Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie. (Dn 7,14)
וְלֵ֨הּ יְהִ֤יב שָׁלְטָן֙ וִיקָ֣ר וּמַלְכ֔וּ וְכֹ֣ל עַֽמְמַיָּ֗א אֻמַיָּ֛א וְלִשָּׁנַיָּ֖א לֵ֣הּ יִפְלְח֑וּן שָׁלְטָנֵ֞הּ שָׁלְטָ֤ן עָלַם֙ דִּֽי־לָ֣א יֶעְדֵּ֔ה וּמַלְכוּתֵ֖הּ דִּי־לָ֥א תִתְחַבַּֽל׃ פ
et data sunt ei potestas et honor et regnum; et omnes populi, tribus et linguae ipsi servierunt: potestas eius potestas aeterna, quae non auferetur, et regnum eius, quod non corrumpetur.
καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία, καὶ πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς κατὰ γένη καὶ πᾶσα δόξα αὐτῷ λατρεύουσα· καὶ ἡ ἐξουσία αὐτοῦ ἐξουσία αἰώνιος, ἥτις οὐ μὴ ἀρθῇ, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ, ἥτις οὐ μὴ φθαρῇ.
Panowanie (שָׁלְטָן šolṭan), rzeczownik ten w języku hebrajskim pochodzi od rdzenia šlṭ, który oznacza „posiadanie władzy”, „moc” czy „władcę”.
Dzisiejsze pierwsze czytanie (Dn 7,13-14) mówi o Synu Człowieczym, który otrzymuje od Przedwiecznego panowanie (שָׁלְטָן šolṭan), chwałę i władzę królewską. Prorok Daniel podkreśla, iż panowanie Jego jest panowaniem wiecznym w odróżnieniu więc od królestw tego świata, które przemijają.
Ewangelia (J 18,33-37) zaś przedstawia scenę spotkania dwóch władców Piłata, przedstawiciela władzy rzymskiej i Jezusa, który zaświadcza o swoim królestwie, iż nie jest ono z tego świata, dlatego nie jest w konflikcie z żadnym królestwem i słudzy Jezusa nie muszą bić się, żeby nie został On wydany w ręce nieprzyjaciół. choćby jeżeli Piłat dokona niesprawiedliwego sądu, walcząc o utrzymanie władzy, to zwycięstwo należy do Pana Jezusa. Piłat skaże Jezusa na ukrzyżowanie ale wiemy, iż w Ewangelii Jana krzyż oznacza wywyższenie i chwałę.
