(Nowenna rozpoczyna się od dnia 24 Lipca).
Źródło: Nowenna ku czci Św. Alfonsa Liguorego Biskupa, Doktora Kościoła i Założyciela Zakonu OO. Redemptorystów wraz z krótkim życiorysem ułożył O. Franciszek Świątek 1928r.
UWAGA O NOWENNIE DO ŚW. ALFONSA LIGUORI’EGO.
Sposób odprawienia Nowenny.
Z pośród licznych nabożeństw znane są ze swojej skuteczności Nowenny. Sposób odprawiania nowenny jest następujący: Przeczytaj z uwagą rozmyślanie przypadające na poszczególny dzień, byś się przejął ufnością w przyczynę Św. Alfonsa, oraz zachęcił się do naśladowania go w tej cnocie, co Świętym jest bardzo miłe. Po przeczytaniu rozmyślania odmów na cześć Św. Alfonsa 9 Zdrowaś i 9 razy Chwała Ojcu… itd. Oczyść sumienie gruntownie przez dobrą Spowiedź. Św. Alfons radzi – a to dla nadania większej skuteczności Nowennie, ćwiczyć się gorliwiej w cnotach podczas niej, spełniać dobre uczynki, zadać sobie jakieś umartwienie, szczególnie wewnętrzne, umartwiać swoją zbytnią ciekawość, rozproszenie, panować nad językiem, niecierpliwością itd. wszystko ku czci Świętego, do którego odprawia się Nowennę. o ile się Nowennę w ten sposób i w tym duchu odprawia, jest ona Bogu i Świętym bardzo miła i ściąga na nas obfite, nieraz nadzwyczajne Łaski; owszem, jak uczy doświadczenie, przez nią wypraszają sobie ludzie choćby cudowne uzdrowienia duszy i ciała.
WEZWANIE DUCHA ŚWIĘTEGO
Przyjdź Duchu Święty, napełnij serca Twych wiernych i zapal w nich ogień Miłości Twojej.
V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.
R. I odnowisz oblicze ziemi.
V. Módlmy się. Boże, Któryś serca wiernych światłem Ducha Świętego oświecić raczył, daj nam w tym Duchu znać co dobre i pociechą Jego zawsze się weselić. Przez Chrystusa Pana naszego.
R. Amen.
VI DZIEŃ NOWENNY (29 Lipca).
Pokora Św. Alfonsa.
1. Nie ku innym to sercom, jak tylko ku pokornym, kieruje Miłość Boża pociski Swoje, a raczej, jak mówi Św. Maria Magdalena de Pazzi, jedynym sposobem otrzymania Daru Miłości Bożej jest upokorzyć się”. Te słowa Św. Doktora o pokorze odsłaniają nam najgłębszą przyczynę, dlaczego On z taką wytrwałością dążył do najwyższych stopni pokory tj. do umiłowania upokorzeń i wzgardy samego siebie. Alfons wiedział, iż Bóg z Miłością spogląda na dusze pokorne, iż Tajemnice Łaski i Miłości Swej objawia maluczkim, a zakrywa przed mądrymi wedle tego świata i zarozumiałymi; iż pysznym się sprzeciwia, a pokornym dawa Łaskę.
On pragnął miłować Boga całą istotą swej duszy, a ponieważ jedynym sposobem otrzymania Daru Miłości Bożej jest upokorzyć się, więc sam się upokarzał i pragnął, by go inni upokarzali. Zatapiając się zaś ustawicznie w upokorzeniach, zelżywościach i wzgardach Jezusa Ukrzyżowanego, zapałał wielkim pragnieniem wzgardy samego siebie, a nienawiścią do pychy i wyniosłości.
Próżnej chwały i wielkości światowej się wyrzekł, a w Zgromadzeniu swym chciał być ostatnim. A choć mianowany przez Papieża Założycielem i Generałem swego Zakonu, nie chciał wiedzieć i słyszeć o żadnym wyszczególnieniu. Wzruszającym był zaiste widok, tego potomka znakomitego rodu, świetnego niegdyś i głośnego na całe Neapolitańskie adwokata, jak i w kuchni pomywał talerze, zamiatał swoją ubożuchną celkę, czyścił swe obuwie i słał łóżko, by stać się podobnym do Jezusa upokorzonego i wzgardzonego: „A jam jest robak nie człowiek, pośmiewisko i wzgarda pospólstwa” (Ps. 22/21/, 7). By mieć udział w tej wzgardzie Ukrzyżowanego, Alfons rozmyślnie był zaniedbany w swej powierzchowności, nosił połatany habit jeździł i podróżował na osiołku, ku zgorszeniu światowców Neapolu, którzy go niegdyś znali wykwintnym w ogładzie salonowej adwokatem.
Oznaką pokory jest ukrywać nadzwyczajne Dary Boże. Znane są święte podstępy Alfonsa, jakich się chwytał, by zachować w Tajemnicy Dar cudów, proroctwa, objawień i innych Łask, jakimi Bóg Swego pokornego sługę odznaczał. Wiedziano o tej pokorze jego, więc również chwytano się podstępu. Zakonnice pewnego klasztoru namówiły O. Corsano, aby zręcznie zapytał Świętego, która będzie obraną na opatkę. Alfons odkrył podstęp i dając Ojcu naganę, rzekł: „Nie jestem prorokiem”. — Pewien książe, zrozpaczony po śmierci syna, pisał do jednego z Ojców, by zapytał Św. Fundatora, czy jego syn jest zbawiony, czy potępiony. Alfons odrzekł surowo: „Czy on myśli, iż ja chce się w proroka bawić? — Napiszcie mu: Bóg dla Swej Chwały odwołał go z tego świata…”.
Niezbitym dowodem głębokiej pokory to posłuszeństwo, które jest jej córką, tak jak bunt i samowola jest córką pychy. Mimo, iż Alfons całe życie był na przełożeństwie, wykonywał posłuszeństwo w heroicznym stopniu.
Uczynił szczególny ślub, iż jako Przełożony generalny będzie we wszystkim, co się tyczyło jego osoby, podległy przełożonemu tego domu, w którym będzie się znajdował.
Ślepe posłuszeństwo okazywał swemu spowiednikowi. Często słyszano jak mówił: „Mój Boże, ja chcę zawsze wykonywać posłuszeństwo“. O Mazzini świadczy, iż tak dokładnie wykonywał polecenia spowiednika, jakby był pięcioletnim dzieckiem.
W starości dowlókł się pewnego dnia do O. Villaniego, który w jego imieniu zarządzał Zakonem i rzekł: „Mój Ojcze, już żadnych umartwień nie robię, nie mówię brewiarza, jednym słowem, — nie robię już nic“. O. Villanni odpowiedział, iż Komunia Święta, którą przyjmuje z posłuszeństwa, wszystko mu zastępuje. Alfons odszedł więc zaraz uspokojony.
2. Przedziwną była jego pokora na stolicy biskupiej. Przekonany o tym, co mówi Św. Jan Chryzostom, iż nic tak pychy nie podsyca, jak pierwsze miejsce i godności, Alfons starał się być choćby wobec sług swych pokornym. Nigdy wyniośle nie rozkazywał, ale mówił do sługi: „Bądź tak dobry, zrób mi tę Łaskę”. Jeden z jego podwładnych księży dawał w Arienzo rekolekcje. Zadowolone zakonnice prosiły Św. biskupa, by ów ksiądz przedłużył rekolekcje o dwa dni. „Słyszy ksiądz, rzekł Alfons, czego żądają Siostry, czy ksiądz zechce jeszcze dwa dni dłużej dawać?” „Księże biskupie, jestem na zawołanie, rozkazuj, a ja słuchać będę!” — „To prawda, rzekł Alfons, ale i przełożony musi być skromnym”.
Najwyższym stopniem pokory jest przyjmować chętnie nagany, upokorzenia, wzgardę, jednym słowem, kochać swą nędzę. Nic też przykrzejszego dla natury jak wzgarda. „Wszyscy pragną pokory, mówi Św. Alfons, ale mało kto chce upokorzenia”. Upomnienie, nagana, wyraził się Św. Franciszek Salezy, jest tak gorzkim owocem, iż nikt go nie spożyje, o ile się go nie ocukrzy miłością. Ale Święci dążący do najwyższego stopnia pokory, lubują sobie w tych gorzkich owocach upokorzeń.
Alfons dzielnie kroczył za Boskim Zbawcą drogą wzgardy i upokorzenia. Gdy mu kto zwrócił uwagę na jakiś błąd, dziękował ze serca za ten akt miłości.
A ileż wzgardy, upokorzeń, szyderstw zniósł, zakładając swój Zakon i starając się o jego zatwierdzenie u władzy świeckiej, gdy musiał obchodzić domy możnych tego miasta i żebrać o protekcję. Nieraz długo musiał wysiadywać u podwoi magnatów, nieraz drzwi zamknięto przed nim, częstowano szyderstwem i obelgą. Bóg dopuścił, iż i od własnych przyjaciół i współbraci wiele musiał znieść upokorzeń, a te najboleśniej go raniły. — Choć nieraz natura jego wzdrygała się przed nimi, serce się radowało, iż ma udział w upokorzeniach Jezusowych.
Pokorny sługa Boży, Chwałę tylko Boga miał w sercu, na ustach i w czynach. Kiedy mu składano życzenia, iż tyle dobrego jako biskup zdziałał: „Cóż zrobiłem, odparł. o ile co dobrego się stało, to jedynie dzieło Boże — nie moje”.
Uniżył się Alfons, wyniszczył samego siebie, za to też i Bóg go wywyższył, zlewając na niego Swe Łaski; otoczył go Chwałą Świętych w Kościele Bożym i w Niebie, bo „kto się uniża będzie wywyższony, a kto się wywyższa, poniżon będzie”.
Był Alfons pokorny — ale też od innych, zwłaszcza od dusz pobożnych i apostołów domagał się surowo pokory. „Pokora, mawiał, jest dla pracownika apostolskiego cnotą niezbędnie konieczną. Odrobina pychy więcej nam zaszkodzi niż wszyscy szatani z piekła“. „Gdyby ten duch pychy, miał się zakraść kiedy do Zgromadzenia, lepiej by było, by ono przestało istnieć”. — Zastanów się, jakie masz usposobienie, poglądy i zasady co do wielkiej cnoty pokory… Czy się w niej ćwiczysz praktycznie, tj. czy chętnie przyjmujesz upokorzenia? Czy naśladujesz Św. Alfonsa w tej cnocie? — Pamiętajmy o dwóch rzeczach: 1° iż prawdziwie wielkimi w Oczach Bożych robi nas pokora, — 2° iż o ile będziemy pyszni — Jezus zamknie przed nami Swoje Boskie Serce ze Swymi Tajemnicami Przyjaźni i Miłości.
Prośmy gorąco Boga ze Św. Augustynem i Św. Alfonsem: O Panie, daj mi skarb pokory, a wszystkie Twoje Skarby Światła i Łask będą przede mną otworem. Jezu cichy i pokornego serca, uczyń mnie cichym i pokornym. O Jezu, nasycony zelżywościami, niechaj dla Twojej Miłości cierpliwie zniosę wszystkie upokorzenia, jakie mnie w życiu spotkają. Najpokorniejsza Dziewico Maryo, wyproś mi Łaskę, bym Cię naśladował w pokorze. Św. Alfonsie módl się za mną do Jezusa i Maryi. Amen.
Odmów na cześć Św. Alfonsa: 9 Zdrowaś Marya i 9 Chwała Ojcu.
Każdego dnia Nowenny należy odmówić poniższą modlitwę i Litanię.
Modlitwa do Św. Alfonsa o uproszenie Łask do zbawienia potrzebnych.
- Najgorliwszy Doktorze Kościoła, Św. Alfonsie, uproś nam żywą wiarę we wszystkie Prawdy, których nas Święty Kościół Rzymski naucza, oraz światło z Nieba, abyśmy poznali marność wszystkich rzeczy tego świata i złość naszych grzechów.
Chwała Ojcu i Synowi… itd.
- Najgorliwszy Doktorze Kościoła, Św. Alfonsie, uproś nam mocną nadzieję, iż przez zasługi Pana Jezusa, przez wstawienie się Najświętszej Panny i przez przyczynę Twoją otrzymamy od Boga odpuszczenie grzechów, ostateczną wytrwałość i Niebo.
Chwała Ojcu i Synowi… itd.
- Najgorliwszy Doktorze Kościoła, Św. Alfonsie, uproś nam gorącą miłość dla Boga, byśmy oderwani od wszelkiego stworzenia, mogli Jego jedynie miłować i na Chwałę Jego zupełnie się oddać.
Chwała Ojcu i Synowi… itd.
- Najgorliwszy Doktorze Kościoła, Św. Alfonsie, uproś nam Łaskę doskonałego poddania się Woli Bożej, abyśmy przyjmowali z poddaniem cierpienia, pogardę, prześladowania, krzywdy na majątku i na sławie, stracie krewnych i wreszcie śmierć samą.
Chwała Ojcu i Synowi… itd.
- Najgorliwszy Doktorze Kościoła, Św. Alfonsie, uproś nam szczery żal za grzechy, abyśmy nigdy nie przestawali opłakiwać obrazy Panu Bogu wyrządzonej.
Chwała Ojcu i Synowi… itd.
- Najgorliwszy Doktorze Kościoła, Św. Alfonsie, uproś nam prawdziwą miłość bliźniego, która by nas nakłoniła do czynienia dobrze tym nawet, którzy nas obrażają.
Chwała Ojcu i Synowi… itd.
- Najgorliwszy Doktorze Kościoła, Św. Alfonsie, uproś nam anielską cnotę czystości i pomoc, abyśmy się opierali pokusom nieczystym i wzywali w nich Najświętszych Imion Jezusa i Maryi.
Chwała Ojcu i Synowi… itd.
- Najgorliwszy Doktorze Kościoła, Św. Alfonsie, uproś nam Łaskę wielkiego nabożeństwa do Męki Pańskiej, do Przenajświętszego Sakramentu i do naszej Matki, Najświętszej Maryi Panny.
Chwała Ojcu i Synowi… itd.
- Najgorliwszy Doktorze Kościoła, Św. Alfonsie, uproś nam przede wszystkim Łaskę ostatecznej wytrwałości i dar modlenia się o wytrwałość szczególnie w chwili pokusy i w godzinę śmierć naszej.
Chwała Ojcu i Synowi… itd.
Litania do Św. Alfonsa Liguorego
Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!
Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!
Ojcze z Nieba Boże, zmiłuj się nad nami!
Synu Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty Boże,
Święta Trójco Jedyny Boże,
Święta Marya, bez zmazy grzechowej poczęta, módl się za nami.
Święty Alfonsie-Mario,
Święty Alfonsie-Mario, od dzieciństwa święty i niewinny,
Święty Alfonsie-Mario, przez cale życie od grzechu śmiertelnego zachowany,
Święty Alfonsie-Mario, wierny Boskiemu powołaniu,
Święty Alfonsie-Mario, ubóstwem świętym wzbogacony,
Święty Alfonsie-Mario, w przeciwnościach najcierpliwszy,
Święty Alfonsie-Mario, w prześladowaniu cichy i pokornego serca,
Święty Alfonsie-Mario, zbawienia i uświęcenia dusz spragniony,
Święty Alfonsie-Mario, dzielny szermierzu, z heretykami walczący,
Święty Alfonsie-Mario, obrońco Dogmatu Niepokalanego Poczęcia
Święty Alfonsie-Mario, nieomylności papieskiej wysławicielu,
Święty Alfonsie-Mario, ubogim i zaniedbanym Słowo Boże głoszący,
Święty Alfonsie-Mario, pocieszycielu utrapionych,
Święty Alfonsie-Mario, nawracający grzeszników,
Święty Alfonsie-Mario, przewodniku dusz doskonałości pragnących,
Święty Alfonsie-Mario, dla wszystkich stający się wszystkim,
Święty Alfonsie-Mario, Stolicy Świętej we wszystkim poddany,
Święty Alfonsie-Mario, światło kapłanów i biskupów,
Święty Alfonsie-Mario, zwierciadło żywe cnót wszelkich,
Święty Alfonsie-Mario, baczny pasterzu swej owczarni,
Święty Alfonsie-Mario, uciskami Kościoła Bożego stroskany,
Święty Alfonsie-Mario, w Dzieciątku Jezus zamiłowany,
Święty Alfonsie-Mario, Ofiarę bezkrwawą sprawując, miłością pałający,
Święty Alfonsie-Mario, w Najświętszym Sakramencie rozmiłowany,
Święty Alfonsie-Mario, w rozpamiętywaniu Męki Pańskiej najpilniejszy,
Święty Alfonsie-Mario, najwierniejszy synu Najświętszej Panny,
Święty Alfonsie-Mario, objawieniami Maryi Panny uszczęśliwiony,
Święty Alfonsie-Mario, Serafinie miłości,
Święty Alfonsie-Mario, Patryarcho misjonarzy,
Święty Alfonsie-Mario, Proroku Darem cudów obdarzony,
Święty Alfonsie-Mario, w pracy apostolskiej najżarliwszy,
Święty Alfonsie-Mario, w pokucie i umartwieniach prawdziwy męczenniku,
Święty Alfonsie-Mario, Wyznawco, dziełami swoimi wsławiony,
Święty Alfonsie-Mario, dziewiczą czystość ciała i duszy zachowujący,
Święty Alfonsie-Mario, Założycielu Zakonu Najświętszego Odkupiciela,
Święty Alfonsie-Mario, Kościoła powszechnego Doktorze,
Święty Alfonsie-Mario, Orędowniku nasz w Niebie,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, Przepuść nam, Panie!
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, Wysłuchaj nas, Panie!
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, Zmiłuj się nad nami!
Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!
Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!
Ojcze nasz… Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…
Antyfona. O Doktorze najlepszy, światłości Kościoła Świętego, Błogosławiony Alfonsie-Mario, Prawa Pańskiego miłośniku, błagaj za nami Syna Bożego!
V. Módl się za nami Święty Alfonsie-Mario.
R. Abyśmy się stali godnymi Obietnic Chrystusa Pana.
V. Panie! wysłuchaj modlitwy nasze.
R. A wołanie nasze niech do Ciebie przyjdzie.
V. Módlmy się: Boże, Któryś przez Błogosławionego Alfonsa-Marię, Wyznawcę Twego i Biskupa, pałającego żarliwością o zbawienie dusz, Twój Kościół nowym potomstwem obdarzył, prosimy Cię, abyśmy upomnieniami jego zbawiennymi pouczeni i przykładami pokrzepieni, do Ciebie szczęśliwie dojść mogli. Przez Chrystusa Pana naszego.
R. Amen.
© salveregina.pl 2024
