czegoż nie uczyni dusza, rozpalona miłością ku Tobie? Kto Cię prawdziwie miłuje, ten wszystko miłuje, co tylko jest dobrego, pragnie wszelkiego dobra, to dobro popiera i pochwala, z każdym dobrem się łączy i wszędzie gotów go bronić i niczego nie kocha, jeno Prawdę i co jest godnym kochania. Kto Cię prawdziwie miłuje, o Panie, nie może już kochać się w marnościach ziemskich; jedynym jego staraniem jest zodowolić Ciebie. Umiera z pragnienia posiadania Miłości Twojej i życie swoje ochotnie oddaje w ofierze, aby Cię mógł tylko kochać jeszcze więcej”.

„O Panie! daj mi zakosztować tej miłości, zanim mnie zabierzesz z tego życia! O jakie to będzie w chwili śmierci uszczęśliwienie moje, gdy będę mogła powiedzieć sobie, iż nade wszystko miłowałam Tego, Który będzie mnie sądził! Z jakąż bezpieczną ufnością stanę przed Tobą, choć z całym brzemieniem win moich! Nie będzie to wejście do obcej krainy, ale wnijście do Ojczyzny, do Królestwa Tego, Którego tak miłowałam i Który mnie tak miłuje” (zob. T. J.: W. 7, 2; P. 4, 11; T. III, 1, 7; Dr. d. 40, 3 i 8). Amen.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 19
2. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa
3. uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego Św. Wincentego a Pauli: Nabożeństwo ku czci Św. Wincentego a Paulo.

© salveregina.pl 2024