PIĄTEK V TYGODNIA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. Rozmyślanie. Prostota Boża. O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie.

PROSTOTA BOŻA.

OBECNOŚĆ BOŻA. — O Panie, Istoto Najprostsza, uczyń prostym moje spojrzenie i moje serce, abym Ci służył w prostocie ducha.

Rozważanie.

1. Pan Bóg jest Bytem Najprostszym, ponieważ jest Jeden w Swojej Istocie i we wszystkich Doskonałościach. Kiedy Św. Tomasz mówi o Prostocie Pana Boga, ukazuje ją tylko jako wykluczenie wszystkiego, co złożone. W Panu Bogu nie ma części wymiernych jak w nas, którzy składamy się z ciała i ducha. Pan Bóg jest Prosty, ponieważ nie ma w Nim materii, ale duch najczystszy. Również Anioł jest czystym duchem, a jednak Anioł jest bytem złożonym, albowiem w nim, podobnie jak w nas, istota jest różną od istnienia. Istota Anielska nie istnieje sama przez się, ale ma jedynie zdolność istnienia i rzeczywiście żaden Anioł jak również żaden człowiek, nie istnieje, jeżeli go Pan Bóg nie powoła do życia. W Panu Bogu natomiast jest Najwyższa Prostota, nieskończenie wyższa od Anielskiej. W Nim bowiem Istota i Istnienie są tym samym, Istota Jego istnieje Sama przez Się, jest On Bytem wiecznie istniejącym.

Nawet niezliczone Jego Doskonałości nie stwarzają w Panu Bogu wielokrotności. Pan Bóg nie jest złożony z Dobroci, Piękności, Mądrości, Sprawiedliwości, ale jest On równocześnie Bytem Nieskończenie Dobrym, Pięknym, Mądrym, Sprawiedliwym. Nie ma w Nim żadnej różnicy między substancją, a jakością, albowiem wszystko jest substancją, wszystkie Jego Doskonałości Nieskończone są samą Jego substancją. Pan Bóg obejmuje jedną najprostszą Doskonałością Doskonałość Swego Bytu Boskiego, wszystkie rozliczne doskonałości, które widzimy zróżnicowane w stworzeniach i tysiące innych jeszcze, podobnie jak milion zawiera wartość wielu złotych. Prostota Pana Boga nie jest więc ubóstwem, ale nieskończonym bogactwem, nieskończoną doskonałością, w której my powinniśmy się przeglądać.

Patrz, jak Pan Bóg jest bogaty w niezliczone Doskonałości i posiada je wszystkie w równym stopniu. Patrz również, jak ty jesteś ubogi w cnoty i jeżeli masz jakąś z nich, rozważ, jak ona jest ograniczona, ciasna i pomieszana z występkami; ponadto, choć posiadasz jedną cnotę tak niedoskonale, ileż innych ci brakuje! Patrz, jak Pan Bóg jest prosty, a jak ty natomiast jesteś skomplikowany. Podziwiaj Prostotę Bożą i staraj się odtworzyć ją w sobie przez prawdziwą prostotę ducha.

2. W Panu Bogu byt nie różni się od działania, możność nie różni się od aktu. Pan Bóg jest Aktem Najczystszym, Aktem nieskończonego rozumu, zawsze istniejącym i obejmującym wszelką Prawdę, a równocześnie aktem woli zawsze istniejącym i chcącym dobra. W Odwiecznej Myśli Pana Boga nie ma żadnej przymieszki błędu, w woli zaś nie ma żadnego ciążenia do zła. W Panu Bogu nie ma żadnego następstwa myśli, ale jest jedna myśl, Odwieczna, niezmienna, istniejąca, przenikająca wszelką Prawdę. W Panu Bogu nie ma wielu aktów woli następujących po sobie, ale jest jedna wola, najdoskonalsza, niezmienna, która zawsze chce dobra z najczystszych pobudek, a jeżeli dopuszcza zło, to jedynie ze względu na większe dobro.

Jeśli pragniesz zbliżyć się w jakiś sposób do Prostoty Pana Boga, powinieneś unikać wszelkiej nieszczerości. Unikniesz nieszczerości umysłu, szukając gorąco Prawdy, kochając i przyjmując Prawdę choćby wtedy, gdy wymaga ona od ciebie ofiar, lub gdy ci nie przynosi zaszczytu, gdyż odsłania twoje wady i błędy. Powinieneś ponadto pielęgnować największą szczerość, unikając wszelkiego kłamstwa: „Mowa wasza, powiedział Pan Jezus, niech będzie: tak, tak, nie, nie” (Mt 5, 37). ale zanim jeszcze ta prostota okaże się w twoich słowach, powinna jaśnieć w myśli twojej, duszy twojej, albowiem „jeżeli oko twe zajdzie mgłą, całe ciało twoje w ciemnościach będzie” (Mt 6, 23). Myśl jest okiem, które kieruje twoim działaniem. jeżeli twoje myśli będą proste, prawe, szczere, również wszystkie twoje czynności będą takimi.

Unikniesz nieszczerości woli przez prawą intencję. Ta prawość powinna cię pobudzać do działania jedynie dla Upodobania Bożego, wówczas także w najrozmaitszych czynnościach będzie w tobie prostota, głęboka jedność. Nie będziesz wtedy chromał, słaniając się na obie strony: ku swojej miłości własnej i ku miłości Pana Boga, ku stworzeniom i ku Stworzycielowi, ale pójdziesz jedyną drogą, prawą drogą obowiązku, Woli Bożej, Jego Upodobania.

Rozmowa.

„O Boże Najwyższy, w swym jedynym i prostym bycie jesteś pełnią wszystkich Cnót i Przymiotów. Jesteś bowiem Wszechmocny, Mądry, Dobry, Miłosierny, Sprawiedliwy, Możny, Miłujący. Jesteś pełen Doskonałości, których my nie znamy. Jesteś tym wszystkim w Swym Prostym Bycie”.

„O niepojęta Wspaniałości Boga!… O przepaści rozkoszy, tym jesteś większa, im ściślej są twe bogactwa zespolone w jedności i nieskończonej Prostocie Twego Jedynego Bytu, w Którym tak się poznaje i kosztuje jednego, iż to nie przeszkadza w doskonałym poznaniu i smakowaniu drugiego! Owszem, każdy wdzięk i doskonałość, który jest w Tobie, jest równocześnie światłem wszelkiej innej Wielkości Twojej, bo przez Twą Czystość, o Mądrości Boża, widząc jedną rzecz w Tobie, widzi się ich wiele” (J. K.: Z. pl. 3, 17).

„O Istoto Boża, jesteś przepaścią piękności bez dna i bez granic! O niezgłębiony Oceanie Wielkości, o Jedności, Prostoto i Wieczności Boga mego bez początku i bez końca, przed Tobą wszystko zawsze jest obecne! O niezmierzoności, obejmująca wszystkie możliwe doskonałości, o niezmienności, o nieśmiertelności, o niedostępna światłości! O Prawdo Niepojęta, o przepaści Umiejętności i Dobroci, o Prawdo mojego Boga… O Mocy Boża, podtrzymująca wszystko i wszystko działająca, o Wszechmocy Boska, wszystkim rządząca! O Sprawiedliwości, Dobroci, Miłosierdzie, Chwało, Wierności!… O Wielki Boże, uwielbiam Cię we wszystkich Twoich Wspaniałościach i Doskonałościach. jakie rozważałem, równocześnie ze wszystkimi innymi niezliczonymi i niepojętymi, których nie znam i nigdy nie poznam. Uwielbiam Cię, wysławiam Cię, cześć Ci oddaje i kocham wszystko, czym jesteś. O, jak raduje się serce moje, widząc Cię tak wielkim i tak pełnym wszelkich skarbów i blasków! Gdybym ja posiadał te wszystkie wielkości, a Ty byś był ich pozbawiony, pragnąłbym natychmiast ogołocić się z nich, by je oddać Tobie” (Św. Jan Eudes). Amen.

Zachęcamy do uczczenia Najświętszego Serca Pana Jezusa w miesiącu czerwcu ku czci Jego poświęconym: Nabożeństwo czerwcowe – dzień 28

© salveregina.pl 2024