Nowenna do Św. Teresy od Dzieciątka Jezus – dzień 8

Wiedząc, iż w Kościele św. jest oprócz apostolstwa słowa, apostolstwo modlitwy i ofiary, zrozumiawszy głęboko jego znaczenie w nawracaniu dusz, chwyta Teresa za oręż modlitwy i ofiary, aby nim walczyć w obronie Kościoła Św. i dusz. Wstępuje do Karmelu, by tam ukryta przed wzrokiem ludzkim, nieustannie modlić się za Kościół i o nawrócenie grzeszników; czuwa, by nie utracić najmniejszej okazji do cierpienia, staje w duchu pod krzyżem, zbiera Krew Przenajświętsza by ją ofiarować za grzeszników.

Żarliwość jej objawiała się również w gorącej miłości dla Kościoła Świętego; podobnie jak wielkiej Świętej Teresie, reformatorce Karmelu i Jej, wielką rozkosz sprawiała myśl, iż jest dzieckiem Kościoła Świętego; z uniesieniem lubiła powtarzać, „Kocham Kościół Św., Matkę moją, pragnę pomagać kapłanom, misjonarzom, całemu Kościołowi”

Pamiętajmy, iż Pan Jezus żąda od wszystkich, a szczególnie od dusz idących drogą dziecięctwa duchowego nie tylko pracy nad własnym uświęceniem, ale, o ile czas i obowiązki pozwalają, pracy nad zbawieniem dusz, o ile nie słowem, to modlitwą, dobrym przykładem i drobnymi ofiarkami.

Za przykładem naszej anielskiej Mistrzyni, kochajmy Matkę naszą Kościół Święty, korzystajmy z krótkich chwil naszego życia, by zbawiać dusze, i tym składać Panu Jezusowi dowody naszej miłości.

Ach żyć miłością, to wciąż bez wytchnienia

Głosem modlitwy, co niebo przenika,

Wypraszać Łaski dla duszy grzesznika,

By poznał słodkość Twojego Imienia.

Ach żyć miłością, znaczy błagać Pana,

By ogień spuścił z niebieskiej wyżyny

W duszę wybraną Swe jego Kapłana,

By czystszą była, niźli Serafiny.

Każde me tchnienie, każde serca bicie,

Daję za Kościół, Twą Oblubienicę —

Chcę dlań otworzyć skarby Twej Szczodrości.

Żyjąc w miłości. (Żyć miłością).

DESZCZ RÓŻ.

Nawrócenie protestanta.

Pospieszam uiścić się z długu wdzięczności względem świętej Teresy od Dzieciątka Jezus. Dnia 14 listopada 1921 r. przyjęto pewnego protestanta do naszego sanatorium. Stan jego zdrowia był beznadziejny, — jedyną naszą troską było, uratować na wieczność jego biedną duszę. Religia nie miała dla niego żadnej wartości, a życie jego było pod wielu względami bardzo smutne.

Nazajutrz po jego przybyciu, z ufnością wsunęliśmy pod poduszkę choremu relikwię Świętej Teresy. Cud nastąpił prawie natychmiast; na drugi dzień, chory zażądał księdza, który go znalazł tak dobrze usposobionym, iż udzieli! mu Chrztu Św. warunkowo, następnie Sakramentu Pokuty i Ostatniego Namaszczenia.

Świętej Teresie od Dzieciątka Jezus, za tę wielką Łaskę, którą wyjednała biednemu grzesznikowi, niech będą najgorętsze dzięki.

20. XII. 1921.

S. M. Przełożona Sanat. w X.

(Plute de roses, tom VI)

POSTANOWIENIE: Modlitwy, prace i cierpienia ofiarować będę za Kościół Święty i za nawrócenie grzeszników.

AKT STRZELISTY: Najświętsze Serce Pana Jezusa nawróć grzeszników, ratuj umierających, wyzwól dusze czyścowe!

300 dni odp. za każdym razem (Pius X, dn. 6 XI 1919).

MODLITWA.

Przypomnij sobie ukochana Patronko moja święta Tereso od Dzieciątka Jezus, iż za życia swego na ziemi obiecałaś: „że z nieba dobrze czynić będziesz dla ziemi, iż do końca świata pracować będziesz dla dobra dusz, iż spoczniesz dopiero, gdy Anioł powie: „Czas już przeminął, liczba wybranych już wypełniona”. — Pamiętając na tę obietnicę, wstawiaj się u Ojca Niebieskiego za Kościołem św., za duchowieństwem i za grzesznikami, aby pojednawszy się z Panem Bogiem w Sakramencie Pokuty, miłowali Go przez wieczność całą. Amen.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Pewnego lata zdarzyło się, iż kwiatów tych zabrakło. W samym końcu ogrodu, suchy, obumarły, od 6 lat niekwitnący, tkwił stary krzew róży. Przypominano sobie, iż ulubionymi kwiatami Świętej Teresy były róże. Za radą jednej z dziewcząt gorliwie poczęły błagać Świętą Teresę, aby pomogła w sprawie braku kwiatów. W trzecim dniu nowenny ukazały się na krzewie róży pąki, za pierwszymi drugie, a następnie rozwinęły się róże niebywałej piękności i woni. Krzew ten przez cacy czerwiec obsypany był różami. Fakt ten stał się bardzo głośny, a biskup tej diecezji sprawdził wiarogodność tego niezwykłego zjawiska.

Modlitwa.

Czymże jest dusza moja, jak nie krzewem zeschłej róży. Bóg ją obdarzył możnością wydawania kwiatów – cnót, a jam doprowadził do takiego stanu, iż tylko ostre kolce sterczą, jakbym z nich nową koronę cierniową dla Jego skroni chciał uwić. Przenigdy! To jeno niedbalstwo moje doprowadziło do tego. Przebacz mi, Panie! Ze skruchą uderzam się w piersi i postanawiam ożywić mą duszę ciepłem gorącej miłości ku Tobie, użyźnić dobrymi uczynkami, wyrwać te ciernie — grzechy i precz je odrzucić. Ale, by nie zabrakło mocy do wykonania tego postanowienia, zwracam się do Ciebie, Święta Tereso wspomagaj mnie, wspieraj, bo wiem, iż z Twoją pomocą dokonam tego pewnie i skutecznie. Amen.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Jezu Chryste, Synu Boży, Który przyrzekłeś, iż wynagrodzisz najmniejszą usługę, jaką z miłości ku bliźniemu wyświadczymy, spojrzyj łaskawie na Twą małą Oblubienicę, Św. Teresę od Dzieciątka Jezus, która się tak starała o zbawienie dusz. W nagrodę za wszystko, co ona na ziemi czyniła i cierpiała, nakłoń Ucho Twoje na jej życzenie: „czynić dobrze w Niebie dla ziemi” i użycz mi za jej wstawieniem się, tej Łaski, o którą Cię gorąco proszę.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Duchu Święty, Wieczny Boże, Który przez tak wielkie Łaski Twej Miłości, błogosławioną duszę Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus do doskonałości prowadziłeś, błagam Cię przez wierność, z którą ona z tą Łaską współdziałała, wysłuchaj łaskawie jej wstawienia się za mną grzesznikiem i wedle jej słów, iż „deszcz różany na ziemię zsyłać będzie” użycz mi, Duchu Święty, tej Łaski, o którą proszę.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Święta Teresko od Dzieciątka Jezus, która podczas swego krótkiego pobytu na ziemi, byłaś zwierciadłem anielskiej czystości, gorącej miłości i zupełnego oddania się Bogu, teraz gdy już otrzymałaś nagrodę za twe cnoty, spojrzyj litościwie na mnie, który z ufnością udaję się do Ciebie. Przemów za mnie słowo do Tej Dziewicy Niepokalanej, której byłaś „kwiatkiem ulubionym”, do Królowej Nieba „która się uśmiechała do ciebie w zaraniu życia twego”.

Błagaj Ją, Która ma taki wpływ potężny na Serce Jezusa, aby mi uprosiła tę Łaskę, o którą proszę, i aby Jej Błogosławieństwo wzmacniało mnie w każdej chwili mego życia, broniło mnie w chwili śmierci i doprowadziło mnie do wiecznej szczęśliwości w Niebie. Amen.

Witaj, Królowo, Matko Litości, * Życie, słodkości i nadziejo nasza, witaj! * Do Ciebie wołamy wygnańcy, synowie Ewy, * do Ciebie wzdychamy jęcząc i płacząc na tym łez padole. * A przeto, Orędowniczko nasza, Twoje Miłosierne Oczy obróć na nas * I Jezusa, Błogosławiony Owoc Żywota Twego * po tym wygnaniu nam okaż. * O Łaskawa, o Litościwa, o Słodka Panno Maryo!