Obfitować ponad miarę (ὑπερπερισσεύω hyperperisseuó)

Nasza słabość i nasz grzech nie zatrzymują działania Boga. One jedynie sprawiają, iż nasze serce staje się mniej czułe na Jego obecność. A jednak — choćby wtedy, gdy oddalamy się od Niego — On nie przestaje obdarzać nas łaską. Święty Paweł, który sam doświadczył grzechu i głębokiego nawrócenia, z przekonaniem stwierdza, iż tam, gdzie wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska. Ten obraz obfitego rozlewania się łaski jest oddany przez greckie słowo ὑπερπερισσεύω, które dosłownie oznacza: być znacznie większym, silniejszym lub przelewać się, być przepełnionym, doświadczać w nadmiarze. Grzech potrafi się rozprzestrzeniać, czasem tak, iż wydaje się ogarniać całe nasze wnętrze. A jednak łaska Boża pozostało potężniejsza. Bo Bóg jest hojny. On zawsze daje ponad miarę — więcej, niż potrafimy sobie wyobrazić.

ὑπερπερισσεύω [hyperperisseuó]

Greckie słowo ὑπερπερισσεύω [hyperperisseuó] oznacza obfitować nad miarę, przelewać się, być w nadmiarze. W Biblii odnosi się do nadzwyczajnej pełni łaski, miłości lub dobroci Bożej (np. Rz 5,20). Słowo to pochodzi od περισσεύω [perisseuō] – być w obfitości, mnożyć się, obfitować, z przedrostkiem ὑπέρ- nadającym znaczenie ponad miarę, ponad wszystko. Hebrajskim biblijnym odpowiednikiem jest רָבָה [rābāh] – mnożyć się, wzrastać, obfitować.