🔉OKTAWA WIELKANOCY. PONIEDZIAŁEK WIELKANOCNY. Rozmyślanie. Cudowne przywileje uwielbionego Ciała Pana Jezusowego.

Zdjęcie: Przewodnik prawdziwej pobożności

Wysłuchaj rozmyślania:

Modlitwa przed rozmyślaniem.

I. Przedstaw sobie uwielbione Ciało Pana Jezusa.

II. Proś o Łaskę, byś dobrze poznał przywileje uwielbionego Ciała Pana Jezusowego i byś je podzielał w wielki Dzień Zmartwychwstania.

I. Punkt.

Niecierpiętliwość i nieśmiertelność Ciała Pana Jezusowego.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Jak tylko dusza Zba­wiciela z Ciałem Swoim się złączyła tchnęła Weń wraz z Życiem nieśmiertelnym i Dar niecierpiętliwości. — To Ciało, które niegdyś podlegało wszystkim dolegliwościom ludzkim, które doznawało zimna, głodu, znużenia, cierpień i w końcu śmierci, uległe, teraz stało się niezdolne cierpienia i nieśmiertelne. Śmierć Mu więcej, mówi Apostoł, panować nie będzie. Mors illi ultra non dominabitur (Rzym. VI).

ZASTOSOWANIE. Przez co Pan Jezus jako człowiek zasłużył sobie na te chwalebne przywileje? Przez poniżenia, Boleści i Śmierć krzyżową, którą po­niósł dla Chwały Ojca Niebieskiego, jako przebłaganie za grzechy świata. Pod tymi to samymi warunkami obiecana ci jest uszczęśliwiająca niecierpiętliwość i nieśmiertelność ciała. Dlaczegóż więc lękasz się cierpień i śmierci? Staraj się raczej uświęcić wszystkie twoje krzyże i śmierć samą, przyjmując je z zupełnym poddaniem się Bożej Woli i ofiarując je za twoje własne grzechy i grzechy twych bliźnich. Im więcej będziesz na wzór Pana Jezusa cierpiał, tym większy kiedyś weźmiesz udział w Przywilejach Pana Jezusowego Ciała. Szczęśliwy, kto o tym zawsze pamięta. Z jakąż odwagą i spokojem zniesie wszystkie cierpienia! Usilnie pracuj, byś się mógł ujrzeć w liczbie tych szczęśliwych.

UCZUCIA [**]. Akt wiary w tę pocieszającą Prawdę. — Miej Ją zawsze obecną w umyśle, proś więc o potrzebną ku temu Łaskę.

POSTANOWIENIE [***]. W pracach i cierpieniach ciała przypomnij sobie te słowa Apostoła; Oczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa (mają­cego przyjść na Sąd Ostateczny), Który przemieni ciało podłości naszej przypodobane Ciału Jasności Swojej. (Do Filip. III, 21).

II. Punkt.

Duchowość i przenikliwość Pana Jezusowego Ciała.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Ciało duchowe, tj. ciało mające własności ducha i władzę przenika­nia materii, moc przenoszenia się z miejsca na miejsce bez względu na odległość, jedynie aktem woli, jest to rzecz, której my pojąć nie możemy, a tym mniej wytłumaczyć; a jednak takie są własności Ciała Zmartwychwstałego Pana Jezusa, Zbawiciela naszego. Nieraz, wedle Św. Jana, Pan Jezus stanął w pośród Apostołów, chociaż drzwi wieczernika były zamknięte dla bojaźni żydów. (Zob. R. XX).

ZASTOSOWANIE. Takie będą również przywileje i przedziwne własności ciał sprawiedliwych zaraz po zmartwychwstaniu i pozostaną takimi przez całą wieczność w Niebie. Podzielać je kiedyś będę według zapewnienia Św. Pawła: Bywa wsiane ciało cielesne, a powstanie ciało duchowne (I. Kor. XV, 55), bylebym prowadził życie nie­skazitelne, poddając ciało w niewolę duchowi, czyli jak wyraża się tenże sam Apostoł: Poskramiając umartwieniem pożądliwości ciała. Si facia carnis mortificaceritis. (Rzym. XIII). Czyliż tak czyniłem? Cóż mi odpowie moje sumienie?

UCZUCIA. Niechaj serce moje raduje się i we­seli i ożywia w rozważaniu tych zachęcających uwag, a tak odpowiednich Tajemnicom Wielkano­­cnego czasu.

POSTANOWIENIE. Często zapytuj siebie słowy Tomasza a Kempis: Po coś tu przyszedł? Czyż nie dlatego, abyś służył Panu Bogu i stał się człowie­kiem duchowym? (Ks. I. roz. 25).

III. Punkt.

Promienistość Pana Jezusowego Ciała.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Ażeby w ciemno­ściach kierować nasze kroki, potrzeba nam sztu­cznego światła. — ale dla Zmartwychwstałego Pana Jezusa nie masz ciemności. Uwielbione Jego Ciało jest dla ciebie światłem. Potęga Boskości wyle­wając się z Duszy na Ciało, uczyniła Je promienistszym i jaśniejszym niż słońce, gdy w południe ziemię Swym świetnym blaskiem okrywa. — Już na górze Tabor Apostołowie widzieli, choć nie zupełnie jeszcze tę przedziwną, chwalebną przemianę.

ZASTOSOWANIE. o ile zmartwychwstanę, jak się tego spodziewam z Wybranymi, to takie samo będzie przeobrażenie mojego ciała. — Będzie to ciało promieniste, a wyda blask o tyle świetniej­szy, o ile bardziej zużyte i zniszczone było umar­twieniami i pracą podjętą dla Chwały Bożej i zbawienia duszy.

ROZMOWA DUSZY [****] z Bogiem Ojcem, dziękując Mu w kornej modlitwie za chwalebne przymioty, jakie udzielił Człowieczeństwu Słowa Wcielonego, naszego Zbawiciela. Proś Go o Łaskę, byś już od tej chwili przysposabiać się zaczął do niecierpięlliwości i nieśmiertelności ciała niezłomną wytrwałością w dobrych postanowieniach; duchowości i przenikliwości przez łatwość i żywość przenikania i pojmowania Tajemnic Wiary i Tajemnic życia duchowego; a wreszcie do promienistości ciała przez wydawanie z siebie światła dobrych uczynków i budującego przykładu.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, iż wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1)Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeżeli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli adekwatna modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.