(Nowenna rozpoczyna się od piątku na 9 dni przed ostatnią niedzielą października)
DRUGI DZIEŃ NOWENNY (19 Października)
Źródło: Ks. Franciszek Walczyński – Nowenna ku czci Chrystusa Króla 1935r.
WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO.
V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.
R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.
V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.
R. A cała ziemia będzie odnowiona.
V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.
R. Amen.
Rozmyślanie. CHRYSTUS — KRÓL ŁASKI.
Jezus Chrystus, nasz Najświętszy Odkupiciel i Zbawiciel zowie się i jest Królem Łaski, najpierw dlatego, iż jako Bóg jest Najwyższym, Nieskończenie Doskonałym Dobrem, a tym samym Źródłem wszelkiego dobra, tak przyrodzonego jak i nadprzyrodzonego, ziemskiego i wiekuistego, wedle słów Św. Apostoła Jakuba: „Wszelki datek dobry i wszelki Dar doskonały z wysoka jest, zstępujący od Ojca światłości“ (Jak. 1, 17). Wynika stąd, iż każdy Dar hojności i Szczodrobliwości Bożej, przez nas niezasłużony, jest Łaską — a ten, który go nam udziela, jest Królem Łaski.
Nadto Jezus Chrystus, nasz Odkupiciel, jest Królem Łaski dlatego, iż nam wysłużył wszystkie Łaski do zbawienia konieczne Swoją Męką i Śmiercią najboleśniejszą, bo jak mówi Św. Piotr Apostoł: „Nie złotem, albo srebrem jesteśmy odkupieni… ale drogą Krwią jako Baranka Niezmazanego i Niepokalanego Chrystusa“ (I Piotr 1, 18-19). Stąd zaś wynika, „że — jak mówi Św. Paweł Apostoł — Łaska stała się nam przez Chrystusa“ (Rzym. 7, 25) i tak dalej o Łasce Chrystusowej uczy: „Albowiem wszyscy zgrzeszyli i niedostaje im Chwały Bożej, usprawiedliwieni darmo przez Łaskę Jego, przez Odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie, Którego Bóg uczynił ubłaganiem przez Wiarę we Krwi Jego dla odpuszczenia grzechów , dla okazania Sprawiedliwości Swojej“ (Rzym. 3, 23-25) i Łaską jesteście zbawieni przez Wiarę i to nie z was, bo Dar Boży jest” (Efez. 2, 8). „Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa wybrał nas i przeznaczył w Nim na syny, ku Chwale sławy Łaski Swojej, przez którą nas przyjemnymi uczynił w umiłowanym Synie Swoim, w którym mamy Odkupienie, przez Krew Jego odpuszczenie grzechów, wedle bogactw Łaski Jego“ (Ef. 1, 4-7); „okazała sią Łaska Boga, Zbawiciela naszego wszystkim ludziom, nauczająca nas, abyśmy trzeźwie i sprawiedliwie i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i przyjścia Chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa“ (1 Tym. 2, 12-13); a w końcu o sobie samym takie czyni wyznanie: „Z Łaski Bożej jestem to, com jest, a Łaska Jego przeciwko mnie próżna nie była; — alem więcej pracował niż inni wszyscy, a nie ja, ale Łaska Boża ze mną” (I Kor. 15, 10).
Cały Skarb Łask, które Boski Zbawiciel wysłużył nam przez Swoją Mękę i Śmierć, zostawił w Kościele Swoim, zleciwszy Apostołom i ich prawomocnym następcom, biskupom i kapłanom katolickim, rozdawanie i sprawowanie tychże i dlatego mówi Św. Paweł Apostoł: „Tak niechaj człowiek o nas rozumie, jako o sługach Chrystusowych i szafarzach Tajemnic Bożych“ (I Kor. 4, 1).
Z Sakramentów Świętych, które Jezus Chrystus ustanowił, a w których zamknął błogosławione owoce, dokonanego przez Siebie Dzieła Odkupienia, które, według wyrażenia uczonego O. Fabera, Oratorianina, są jakby naczyniami Krwi Najświętszej Zbawiciela, narzędziami Jego Miłosierdzia, jakby mostami, łączącymi odkupionych z Odkupicielem, czynnikami wielkich Tajemnic Bożych, jakby dalszym ciągiem Jego Życia i Śmierci; z Sakramentów Świętych płynie ustawicznie Łaska uświęcająca, tj. ta Łaska, która nas oczyszcza z grzechów, która jest „życiem , czyli duszą duszy naszej“, ta Łaska, która duszę naszą czyni podobną Bogu, wynosi ją do stanu nadprzyrodzonego, daje jej życie nadprzyrodzone, życie Boże i czyni ją, jak mówi Św. Piotr Apostoł „uczestniczką Natury Boskiej nie niszcząc jej własnej natury (II Piotr 1, 4); ta Łaska, która duszę naszą czyni niewymownie piękną, bogatą i płodną, która choćby najdrobniejsze uczynki dobre czyni zasługującymi na żywot wieczny, która też dlatego jest konieczną — koniecznością środka, do zbawienia naszej duszy.
Z Sakramentaliów zaś Świętych, czyli błogosławieństw i poświęceń kościelnych, z Mszy Świętej, z modlitw i rozlicznych pobożnych praktyk religijnych płyną dla nas w Kościele Chrystusowym niezliczone Łaski uczynkowe, posiłkujące, które nas uzdalniają do wykonywania Przykazań Bożych i kościelnych, obowiązków stanu i powołania, do spełniania dobrych uczynków, do postępu w cnocie i doskonałości chrześcijańskiej. Te bowiem Łaski posiłkujące oświecają nasz rozum, aby poznał prawdę i dobro, poruszają serce, aby pokochało prawdę i zapragnęło dobra, pobudzają wolę do działania i pomagają w działaniu i wytrwaniu w dobrem. Bez tych Łask posiłkujących jest rzeczą wprost niemożliwą być dobrym Chrześcijaninem, Katolikiem, bez nich nie można się zbawić. Wszak Pan Jezus wyraźnie i bezwarunkowo oświadczył: „Beze Mnie nic uczynić nie możecie” (Jan, 15, 5), a Św. Paweł Apostoł uczy: „Bóg jest, Który sprawuje w was chcenie i wykonanie wedle dobrej woli” (Flp 2, 13); „nie jesteśmy dostateczni z siebie co myśleć, jako sami z siebie, ale dostateczność nasza z Boga jest” (II Kor. 3, 5).
O jakże pięknym, wielkodusznym i przedziwnie hojnym jest Jezus Chrystus jako Król Łaski! Jak godnym jest wszelakiej czci, uwielbienia, miłości i wdzięczności za wszystkie Dary Łaski, nam tak szczodrobliwie udzielane! Któż tu nie powtórzy za Kościołem Świętym: „Chwalimy Cię, Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie, żeś przez Krzyż i Mękę Twoją odkupił świat. O Jezu nasz, Miłości Twej wielbimy cud, żeś Skarby Łask Twych zlał na wierny lud!“
A teraz, gdyśmy poznali Jezusa Chrystusa, Króla Łaski, niech każdy zastanowi się nad sobą i odpowie na następujące pytania.
ZASTOSOWANIE Z MODLITWĄ.
Czy wierzysz w Chrystusa Króla Łaski i czy Go uznajesz za Króla Łaski?
Czy znasz dokładnie Naukę Katolickiego Kościoła o Łasce Bożej, jej znaczeniu i potrzebie w ogólności, a w szczególności o Łasce Bożej uświęcającej i uczynkowej?
Czy znasz dokładnie Naukę Katolicką o Sakramentach Świętych, ich istocie, celu, skutkach i należytym do ich przyjęcia przygotowaniu?
Czy i jak często, z jaką wiarą i pobożnością, z jakim przygotowaniem do nich przystępujesz?
Czy nie gardzisz Sakramentami Świętymi, czy nie zwlekasz z ich przyjęciem?
Czy i jak cenisz Łaskę Bożą uświęcającą; czy starasz utrzymać się w jej posiadaniu; a jeśliś ją przez grzechy ciężkie stracił, czy starasz się jak najrychlej przez dobrą, pokorną i żałosną spowiedź na nowo odzyskać?
Czy starasz się korzystać z łask uczynkowych, posiłkujących, których Pan Jezus, Król Łaski nikomu nie odmawia? Czy o te Łaski prosisz i z nimi współpracujesz?
Czy nie gardzisz Sakramentaliami, poświęceniami i błogosławieństwami kościelnymi? Czy ich z wiarą, pobożnością, a nade wszystko z dobrą intencją, dla Chwały Bożej, zbawienia duszy swojej i pożytku duchowego bliźnich używasz?
Czy i jak cenisz Mszę Świętą? Czy nie zaniedbujesz się w jej słuchaniu w niedziele i święta, a jeżeli można i w dni powszednie?
Czy pamiętasz na upomnienia Św. Piotra Apostoła: „Przeto bracia roście w Łasce i poznaniu Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa” (II Piotr 3, 18) i na słowa Św. Pawła Apostoła: „Napominamy was, abyście nadaremnie łaski Bożej nie przyjęli (II Kor. 6, 1), bo „przez Łaskę Jezusa Chrystusa, wierzymy, iż będziemy zbawieni” (Dz. Ap. 15, 11).
Jeśli w tym rachunku sumienia nie spotkasz się z błędami i grzechami twoimi, przeciwnymi Łasce Bożej, owszem jeżeli dla wielkiej twego serca pociechy poznasz, żeś się nie sprzeniewierzył Jezusowi Chrystusowi, twemu Królowi, żeś Łaski Jego „nadaremnie nie przyjął”, wtedy z pokorą i wielką wdzięcznością zaśpiewaj kantyk Mariański „Magnificat”: „Wielbi Dusza Moja Pana i rozradował się Duch Mój w Bogu, Zbawicielu Moim, albowiem uczynił mi rzeczy wielkie, Który Możny jest i Święte Imię Jego; łaknące napełnił dobrami, a bogacze z niczym puścił” (Łuk. 1, 46-39.53).
Jeśli zaś w świetle twego rachunku sumienia poznasz i uznasz się winowajcą wobec Jezusa Chrystusa, Króla Łaski, wtedy zawstydź się i upokorz na widok twej nędzy duchowej; ale się nie zrażaj twoją niegodnością, tylko z ufnością przystąp do Tronu Króla Łaski, „abyś otrzymał Łaskę ku pogodnemu ratunkowi” (Żyd. 4, 16). Rzuć się jak syn marnotrawny do Stóp Tego, który choć Królem jest, ale Ojcowskie ma serce; On cię nie odepchnie od Siebie, On ci przebaczy i zapomni wszystko i powie ci: „Idź w pokoju — ale więcej już nie grzesz (Jan 8, 11).
Na zakończenie zaś tego drugiego dnia Nowenny ku czci Chrystusa Króla Łaski odmów następującą, prześliczną modlitwę Tomasza a Kempis:
„O Błogosławiona Łasko Jezusowa — Łasko prawdziwie Niebieska, która ubogiego w duchu czynisz w cnoty bogatym i obfitującego w mnogie skarby utrzymujesz w pokorze serca, przyjdź, zstąp do mnie, napełnij mnie pociechą Twoją, aby nie ustała od spracowania i oschłości dusza moja. Ty jesteś siłą moją; Ty mi rady i pomocy udzielisz; Tyś nad wszystkich nieprzyjaciół silniejszą i mędrszą nad wszystkich mędrców; Tyś mistrzynią prawdy, nauczycielką karności, światłem serca, pocieszycielką w ucisku”.
„Błagam Cię, o Panie! niech znajdę Łaskę w Oczach Twoich; niech Łaska Twoja zawsze mi przewodniczy i towarzyszy; niech sprawi, bym do dobrych uczynków z nieprzestanną dążył usilnością” (III Ks. r. 55) niech się nade mną i nad wszystkimi, prawdziwie Cię miłującymi, spełni życzenie Twego Św. Apostoła Pawła: „Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa, niech będzie z wami wszystkimi‘ (II Kor. 13, 19).
Całość Nowenny ku czci Chrystusa Króla.
