O prawdzie z Chrystusem

W ewangelicznym reportażu szczególnie wybrzmi ukazanie niesprawiedliwości, realizowanej zgodnie przez wrogie sobie rządy – władzę Sanhedrynu (który reprezentował okupowany Izrael) i władzę rzymskiego okupanta. Obie zgodnie zastosowały przemoc i niesprawiedliwość, ale nie po to, by rządzona społeczność była bardziej wolna, ale po to, by umocnić władzę rządzących i bardziej zniewolić poddanych. W tym kontekście postawa oskarżonego niewinnie Jezusa i Jego świadectwo są niezwykłe, także jako wydarzenie zmieniające bieg dziejów. Jest ono podobne do procesu religijno-politycznego Sokratesa w Atenach, w którym został on skazany na śmierć. On też przyjął niesprawiedliwy wyrok śmierci, aby swoją postawą udowodnić wielkość człowieka, którego nie można zredukować do fałszywych oczekiwań władzy. Sokrates zaświadczył, iż miarą człowieka nie jest on sam, ale jest nią prawda, która ma źródło ponad człowiekiem. To przekonanie o transcendencji prawdy przejęte przez grecką filozofię, dziś banalizowane, stało się jednym z podstawowych źródeł rozwoju Europy i świata.