Nowenna do Świętych Apostołów Piotra i Pawła – dzień 9

Zdjęcie: Nowenna do Świętych Apostołów Piotra i Pawła

Źródło: Nabożeństwo do Świętych Apostołów Piotra i Pawła 1930r.

DZIEŃ DZIEWIĄTY (28 Czerwca).

Uwielbienie Świętych Apostołów Piotra i Pawła.

I. Rozważ, iż Bóg nie czekał z uwielbieniem tych dwóch Apostołów, aż po Ich śmierci. Uwielbił Ich, gdy jeszcze żyli na ziemi, na wygnaniu, w pośród ucisków. Kim był Piotr, zanim poszedł za Chrystusem? Był człowiekiem prostym, ubogim rzemieślnikiem. Chrystus, powoławszy Go do Siebie, wyniósł na najwyższą godność w Kościele Swoim, uczynił go fundamentem Kościoła, najwyższym Biskupem i Głową chrześcijaństwa, któremu wszyscy wierni posłuszni być winni (zob. Mt. 16.18; Mar. 1.16-18; Jan 21.15-17). Dał mu też przywilej większy, aniżeli innym Świętym, na czynienie cudów samym cieniem od ciała Jego (Dz. Ap. 5, 15).

Kim był Paweł przed nawróceniem swoim? Był również rzemieślnikiem nieznacznym, jeszcze gorzej, bo był prześladowcą Kościoła, sławnym chyba okrucieństwem publicznym. Wszelako po nawróceniu natychmiast posiadł chwałę wielką. Nazwany był naczyniem wybranym, Doktorem i Nauczycielem narodów, a przyjętym został z taką uroczystością w Likaonii, iż mniemano, iż to bóstwo przezeń z Nieba zstąpiło (zob. Dz. Ap. 14, 10). Świętobliwość jego wyznawały publicznie choćby złe duchy (zob. Dz. Ap. 19, 15), a o ile cień Piotra wyganiał wszelką chorobę z ciał ludzi, to cień Pawła choćby umarłych wskrzeszał, jak świadczy św. Jan Chryzostom (zob. Hom. na list do Rzymu.). Tak
nagradza Chrystus choćby w tym życiu cnoty sług Swoich, a jak grzech w tym życiu częstokroć ściąga na siebie kary, tak pobożności nie zbywa i na doczesnych nagrodach. o ile więc chcesz doznać na sobie Łaski Boga, postanów być Mu odtąd wierniejszym, bo Pan podtrzymuje sprawiedliwego ręką swoją, mówi Psalmista Pański, “byłem młody i zestarzałem się a nie widziałem, iżby sprawiedliwy był opuszczeń, lub żeby dzieci jego żebrały chleba” (zob. Ps 36, 24 25)

3 Ojcze nasz… 3 Zdrowaś Marya… i Chwała Ojcu… można odmawiać po każdym punkcie.

II. Rozważ, iż jak rzeczy doczesnej z wieczną porównać nie można, tak nie może się porównać uwielbienie i cześć, jakie mieli Apostołowie w życiu, z uwielbieniem, do którego podniesieni są po śmierci. Słusznie wnosimy, iż Bóg wynosząc ich na godność książąt Kościoła Wojującego, dał im także pierwsze miejsce w Kościele Tryumfującym, a obdarzając ich osobliwszymi Łaskami na ziemi, osobliwszą uwielbił chwałą w Niebie. Raduj się z Apostołami z ich podniesienia do takiej chwały, której końca nigdy nie będzie, a pamiętaj zarazem, iż zasłużyć sobie na nią umieli śmiercią gwałtowną i najhaniebniejszą, na jaką okrucieństwo Nerona zdobyć się mogło. Ucz się stąd, żeby na wieki cieszyć się z Bogiem, potrzeba przede wszystkim umrzeć dla świata i jego próżności, trzeba uśmiercić w sobie ciało przez umartwienie. Żałuj, o ile dotychczas nie umiałeś tak postępować. Ukrzyżuj ciało swoje z występkami i pożądliwościami, o ile chcesz mieć w niebie cząstkę z Chrystusem, albowiem błogosławieństwo wieczne temu tylko danym będzie, kto zwycięży siebie samego i namiętności swoje. Zwycięscy dam mannę skrytą, mówi Duch Boży w Księdze Objawienia (Objaw. 2, 17).

III. Rozważ na koniec, w jak wysokim poszanowaniu zawsze byli Ci dwaj Apostołowie w Kościele powszechnym. Niezmierne tłumy ludzi schodziły się ze wszech stron do Rzymu dla pokłonienia się Ich popiołom, a przeto grób ich uważany za największą świętość w Chrześcijaństwie. Żaden z cesarzów Rzymskich nie odbierał czci tak uroczystej, jaką odbierali ci dwaj Apostołowie, mówi Św. Jan Chryzostom (zob. Hom. o Ps. 48), monarchowie i książęta nie tylko iż opuszczali stolice swe z nabożeństwa ku Nim i pielgrzymki do Świętego Miasta dla uchylenia ukoronowanych głów przed ich świętymi relikwiami odbywali, ale uważali sobie choćby za zaszczyt, być pochowanymi przed Bazyliką im poświęconą, jak świadczy tenże Św. Jan Chryzostom, a za życia, starali się ozdabiać i powiększać ich kościoły. Nie
było królestwa lub prowincji, która by dobrowolnie nie dawała daniny corocznej tym Książętom Kościoła, dla okazania osobliwszej czci i nabożeństwa ku Nim.

Tak byli uczczeni od Boga i od ludzi ci obrońcy i patronowie twoi, którym na innej chwale i teraz nie zbywa. A jakie twoje było nabożeństwo do tych Świętych Apostołów? Zawstydź się teraz swego niedbalstwa, a o ile chcesz Łaski Ich dla siebie zaskarbić, postanów odtąd czcić Ich uczciwie i uciekać się do Ich pomocy.

MODLITWA.

Cieszymy się z Wami, o Święci Apostołowie, a osobliwie z tak wysokiej Chwały Waszej, do której Was Bóg wyniósł w jasności Świętych. Prosimy was, abyście się bardziej wstawiali za nami, by nam danym było kiedykolwiek zażywać owoców opieki Waszej. Wy, którzy teraz pewni jesteście szczęścia Swego, okażcie się troskliwymi o nasze wieczne zbawienie, a gorliwość tę, którąście okazywali około zbawienia dusz, będąc jeszcze na ziemi, obróćcie na nasz pożytek, skoro już w Niebie uwielbieni królujecie. Wejrzyjcie na Kościół powszechny Waszemu staraniu powierzony. Paście, jako dobrzy Pasterze, trzodę Chrystusową, a jako obrońcy miłosierni, brońcie jej od klęsk, które jej zewsząd zagrażają. Uczyńcie, abyśmy idąc zgodnie za przykładem Waszym w drodze niebieskiej, zasłużyli w końcu być przypuszczonymi do wiecznych przybytków Pańskich. Amen.

ANTYFONA.

Tyś jest Pasterzem owiec, Księciem Apostołów, Tobie oddane są klucze Królestwa Niebieskiego.

Tyś jest naczyniem wybranym, Święty Pawle Apostole, opowiadaczem prawdy po całym świecie.

V. Postanowisz je książęty nad wszystką ziemią.

R. Pamiętni będą Imienia Twego, Panie.

V. Módlmy się. Boże, Którego Prawica Błogosławionego Piotra chodzącego po wałach morskich, by nie był pogrążon, podniosła, a współapostoła jego Pawła po trzykroć tonącego, z głębokości morskich wybawiła, wysłuchaj nas litościwie, abyśmy za Obu zasługami wiecznej chwały dostąpili. Który żyjesz i królujesz po wszystkie wieki wieków.

R. Amen.

© salveregina.pl 2024